Ηρθε το ξημερωμα και εκεινη κοιμοταν αθόρυβα στην αγκαλια του,ενοιωσε ενα φτερουγισμα ενα μεγαλο βάρος που του εκοψε την ανασα και ανοιξε τα ματια του αμέσως,την αντικρισε διπλα του καθως της χαιδευε την πλατη απαλα μα ενώ η μύτη του αρχισε να τρέχει επικυνδινα αιμα ακόμα γελουσε βλεπωντας την να κοιμάται σαν παιδι στην αγκαλια του δεν ηθελε να την απασχολήσει με το πρόβλημα του..
Κοιταξε το ζεστο τζάκι καθως αρχισαν να διαγράφονται ολα απο την μνήμη του και σηκωθηκε με οση δυναμη ειχε βάζοντας ένα παντελονι καλυψε με τα χερια του το κρυο απο ιδρωτα σωμα του, πλησιασε το κρεβατακι της κορης του και την αγκαλιασε σφιχτα αφηνοντας της ενα φιλακι στο μετωπο
"Ηρθε η ωρα να σου πει ο μπαμπακας αντιο,συγχωρεσε με κορη μου "
Της χαιδεψε τα καταμαυρα μαλλακια της για τελευταία φορα και την άφησε στο κρεβατακι της ...
Μα τι συμβαίνει?γιατί ενω ήταν διπλα στο τζακι το κορμι του ειναι κρύο???
Περπατησε δειλα και εκατσε ακριβώς μπροστά απο το τζακι προσπαθώντας να ζεσταθει αλλα ετρεμε και ιδρωνε επικυνδινα καθως η οραση του αρχισε να χανεται..Ενοιωσε κατι υγρο στα χειλη του και κατευθυνθηκε στο καθρεφτη καθως εβγαλε ενα επιφωνυμα
Άγγιξε τα λευκά και στεγνα χειλη του τα οποια εσταζαν αιμα και κοιταξε το καταχλωμο πρόσωπο του και γυρισε να κοιτάξει ποσο ήρεμα κοιμοταν εκεινη....Για πρώτη φορά ενοιωθε φόβο,ηταν τοσο κοντα της μα τοσο μακρια στην πραγματικότητα η ψυχη του ενοιωθε πως θα εγκαταλείψει το κορμι του και θα χαθει σαν ψιθυρος για παντα...
Κατευθυνθηκε προς τα εκεινην όσο πιο γρήγορα μπορουσε με φοβο μηπως δε προλάβει να την αγκαλιασει και χωθηκε σαν παιδακι στην αγκαλια της καθως ολα θολωναν..
"Τζειν? Τώρα που θα πεθανω θα με ξεχασεις?"
Εκεινη δεν του απάντησε γιατί ήταν παραδωμενη σε εναν βαθύ υπνο η για την ακρίβεια σε εναν εφιαλτη που προσπαθούσε σκληρα να τον σωσει και δε μπορουσε
"Τζειν...πεθενω με ακους? Σαγαπω "
Τα ματια του αρχισαν να κλείνουν χωρις την θέληση του"Μανωλη? Μανωλη που εισαι??"
Ήταν νύχτα,σκοτάδι και ηταν χαμενη σε ενα δασος...ακουγε συνέχεια την φωνη του και δε μπορουσε να τον βρει πουθενά...