Ή φωνή αντηχισε μέσα στο μυαλό του συν , δυνατή και βροντερή του προκάλεσε έναν στιγμιαίο πονοκέφαλο , ο συν κοντοσταθηκε ένα δευτερόλεπτο και μορφασε απ τον πόνο μα ή επιθυμία του να φιλήσει τα χείλη της ήταν μεγαλύτερη οπότε συνέχισε να σκύβει προς το μέρος της , καθώς είχε φτάσει μερικά εκατοστά μακριά από τα χείλη της τζέιν εκείνη έκανε πίσω από ντροπή , κοίταξε κάτω και σχεδόν τρεμάμενη σηκώθηκε αδέξια από το κρεβάτι κάνοντας μερικά βηματα μακριά από τον συν .
" Τζέιν... Τζέιν συγνώμη, Τζέιν όχι, μην απομακρύνεσαι σε παρακαλω. " Ο συν σηκώθηκε και της έπιασε το χέρι την τράβηξε πιο κοντά μα ή Τζέιν τράβηξε το χέρι της και προσπάθησε να διώξει το σοκ.
"Δεν , δεν πειράζει Συν. Καλύτερα να πηγαίνω σπίτι . Θα ανυσιχει ή μητέρα μου , είναι αργα"
"Θα σε πάρω εγώ σπίτι. " Πήγε να πιάσει τα κλειδία του μα εκείνη τον σταματησε
"Οχι, συν...δεν πειράζει , θα πάω μόνη μου θέλω να περπατήσω "
"Θα περπατήσω μαζί σου λοιπόν, είναι αργά δεν σαφηνω να πας μόνη σου πουθενά τζέιν "
"Γιατί με προστατεύεις τόσο , συν? Τι είναι , ενοχή ?"
" Δεν είναι ενοχή τζέιν, αν ήταν ενοχή σημαίνει ότι θα το έκανα για μένα , για να νιώσω εγώ καλύτερα... δεν το κάνω για μενα , εσένα νοιαζομαι και αν θες κατάλαβε το "
"Μα γιατί με νοιαζεσε τόσο"
Ο συν στάθηκε λίγο , μπροστά της ...
" Δεν ξέρω , μικρή"
Πάγωσε στο άκουσμα αυτής της λέξεις και αναμνήσεις την κατεκλεισαν
" Μην με λες μικρή "
" Οοο έλα σε πειραζω ...μικρή"
" Σοβαρα συν μην με λες έτσι , πες με όπως αλλιώς γουσταρεις εκτος από αυτό." Αυτό ανοικε μονάχα στον ιμανουελ... σκευτηκε.
" Εντάξει...σενιοριτα"
Ο συν περπάτησε την δέσποινα στο σπίτι της μα εκείνη ήταν πάντα ένα βήμα πίσω του , ένιωσε άσχημα που τραβήχτηκε αλλά δεν ένιωθε έτοιμη να φιλήσει κάποιον άλλον. Δεν μπορούσε.
Ανέβηκε στο δωμάτιο της έκλεισε την πόρτα πίσω της και αφήνοντας τον εαυτό της να πέσει βαριά στα μαξιλάρια άφησε όλα της τα δάκρυα να πέσουν για άλλη μία φορά. Εκείνη που δεν έκλεγε εύκολα τώρα δεν μπορούσε πια να κρατηθεί , ηταν τόσα τα συναισθήματα που την έπνιγαν σαν θάλασσα.
"Ιμανουελ είσαι εδώ το νιώθω. "
Μέρες παιρνουσαν
" Ιμανουελ δεν με άφησες το ξέρω "
Εβδομάδες
" Αγγελε μου γιατί αργεις , που είσαι σε χρειάζομαι ...."
Μήνες...
" Ιμανουελ με ξεχασες ?"
Όσπου πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος
