...

141 21 0
                                    

Τον πλησιασε ντροπαλα και του χαμογελασε αθωα,μετα απο ολα αυτα ακόμα τον ντρεποταν,μονο εκεινος μπορούσε να της το κανει αυτό ήταν ο μονος αντρας που αγαπησε αληθινα και λατρευε να βλεπει τον καλο του εαυτο..την κοιταξε με λατρεία την αγαπουσε τοσο που τίποτα δε μπορουσε να τον σταματήσει,ενοιωθε το αψυχο του σώμα να παίρνει ζωη απο τον ερωτα,ενω σκεφτοταν ολα αυτα καθως την κοιτουσε εκεινη νομιζε πως δεν του αρεσε και τοσο η ιδεα να φορεσει κατι που του ανήκει και ενοιωσε λύπη..

"Τι? Δε μου παει μανωλη? Να αλλαξω τοτε"

Εκεινος έτρεξε και της επιασε το χερι ενω με φορα την εσφιξε πανω του κρατωντας την απο την μεση,εκεινη τον κοιταξε ξαφνιασμενη

"Μου αρεσεις έτσι τζειν.." της ειπε και της εβαλε μια τουφα απο τα μαλλια της πισω απο το αυτι της..

Εκεινη περασε τα χερια της χαμογελαστη γυρο απο το λαιμο του αλλα σηκωθηκε στις μυτες για να τον φτανει,έτσι και εκεινος άγγιξε απαλά τα ποδια της και με μια κινηση περασε τα ποδια της γύρω του,ενω εκεινος προχωρουσε προς το κρεβάτι τους παραδωμενος στο πάθος του την άφησε απαλα ξαπλωσε διπλα της και την κοιτουσε μαγεμενος

"Νομίζω περασες αρκετά τζειν οχι αλλο, νομίζω γλυτωσες απο τα χερια μου για σήμερα τουλάχιστον "

"Γιατι το λες αυτο μανωλη?" Του ειπε εκεινη ενω αρχισε να γελαει ταυτόχρονα βλέποντας τον τροπο που  την κοιτουσε

"Θες να μαθεις?? " της ειπε και της έκλεισε το ματι

"Θελω"

"Ξέρεις φορεσες την μπλούζα μου και πρέπει να στην βγαλω εγω γιατι την χρειάζομαι "

Την πλησιασε πιο κοντα ενω αρχισε να την χαιδευει απαλα απο τα ποδια της χαμηλά ανεβενοντας προς τα πανω με απαλες κινησεις μέχρι που άρχισε να ανεβάζει την μπλούζα θέλοντας να την βγαλει απο πανω της εκεινη εκλεισε τα ματια της και του χαμογελασε ελαφρα βαζοντας τα χερια της στα μαγουλα του..

"Με θες τζειν?με αγαπας?" Της ειπε με την βραχνιασμενη φωνή του

"Πολυ" του ψυθιρισε

Ξαφνικα χτυπησε το τηλέφωνο επίμονα

"Γαμωτο " ειπε απογοητευμενα εκεινος και έτρεξε να το σηκωσει

Εκεινη τον κοιτουσε προσειλωμενη,η έκφραση του είχε αλλαξει φαινόταν παραξενος

"Ναι..ναι καταλαβενω...θα περασει η γυναίκα μου..ναι σήμερα..ευχαριστώ γεια σας "

Εκλεισε το τηλέφωνο και ξαπλωσε διπλα παραμεριζοντας τα μαλλια της

Fallen AngelDonde viven las historias. Descúbrelo ahora