"Τζειν? Είσαι έτοιμη??"
"Μα που θελεις να παμε ιμανουελ? Δε καταλαβαίνω "
"Εισαι ανοιπομονη μικρη"
"Κανεις λαθος έχω πολυ υπομονή και θα το δεις"
Εβαλαν τους μαυρους μανδυες τους και ανοιξαν την πορτα μπροστά τους,ο κρυος αερας ελουσε τα κορμια τους και κοιταξαν πισω τους το σπίτι για αλλη μια φορα, θα ειχαν λιγο δραση αφου αφησαν τη μπεμπα στο παππου και στη γιαγια της...
"Τζειν φαντάσου τι βασανο θα περναει η μικρή με τον πατερα σου παλι καμία ιστορία θα της λεει,θα κλαιει το μωρο"
Εκεινη γελασε με την ψυχη της
"Φαντάσου να βρουμε το μωρο με κανενα σπαθι στο χερι ιμανουελ "
Γελασαν και οι δύο μαζι και ενωσαν τα χερια τους,εκεινος την οδηγούσε μεσα σε ενα δασος σκοτεινα μα μπορουσε να τον εμπιστευτει με κλειστά τα ματια,δεν φοβοταν μονο το σκοτάδι την φοβιζε,την ανατριχιαζε κυρίως...
Τον τραβηξε απο το μπρατσο κανοντας τον να γυρισει σε εκεινην
"Μανωλη φοβαμαι το σκοτάδι "
Της εσφιξε τα μαγουλα με τα δυο του χερια
"Σε εχω αφησει ποτε να παθεις κακο?"
Κουνησε αρνητικά το κεφάλι της
"Ελα θα σου αρεσει"
Την τραβηξε απο το χερι και ετρεξαν μαζι πιο βαθιά στο δασος
"Κλεισε τα ματια τζειν"την προσταξε
Εκεινη υπακουσε,και ξαφνικα ακουσε καλπασμους μπροστα της ,και μια εντονη ζεστη παραξενη ανασα να χαιδευει το πρόσωπο της,τοτε ανοιξε τα ματια της και αντικρισε ενα ολοασπρο αλογο που μεσα απο τα μεγαλα του ματια κοιτουσε την αντανακλαση της
"Αυτο ειναι για σενα τζειν,ελπίζω να σου αρεσει"
Ετρεξε κατα πανω του με φορα και τον αγκαλιασε σφιχτα
"Ευχαριστώ μπραιαν "
"Πως?"
"Δε ξερω ,αυτο το όνομα σου παει,μου αρεσει"
"Αν το θελεις μπορω να γινω τα παντα για εσενα"
Η τζειν σαν να ηξερε να ιππευει απο καιρο,ανεβηκε στο αλογο και αρχισε να τρεχει αναμεσα απο τα δέντρα,εκλεισε τα ματια της σφιχτα,απεβαλλε καθε ηχο και εγινε ενα με το ομορφο αλογο μπροστά της..
Για λιγο ενοιωσε ελεύθερη,ενοιωσε δυνατη,ο ιμανουελ ηταν διπλα της και γελουσε σαν μικρο παιδακι ενω εκεινη περνοντας τον έλεγχο στα χερια της τον προσπερνουσε και του εκοβε τον δρόμο συνέχεια..
