Adopted By 4 Crazy Boys | 1D Fanfictie ✔

{66}

Holy shit!! #1 in fanfictie!😍 Ik ging even kijken op Wattpad en ineens dit! TYSM GUYS! I LOVE YOUUUUU

~~~~~♡~~~~~

Pov Rose.

'Rose Tomlinson! Je komt nu uit je bed!' Mijn slaapkamerdeur wordt opengegooit door Niall. 'Waarom?' Mompel ik.

Niall zucht. 'Houd eens op met je "waarom" en stap nu uit je bed.' Ik laat mijn hoofd in mijn kussen vallen. 'Maar ik wil niet,' mompel ik.

'Ik wilde hier ook niet staan om jou uit je bed te krijgen, maar ik had geen keus. Dus schiet op of er het moet op een geweldadige manier.'

'Niall, iedereen weet dat jij slecht bent in geweldadig zijn.' Niall zucht. 'Nou en, je hebt trouwens tien seconden.'

'Tien.' Niall tikt met zijn voet op de grond.

'Wauw ik word al bang zeg.' Ik kijk kort naar Niall voordat ik mijn hoofd weer in mijn kussen duw.

'Negen.'

'Laat me slapen.'

'Acht.'

'Beurt overslaan.'

'What the fuck Rose?'

'Ik dacht dat we pesten speelden.'

'Hoezo dat?' Aan Niall's stem hoor je dat hij er niks van begrijpt.

'Nou je pest me door dingen van mij te eisen die moeilijk zijn.' Niall zucht hard voordat hij verder gaat met tellen.

'Zeven.'

'Je mag nog een keer.'

'Rose je bent echt vervelend nu.' Dat is de bedoeling sukkel...

'Zes.'

'Wat kun je goed tellen.'

'Vijf.'

'Waarom telde je ook alweer?' Ik kijk Niall afwachtend aan. 'Omdat jij je bed uit moet komen,' zegt hij met een "duh" toon. 'Het zal wel.'

'Vier.'

'Wat was je eigenlijk van plan?'

'Drie.'

'Oké bedankt voor het beantwoorden van mijn vraag, ookal weet ik niet wat je met "drie" bedoelt.'

'Twee.'

'Als je "één" gaat zeggen dan ga ik je slaan.'

'É- wacht wat?'

Ik grinnik. 'Goodboy.' Ik ga weer goed onder mijn dekens liggen en sluit mijn ogen. 'Rose! Sta op! Nu!

'En anders?' Ik houd mijn ogen gesloten. 'Anders moet het op een geweldadige manier.'

'Dat zei je twee minuten geleden ookal, en toen zei je dat ik tien seconden had, maar het waren er geen tien, het waren er op zijn minst dertig. Wees alsjeblieft duidelijk, want mijn hersenen kunnen dit niet aan.'

Ik open mijn ogen en kijk Niall aan. Zijn ogen glinsteren en dat is geen goed teken. 'Als je nu niet komt, dan eet ik jou pannenkoeken op.' Mijn ogen worden groot. Hoe durft hij hiermee te chanteren? Alleen ik mag dat doen.

'Doe je toch niet,' zeg ik ookal weet ik zeker dat hij dat wel doet. Zo is Niall nou eenmaal. Hij is heel erg aardig, maar voor eten doet hij alles.

'Dat doe ik zeker wel, sterker nog, ik loop nu naar Liam toe en zeg hem dat jij geen pannenkoeken hoeft.' Verdorie, sinds wanneer is hij slim? Stiekem was hij dat altijd al, maar doet hij alsof hij dom is.