Ο συναγερμός κινδύνου σήμανε ξαφνικά και μία αναταραχή απλώθηκε στο δωμάτιο.
Ένας πανικός άρχισε να απλώνεται στο αεροπλάνο ....όσο χτυπούσε ο συναγερμός τοσες περισσότερες φωνές ζητουσανε μία εξήγηση . Ή ασια κόλλησε σφιχτά στο σώμα του τζειμς κρατώντας την κοιλιά της στα χέρια της ανυσηχη μήπως πάθει κάτι το αγγελουδι της .
Μία τρεμάμενη ανδρικη φωνή ακούστηκε από τα μεγάφωνα προκαλώντας όλη την βαβουρα να σωπασει
" Αγαπητοί συ.. συνεπιβατες... Σας...σας παρακαλώ μείνετε όλοι ήρεμοι....ο..ολα θ θα πάνε καλά.. Απλώς υπάρχουν μερικές ..μερικές βλάβες στις μηχανές . Σας παρακαλώ καθιστε όλοι στις θέσεις σας. Θα σας ενημερώσουμε συ...σύντομα. Σύντομα. Ευχαριστώ." Είπε ο κυβερνήτης κλείνοντας ατσαλα το ακουστικό. Παρά τα λόγια του οι επιβάτες παρέμειναν ανυσηχοι και ή βαβουρα μεγάλωνε όλο ένα και περισσότερο.
Ο σκοτεινός νεαρός παρέμενε ακίνητος παρά ολο τον πανικό. Μονάχα μπορουσες , εάν έκανες αρκετή ησυχία , να τον ακούσεις να παραμιλαει προσευχές σε μία γλώσσα που φάνταζε αρχαια.
Πήρε τα χέρια του από το πλαι και τα σήκωσε αργά αργά στο κεφάλι του βγάζοντας την κουκούλα του , τα μάτια του σκούρα και τεράστια . Σηκώνοντας το κεφάλι του κοίταξε δεξιά και αριστερά , αμίλητος, παρατηρώντας τους όλους με ένα λυπημένο βλέμμα.
Γυρησε την προσοχή του στην ασια ή οποία ήτανε ακόμα γατζωμενη στην αγκαλιά του τζειμς.
"Ασια Αγάπη μου , θα γυρίσω αμεσως ". "όχι ΤΖΕΙΜΣ ΟΧΙ ΜΗΝ ΜΑΦΗΝΕΙΣ ΜΟΝΗ ΦΟΒΆΜΑΙ , ΜΕΙΝΕ ΔΊΠΛΑ ΜΟΥ". "Όλα θα πάνε καλά στο υπόσχομαι . Θα γυρίσω αμεσως πάω στον πίνακα ελέγχου να δω τι γίνεται "
Ή ασια με δυσκολία άφησε το χέρι του τζειμς κοιτάζοντας τον να φεύγει. Δεν μπορούσε να κρατήσει άλλο τα δάκρυα της , είχε ένα πολύ κακό προεσθημα.
Ο νεαρός σηκώθηκε από την θέση του και πήγε μπροστα σε εκείνην . Γονάτισε μπροστά της .
"Είστε έγκυος... Καλή λευτεριά" της χαμογέλασε
" Σε ευχαριστώ νεαρε , αλλά φοβάμαι πως δεν θα ζήσω να δω αυτήν την μέρα " του απάντησε με λύπη
Την κοίταξε στα μάτια και τοποθέτησε το χέρι του στην κοιλιά της.
"Ωστε ,Είναι κορίτσι... Θα γίνει πολύ όμορφη "
Ή Ασια ένιωσε μία δυσκολία στην αναπνοή της καθώς μπορούσε να ορκιστεί ότι ένιωσε το μικρό χερακι της κόρης της να ακουμπά εκεί που είναι το δικό του.
"Ποιος είσαι?"
"Με λένε Ιμάνουελ.... Όσο είμαι εγώ εδώ δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα"
Ή ασια δεν ήταν σίγουρη εάν αυτό το λεγε σε εκείνην ή στο παιδί που κουβαλούσε μέσα της.
Όταν ο τζειμς επέστρεψε καταχλωμος έτρεξε στην γυναίκα του γονάτισε μπροστά της και εκεί εμεινε στην αγκαλιά της να την κρατάει σαν να μην υπάρχει αύριο γατζωνοντας τα χέρια του στο κάτασπρο φόρεμα της χωρίς να μπορεί να βγάλει λέξη . Την κοιτάξε στα μάτια και τοτε και οι δύο ήξεραν τι πρόκειται να γίνει .
Κάτω από την αναπνοή του Ιμανουελ μπορουσες να ακούσεις έναν ψίθυρο....σαν να μετράει.
Ο πανικός δυνάμωνε καθώς όλοι ένιωθαν το αεροπλάνο να πευτει και ο Ιμανουελ συνεχειζε να μετράει.
Δέκα
Εννιά
Οχτώ
Εφτά
Εξι
Πέντε
Τέσσερα
Τρία
Δύο
Ένα
Στην αρχή πανικός , κλάματα ....και ξαφνικά τίποτα.
