Αυτή την νύχτα την πέρασε ξαγρυπνος . Τα μάτια του ηταν κόκκινα από την κούραση , καθωταν στην άκρη του κρεβατιού του καθώς στο χέρι του κρατούσε ένα ποτήρι γεμισμένο με ουίσκι , το φεγγάρι απ έξω εφεγγε και το αλκοολ στο ποτήρι του γυαλυζε κάτω από το φεγγαροφως σαν υγρός χρυσός. Ή προηγούμενη νύχτα ήταν γεμάτη εφιάλτες και κρύο ιδρώτα . Όποτε έκλειναν τα μάτια του έβρισκε το σώμα του σε έναν μαύρο κόσμο, σκοτεινό , ένιωθε τόσο αληθινό , είχε παγωνιά και έτσι όπως στεκόταν στο σκοτάδι ένιωθε το πάτωμα να σπάει κάτω από τα πόδια του ρίχνοντας τον σε ένα ατέλειωτο πηγάδι , ενώ όταν προσπάθουσε να ανοίξει τα μάτια θα ορκιζόταν πως μία μαύρη φιγούρα τον έπιανε από τον λαιμό σφυχτα και τον κρατούσε κάτω στο κρεβάτι και χάνοντας τον αέρα του τα μάτια του έκλειναν ξανά κάνοντας τον να ζήσει το ίδιο όνειρο . Γιαυτό και σήμερα δεν τολμούσε να κλείσει τα μάτια του ούτε στιγμή. Το κράτημα του στο ποτήρι δυναμωνε σταδιακά , το κρατούσε όλο και πιο σφυχτα αφήνοντας την σκέψη του να γίνει μία μαύρη τρύπα , αφήνοντας τον εαυτό του να απορροφηθεί από αυτή την τρύπα με της χιλιάδες σκέψης που δεν είχαν αρχή μέση και τελος , σκέψεις δίχως σειρά , απόλυτο χάος . Το κράτημα του δυνάμωσε τόσο που το γυαλί δεν άντεξε και έσπασε μέσα στο χέρι του , κομμάτια από το ποτήρι χωθηκαν βαθιά στο δέρμα του και το χρυσάφι ουίσκι ενώθηκε με το αίμα του περνώντας μέσα από όλες της σχισμές . Δεν φώναξε , δεν τραβήχτηκε καν , ή μαύρη τρύπα τον είχε τράβηξει τόσο βαθιά απλά έβαλε το ματωμένο του χέρι μπροστά και το κοιτούσε . Σταγόνες αίματος έπεφταν στο πάτωμα Έκανε ένα απότομο τινάγμα και χαστούκισε τον εαυτό του με το ματωμένο του χέρι , το μάγουλο του γέμισε με το σκούρο του αίμα και το πρόσωπο του επιτέλους πήρε μία ανθρώπινη έκφραση ανυσιχιας , σηκώθηκε γρήγορα και ετρεξε στο μπάνιο , ανοίγοντας την βρύση έβαλε το χέρι του κάτω από το νερό , το αίμα του άνοιξε χρώμα καθώς μπήκε στο νερό και ή μικρή κόκκινη λιμνούλα καθρευτιζε το ανοισυχο πρόσωπο του , ψάχνοντας τα ντουλάπια του μπάνιου και πετώντας βιαστικά μερικά πράγματα κάτω προσπαθουσε να βρει επίδεσμους για να δέσει την πληγή μα ή αναζήτηση του σταμάτησε με έναν ξαφνικό πονοκέφαλο . Τα μάτια του έκλεισαν σφιχτά και τα γόνατα του λύγισαν ελαφρά .
Οι φωνές, του μιλούσανε ξανά . " Μανωλη... Μανωλη ... Άσε με να μπω " αντιχησε στο μυαλο του αυτή ή βαρια φωνή ίδια με την δικιά του " Όχι , το πολεμαω , θα τα καταφέρω αλλιώς προτειμω να σκοτωθώ ΜΑΚΟΥΣ ?!" " Αν τα καταφέρνεις είναι γιατί έτσι σε έκανα να νομίζεις , ναι , γιατί μαρεσει να σε βλέπω να υποφέρεις , ειλικρινά με κάνει χαρουμενο ο πόνος σου μανωλη αλλά ώρα να τελειώσουν τα παιχνίδια , ή μεταμόρφωση θα ολοκληρωθεί και δεν μπορείς να το σταματήσεις . Κοίτα τον παλιό αξιολυπητο εαυτό σου να Παιθενει κύτταρο με κύτταρο καθώς ο νέος εαυτός σου γεννιέται και παίρνει ζωή . Να , σήκωσε το κεφάλι σου μανωλη , κοίτα την αντανάκλαση σου , κοίτα την αλαγη στην ψυχή σου " Ο μανωλης κοιτούσε τον εαυτό του κατάματα στον ραγισμένο καθρέφτη , τα μάτια του επερναν ξανά αυτό το χρώμα της πίσσας μα σε αυτό που έβλεπε στον καθρέφτη και στον εαυτό του υπήρχε μία τρομακτική διαφορά. Το αληθινό του πρόσωπο ήταν σοβαρό και απαλά δακρυσμένο ενώ το είδωλο στον καθρέφτη του χαμογελούσε ... Ξαφνικά κάτι άρχισε να γίνεται στον καθρέφτη ή εικόνα του μανωλη άρχισε να παραμορφώνεται και μέσα του σχηματιζόταν μία άλλη εικόνα , μία γυναίκια μορφή ζωγραφίστηκε απαλά στον καθρέφτη όσπου τα χαρακτηριστικά του προσώπου της βγήκαν στο φως , ή μορφή της τζέιν χαμογελούσε στον μανωλη αγνά μέσα από τον καθρέφτη , το χέρι της βγήκε σαν ολόγραμμα και τον πλησίασε ακουμπώντας στο ματωμένο του μάγουλο , σαν μαγεμένος εκείνος στάθηκε ακίνητος και τα λυπημένα του μάτια καρφώθηκαν στα όμορφα δικά της τότε εκείνη τον έφερε πιο κοντά στον καθρέφτη τραβώντας τον κοντά της έφερε τα χείλη της στα δικά του μα το παραμύθι δυαληθηκε καθώς ενώ τον φιλούσε τα μάτια της εγιναν μαύρα και μαζί μαυτα έγινε ένας μαύρος καπνος που μπήκε στο σώμα του , το ίδιο του το μυαλό τον ξεγελασε και άφησε τον δαίμονα του να τον κυριεύσει , ο ξαφνικός θυμός του μονάχα εκανε τον δρόμο του δαίμονα ευκολότερο καθώς ο μαύρος καπνος εισεβαλε σε κάθε σοκάκι του μυαλού του αλλάζοντας και ανακατεύοντας τα πάντα μέσα του , τα μαύρα φτερά του στάθηκαν περήφανα και ή πληγές του γιατρευτηκαν βασανιστικά , ο πόνος τον έκανε να ξεσπάσει σε ένα νευρικό τρομακτικό δυνατό γέλιο και αυτό το γέλιο συνεχίστηκε καθώς ο δαίμονας χαιρωταν τόσο που πήρε τον ελενχο .
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
