Η καρδια του χτυπουσε τοσο δυνατά που ήταν ετοιμη να βγει απο την θεση της,ομως εκεινη ακόμα δε μπορουσε να το πιστέψει καθως η καρδιά της ήταν νεκρη απο συναισθήματα
"Γυρνα σε μενα.. "
"Ειμαι ειδη εδω,στο υποσχομαι δεν σε ξαναφηνω"
Σηκωσε αργα το θλιμμενο βλεμμα της σε εκεινον και αφου τον κοιταξε ολα σκοτεινιασαν .. .
"Τζειν?? ΤΖΕΙΝ ΞΥΠΝΑ ΜΊΛΗΣΕ ΜΟΥ"
Ενοιωσε το παγωμένο νερό να ζωντανεύει καθε κύτταρο του προσώπου της και ανοιξε δειλα τα ματια της,τον αντικρισε καθως για λιγα δευτερόλεπτα η καρδιά της σταματησε,παγωσε ...
Σηκωθηκε απαλα και ο ιμανουελ εκανε να την αγγιξει μα απομακρυνθηκε γρήγορα απο κοντα του σερνοντας το κορμι της αντίθετα μεχρι που κολλησε στο τοίχο κατω απο το παράθυρο και εμεινε εκει,να τον κοιτάζει τρεμαμενη και σοκαρισμενη ..
"Τζειν μη φοβασαι,είμαι εδω είμαι καλα"
Καλυψε με τα χερια της τα ματια της και ξεσπασε σε λιγμους
"Σε σε παρακαλώ,φυ φυγε δε μπορει δε μπορει εγω ..
Ετρεξε αστραπιαια και τη τραβηξε απο τον αυχενα και την φιλησε παθιασμενα στα χειλη κανοντας ολο της το κορμί να ανατριχιασει και να πάρει ζωη ξανα. Αγγιξε με τα δυο της χερια τα μαγουλα του ανταποκρινοντας στο φιλι του έγινε πιο έντονο,πιο δυνατο..
Καταβαθος είσαι και θα είσαι νεκρός, ριγμενος μέσα στην ποιο βαθιά σου θάλλασα ,πεθαίνεις καταβαθος πεθαίνεις. Θα μπορούσα να σε κάνω καλα,αλλά η κατασταση με πληγώνει, η ζωή με πληγώνει, τα βάσανα βαρενουν την ψυχή μου,το ξέρω πως θα φύγεις ,αργά η γρήγορα τα ματια σου θα κλείσουν, ειτε απο γερατια ειτε απο σκοτάδι,κάποια μέρα θα λείπεις ,θα με κοιτάζω και δεν θα με αναγνωριζω,δίπλα απο τα δικά μου χέρια θα λείπουν τα δικά σου,το ξέρω πως θα φύγεις, όπως τα αστέρια κανουν ταξίδια όπως το φεγγάρι γυρίζει, θα με αφήσεις ,κάποια μέρα θα με αφήσεις,σου φωναξα μην φύγεις μην λειψεις, μείνε σε αυτό το άδειο σπίτι και θα σου έδινα την ψυχή μου,την ανάσα απτό κορμί μου,θα σου το κορμί μου να πατήσεις,θα σε αφήσω να περάσεις απέναντι λιονοντας με,θα σε αφήσω και θα γίνω γεφύρι σου,γιατί παντα ήξερα Πως κάποια στιγμη θα φύγεις.άκουσα μελωδίες απο πουλιά και μυρωδιές της φύσεις να μου ξυπνάνε κάθε ένστικτο, τίποτα δεν είναι όπως η κολονια που κρύβεις πανω σου,η φωνη σου λείπει απο τον αέρα, θλίψη νεκρικές καμπάνες παντού,δεν ήταν αυτές του γάμου μας,με αίμα στολισες το νυφικό μου, με σκοτωσες,παντα το ήξερα οτι θά το έκανες,δεν με αναγνωριζω πλεον,στεκομε μπροστά απο εναν σπασμένο καθρέφτη, αν κάνω κακο στον εαυτό μου θα γυρίσεις; αν με σκοτώσω θα επιστρέψεις; η θα μας χωρίσει η κόλαση και ο παράδεισος, που εχεις παει?στείλε μου απόψε ενα γράμμα καθώς ανοίγουν ή ουρανοί , και απάντησε μου σε ενα ερώτημα γιατί έφυγες; εγώ που παντα το ήξερα ρωταω γιατί; ,γιατί δεν με αναγνωριζω ποια? Τι μου έχεις κάνει; πέρασες απέναντι δίχως εμένα? Μπορείς δίχως εμένα?εγώ δεν μπορω δεν μπορω δίχως εσένα..
