Γυρισε το κεφαλι της στα πλαγια συνείδητοποιοντας πως εκεινος έλειπε απο διπλα της,ανοιξε τα ματια της απαλα και αντικρισε ενα μικρο χαρτακι διπλα της και χαμογελασε ελαφρα ..
"Θα γυρισω σύντομα πισω στην αγκαλια σου,σαγαπαω τζειν "
Σηκώθηκε γρήγορα και εβαλε την νυχτηκια της και κατευθυνθηκε προς το κρεβατακι του παιδιού της,το σηκωσε στην αγκαλια της ενω κοιμοταν ακομα και το εβαλε επανω στη κούνια του, πατησε το κουμπι που επαιζαν παιδικα τραγουδακια και χαμογελασε φερνοντας στο νου της τα παιδικα της χρόνια,παντα θυμόταν ενα λευκο φως,μια ζεστη αγκαλια κάθε νυχτα,παντα ενοιωθε μια εντονη προστασία μετα απο καθε εφιάλτη και ηταν εκεινος..
Εστρεψε την μικρη ασια προς το μερος της και αγγιξε τα φουσκωτα μαγουλακια της
"Τωρα θα σου μάθει η μαμα να μαγειρεύεις"
Αρχισε να μαγειρεύει και επιτα ετρεξε και επιασε λιγα ξύλα για να ανάψει φωτια ,εξω χιονιζε και εκανε παρα πολυ κρύο "ελπίζω να μη κρυωνει"
Σκέφτηκε...
Αφού αναψε το τζακι και έστρωσε το τραπέζι περιμένοντας τον ,ταισε την μικρη ασια και αφου την κοιμησε,την αφησε στο κρεβατακι της, εκατσε στη μεγαλη πολυθρόνα απέναντι απο την φωτιά κανοντας σκέψεις,πολλες παραξενες σκέψεις και εικονες που δε ξαναειδε στη ζωη της,διαφορα συναισθήματα κατεκλεισαν την καρδια της,ηθελε να κλαψει για να τα βγάλει απο μεσα της,εβλεπε τον μικρο αγγελο της και σκέφτηκε την πορια της ζωης της...
Πως ξεκινησε? Που εφτασε? Παραδέχτηκε ακομα και η ιδια στον εαυτο της πως μετα απο οσα περασε ειχε δύναμη ψυχής,μετα απο την τελευταία περιπέτεια καταφερε να κρατήσει το σπίτι της, εσωσε τον αντρα και την κορη της μα εχασε και καποιον αλλον που αγαπούσε, οχι σαν κατι ιδιαιτερο απλα τον αγαπουσε,οι τυψεις την στεναχωρουσαν μεχρι που εβαλε τα κλαμματα,τα λογια του ηχουσαν στο μυαλό της
" δε θα με ξαναδεις δεν θα σε ξαναδω συγχωρεσε με "
Μεσα της πονουσε αλλα καταβαθος μπορουσε να τον συγχωρησει??
Τον τρομο που ενοιωσε οταν αγγιξε την κορη της? Πως θα συγχωρεθει?
Εκεινη πως θα δειξει μετανοια στο δικαστήριο?
Τα σημάδια που εχει ο μανωλης στο σωμα του ποιος θα τα εξαφανισει αραγε? Ο χρονος? Και της ψυχής του?
Ενας έντονος πονοκέφαλος αστραψε καινούργιες εικονες μπροστά της,εκανε μια αναδρομή στο παρελθόν μα ήταν εξίσου καλη ωστε να κοιτάξει το μέλλον καθαρα,εκλεισε για λιγο τα ματια της νοιωθωντας ακόμα τη ζεστασια του τζακιου επανω της...
