Adopted By 4 Crazy Boys | 1D Fanfictie ✔

{2}

Pov Rose.

We staan in de hal bij de balie te wachten op meneer McFly. Carmela, Luna en ik zitten wat te kloten met een ballon. Vraag me niet hoe, maar er is een ballon.

Luna gooit de ballon naar mij, maar voordat ik hem kan vangen springt Jason voor me en rent weg met de ballon. 'Jeez, dat is echt fucking kinderachtig weet je!' Roep ik naar hem.

Hij draait zich om en grijnst. 'Voor een kusje krijg je hem weer terug.' Ik rol met mijn ogen. 'In je dromen Jason Taylor.' Ik luister nu naar het gesprek van Luna en Carmela. 'Ja, dat zeker. In mijn dromen ben je naa-'

Voordat hij zijn zin af kan maken komt meneer McFly binnen met een doos in zijn hand. In de doos zitten vesten van iedereen uit deze groep.

Ze zeggen dat er een chip in zit, maar ik geloof het, na vier jaar, nogsteeds niet helemaal. Want als je weg zou rennen, zou ik dat vest allang uitdoen.

'Oke! Pak allemaal jullie vest.' Meneer McFly klapt in zijn handen. 'Jullie namen staan achterop dus zorg dat je je eigen vest pakt.

Voor als je het afvraagt. Dit hebben ze zodat ze je beter in de gaten kunnen houden of zoiets.

Ik loop naar de doos en pak het vest. Die van mij is knalroze. Ik haat die kleur echt. Maar ja, ik had geen keuze. De regel hier is: blauw voor jongens en roze voor meisjes.

Als ze nou babyroze als kleur hadden was het oké, maar dit, dit is vreselijk.

Zodra iedereen zijn vest aan heeft stappen we in een klein busje. Er kunnen achttien mensen in, maar ik zeg busje, want als ik bus zeg denk je vast zo'n normale bus.

Ik zit naast Luna en aan de andere kant zit Carmela met Sam. Sam is een aardig meisje van twaalf jaar en gaat altijd met ons mee, omdat ze haar eigen groep echt niet leuk vindt. En dat begrijp ik, want die kinderen daar zijn vreselijk.

Je wordt in dit weeshuis opgedeeld in groep.

Nul tot en met vier jaar is een kleine groep die dag en nacht begeleiding hebben.

Vijf tot en met tien is een 'basisschool' groep. Die krijgen in plaats van wiskunde gewoon rekenen.

Dan heb je de elf tot en met veertien jaar groep. Die krijgen dezelfde stof als ons, maar worden meer geholpen tijdens de les.

En dan heb je onze groep. De vijftien tot en met zeventien groep. Deze mensen worden als 'zelfstandigen' genoemt, al krijg je wel hulp als dat nodig is.

Eenmaal bij het dorpje aangekomen stappen we uit. Eigenlijk heb ik het geluk dat ik het weeshuis af en toe uit mag. Want ik weet dat er heel veel zijn waar dat absoluut niet mag.

Nog geen vijf minuten later lopen we met zijn veertienen de winkelstraat in. Om ons heen horen we mensen praten over ons. 'Wat is een weeshuis?' Vraagt een klein jongetje aan zijn moeder. 'Dat is een plaats waar kinderen zonder ouders of verzorgers worden opgevangen,' hoor ik zijn moeder zeggen.

Meestal negeer ik het, want de mensen hebben meestal of medelijden of kijken je afkeurend aan. En als ik iets absoluut niet nodig heb is het wel medelijden. Vooral niet van vreemden.

Opeens pakt Luna mijn hand en trekt me mee naar een winkel. Je kunt vast wel raden welke... 'Waar zijn Car en Sam?' vraag ik terwijl ik word meegesleurd. 'Die renden weg omdat ik iets te enthousiast deed?' Zegt ze met een vraagtoon.

Ik grinnik. Sam is ook fan, maar noemt zich net geen directioner. En als Luna enthousiast is, is de beste manier om te vluchten.

Alleen ik, ik kom nooit van dat kind af als het gaat om winkelen. Zodra ik achttien word, ga ik op mezelf wonen en Luna natuurlijk ook. Maar we hebben elkaar belooft er altijd voor elkaar te zijn wat er ook gebeurd. Want tja, een pinkie zweer kun je niet breken.

We lopen de winkel in en Luna laat me direct los. Dit is mijn kans om weg te gaan. Ik loop richting de deur. 'Je waagt het niet, want anders zet ik je zo erg voor schut dat je je niet eens meer durft te vertonen.' Hoor ik vanuit de andere kant van de winkel

Ik blijf direct staan. Ik weet namelijk dat ze dat echt doet. Audrey had het namelijk al eens meegemaakt.

Ik loop naar Luna toe en kijk geërgerd om me heen. Overal zie ik hoofden van One Direction en ik haat het. 'Luun! Schiet op ik wil hier weg,' zeur ik. 'Ja ja wacht nou even,' mompelt Luna terug.

Ik zucht diep en loop een rondje door de winkel. Het liefst doe ik dit op dit moment met mijn ogen dicht, maar ik heb geen richtingsgevoel en het zou o zo vervelend zijn als alles hier omvalt.

'Rose, ga maar vast naar buiten ik kom zo.' Ik kijk Luna vragend aan. Meestal laat ze mij niet gaan. Op dit moment ren ik snel naar de uitgang voordat ze zich bedenkt.

Voordat ik de winkel verlaat drukt Luna haar plastic tas, met waarschijnlijk een shirt van One Direction in mijn handen. 'Wat moet ik hiermee?' Ik kijk Luna aan.

'Nou, die vrouw achter de kassa vroeg mij of ik even wilde helpen met dozen tillen. Ze wilde jou eerst ook vragen, maar ik vertelde haar dat ze dat beter niet kon doen, omdat je dan nog tien keer zo chagrijnig wordt.' Ik rol met mijn ogen als antwoord en loop de winkel uit.

Ik open het tasje om te kijken wat Luna heeft gekocht. Ik had het kunnen weten. Dit shirt heeft ze mij al duizend keer laten zien.

Opeens loop ik tegen een redelijk gespierd lichaam aan. 'Kijk eens uit waar je loopt, klootzak!' Roep ik naar diegene. Ik kijk omhoog recht in zijn blauwe ogen. 'Dit meen je niet,' mompel ik zacht. Mijn mond valt open en mijn ogen zijn zo groot als watermeloen. 'Sorry het w-,' voordat hij die zin af kan maken, ren ik langs hem. Ik wil weg van hem. En niks met hem te maken hebben. Nooit van mijn leven!

Zo snel als ik kan ren ik naar Carmela en Sam, die net samen de H&M uit komen. 'Rose? Wat is er? En waarom draag je een tas van een One Direction winkel? Je houdt niet eens van One Direction, of toch wel?' vraagt Sam.

Ik adem rustig in en uit totdat ik weer redelijk normaal adem kan halen.

Ik kijk achterom om te kijken of hij daar nogsteeds staat. En ja hij staat er nog. Hij kijkt verbaasd onze kant op. Voor ik me om draai zie ik dat één van zijn vrieden naast hem is komen staan.

Sam volgde mijn ogen en kijkt nu richting de jongens. 'Oh my gosh, dat, dat is-,' piept ze. Nu zijn haar ogen zo groot als watermeloen. Nee, misschien nog wel iets groter.

Ik hoor iets vallen en draai me weer om. Ja mensen, Luna liet net een doos vallen en kijkt op dit moment hetzelfde als Sam. Nee wacht, ze staat op het punt om flauw te vallen.

~~~~~♡~~~~~

Wie zou die jongen zijn? Ik weet het😏 En jullie weten het bij het volgende hoofdstuk. Hopelijk vonden jullie dit hoofdstuk leuk😊

ZSM EEN NIEUWE UPDATE❤