Ολη τη νυχτα δε κοιμηθηκε,ειχε ασφαλισει το κορμι της στα δυνατα του χερια και την κρατούσε τοσο σφιχτα φοβουμενος μηπως την χασει για ακομα μια φορα,της χαιδευε απαλα τα μαλλια..ετσι περασε ολη η ωρα μεχρι που άρχισε να ξημερωνει..
Μια ακτίνα ηλιου διαπερασε τις χαραμαδες του παραθύρου και μια νεα μερα ξημερωνε δυσκολοτερη εις βαρος του μα περισσοτερο για εκείνη
"Ειναι τοσο αθωα,τοσο ευαλωτη" Σκέφτηκε..
Εκεινη ενοιωσε παραξενα στον υπνο της,ενοιωσε πως κατι του συμβαίνει ηταν ενα τώρα πια και μπορούσε να τον νοιωσει ακομα και τώρα που εκεινος
"Ιμανουελ?""Μη το λες τζειν σε παρακαλω μη"
"Συγγνώμη απλα μου ελειψε να σε λέεω έτσι "
"Ειμαι κατέστραμμενος,φοβαμαι τζειν δε θέλω να σε κανω σαν εμενα δε μπορω να με ελεγξω φοβαμαι πως θα σου κανω κακο "
"Αν ειναι να πεθανω τοτε ας πεθανω στα χερια σου"
"Ναι τζειν..ομως σε καμια περίπτωση ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ" τόνισε εκεινος
"Δεν θα το αντεξω την νυχτα θα ειμαι ξανα ενας φονιας ισως θελησω να σου κανω κακο όμως και παλι δε θέλω να φυγεις "Εσειρε τα απαλα χερια της στο αξυριστο μάγουλο του και πλησιασε το αυτι του ψιθυριζοντας
"Ουτε εγω θελω να φυγω"
Χαμογελασε απαλα και την κοιταξε με ενα διαπεραστηκο βλεμμα..με μια αστραπιαια κινηση βρέθηκε απο πανω της και εσειρε απαλα τα χειλη του στο λαιμο της κανοντας την να κλείσει τα ματια
"Με αγαπας τζειν?"
"Μμμ δε ξερω" του ειπε γελαστα
Εκεινος την κοιταξε παραξενεμενος"Τώρα κανε αγαπη μου θελω να ντυθώ " εκανε στην ακρη και την άφησε να σηκωθει κοιταζοντας καθε της κινηση,επιασε ενα λευκο φορεμα και τον κοιταξε με ενα διαπεραστηκο βλεμμα και αρχισε να γελαει δυνατά ομως το δικό του σκοτεινιασε..
Σηκωθηκε επανω και προχώρησε προς το μερος της γρήγορα κοιτοντας την στα ματια όμως εκεινη τον κοιτουσε με θαρος ακόμα βαθυτερα σαν να τον προκαλουσε"Μη με κοιτας μωρο μου με αυτό το βλεμμα θα με τρελανεις"
"Γιατι το κανω νομίζεις??"
Την τραβηξε απο τη μεση πανω του και εκεινη καλυψε με το φορεμα το σωμα της,άρχισε να αναπνέει γρήγορα καθως η αμηχανια της μεγαλωνε
"Μανωλη εγω.."
"Τι είναι μωρο μου? Γιατι τρεμεις?"
Ειπε καθως σηκωσε τα φρυδια του ειρωνικα και γελασε απαλα περηφανος για τον εαυτό του