Adopted By 4 Crazy Boys | 1D Fanfictie ✔

{52}

Pov Rose.

Het is inmiddels weer tijd voor vroeg opstaan op maandagochtenden. Met een zucht druk ik mijn wekker uit en rek me uit.

Ik heb totaal geen zin in school. Ten eerste, omdat ik dan Daniel en Lena weer moet zien en ten tweede, school is stom.

De afgelopen dagen is Twitter losgebarsten. Iedereen tweet over de tour die deze zomer komt en over nieuwe liedjes die uitkomen.

De jongens zijn daar dan ook echt herl druk mee bezig. Ze zijn wrinig thuis en als ze thuis zijn hebben ze het druk.

Maar dat maakt niks uit. De jongens zijn blij dat ze weer druk bezig gaan met wat ze het liefst doen.

Ik rol uit mijn bed om met een klap op de grond te belanden. Ik mompel een "au" en sta vervolgens half slapend op.

Nog geen uur later stap ik het schoolgebouw binnen. Leuk om hier weer te zijn... Heel de wereld weet dat ik niet meer samen ben met Daniel. Hoe ze dat weten? Geen idee. Volgens mij weten ze meer over mij dan dat ik dat zelf weet.

Aan de ene kant wel handig voor als ik vergeten ben wat mijn lievelings kleur is bijvoorbeeld.

Ik ga naar mijn kluisje en gooi mijn jas met wat boeken erin. Daarna sluit ik mijn kluisje weer. Als ik mijn vaste routine zou volgen, dan zou ik nu naar Lizz gaan, maar aangezien de kans enorm groot is dat Daniel of Lena bij Lizz is, ga ik liever niet.

Maar ja, ik ben Rose en niks boeit me een fuck. Dus ik huppel naar Lizz toe. Zodra ik haar vind zie ik haar met Daniel praten.

'Hey Lizziepizzie!' Lizz zucht. 'Rose, je zou stoppen met die naam.' Ik schud mijn hoofd. 'Nooit gezegd en ik ga het ook nooit doen.' Lizz rolt met haar ogen en kijkt van Daniel naar mij.

Ik doe gewoon alsof Daniel niet bestaat. Dat hij onzichtbaar is, alleen maar zodat ik keihard tegen hem aan kan lopen, aangezien ik hem niet kan zien.

'Rose?' Ik kijk Lizz aan. 'Ja Lizziepizzie?' Ze slaat me op mijn arm. 'Auw? Nu ga ik dood?!' Ik sla Lizz terug. 'Waar was dat voor nodig?' Ik haal mijn schouders op. 'Had ik zin in.'

Vanuit mijn ooghoek zie ik Daniel naar mij kijken, maar ik negeer hem, want hij is "onzichtbaar".

'Maar wat wou je zeggen?' Ik kijk Lizz nu vragend aan. 'Ik wou zeggen dat je het goed met Daniel moet maken. Ik weet niet wat er is gebeurd, maar toch maken jullie het nu goed.' Ik schud mijn hoofd.

'Geen behoefte aan.' Lizz zucht. 'Je bent veel te koppig voor deze wereld, Rose.' Ik steek mijn tong uit.

'Maar wat is er gebeurd dan?' Lizz kijkt van mij naar Daniel. 'Vraag dat hem maar, want ik moet naar het toilet, doei!' Ik loop om Lizz aan en loop "per ongeluk" tegen Daniel aan. Zoals ik al zei. Hij is onzichtbaar. 'Rose, je bent een slechte leugenaar!' Hoor ik Lizz nog roepen.

'En jij bent een trol!' Voordat ze nog iets kan zeggen, loop ik de hoek om. Ik heb geen idee waar ik naartoe ga, maar ja, zoals ik eerder al zei, niks boeit me een fuck.

Ik loop tegen iemand aan. Het is Lena. Ze kijkt me kwaad aan. 'Kijk eens uit waar je loopt slet!' Roept ze. Haha, ik ben een slet. Beste grap ooit!

'Ga zelf aan de kant. Jij liep tegen mij aan.' Dat is niet waar maar ja, dat boeit me niks. Ze rolt met haar ogen. 'Rosie, Rosie, Rosie toch. Je gaat dit niet winnen. Weet je de vorigr keer nog? Zo niet, ik wel, want je verloor.' Ze lacht kwaadaardig. We moeten haar verdrinken! Het is een heks!

'Helaas weet ik dat nog al te goed, maar hé, jij bent zo erg bezig met mijn leven. Als ik iemand haatte had ik geen moeite gedaan voor diegene.' Ze rolt met haar ogen. 'Je raakt alles kwijt Rose. Alles!'

Ik grinnik. 'Orgineel Lena. Erg origineel...' Ze vouwt haar armen over elkaar voor haar borst. 'Bitch!'

Voordat ik iets kon zeggen wordt ik bij mijn pols gegrepen en weggesleept. Ik kijk naar de eigenaar van de hand die om mijn pols zit. Daniel. 'Wat moet je?'

'Je moet haar gewoon negeren.' Ik grinnik. 'Jij zegt niet wat ik moet doen.' Ik kijk kwaad naar Daniel. 'Rose, ik heb nagedacht.'

'Sinds wanneer kun jij nadenken?' Daniel rolt met zijn ogen. Ik zie dat Lena er nog staat met een grijns op haar gezicht. 'Je had gelijk, wat Lena betreft.' Hij kijkt kort naar Lena om te kijken of ze het niet hoort.

Ik klap in mijn handen. 'Ge-Fe-Li-Si-Teerd!' Zeg ik sarcastisch. 'Rose...' Ik merk nu pas dat hij mijn pols nog vast heeft en trek hem los. 'Ik heet geen Rose. Het is majesteit Rose Lucia Nora Tomlinson de eerste prinses van Lalaloopsyland voor jou.' Daniel zucht. 'Rose, na schooltijd praten we verder.'

'Majesteit Rose Lucia Nora Tomlinson de eerste prinses van Lalaloopsyland,' verbeter ik hem terwijl ik wegloop richting Lena.

Hij pakt me bij mijn pols. 'Ik meen het. Na school kom ik naar jou toe en daar praten we. Of je het nu wilt of niet. We gaan niet hier praten aangezien we zo les hebben en mensen niks hierover hoeven te horen.' Ik rol met mijn ogen.

Ik kom alleen als je mijn naam zegt. 'Rose, doe normaal.' Ik schud mijn hoofd. 'Die andere naam graag.' Hij zucht en rolt met zijn ogen. 'Best, majesteit Rose Lucia Nora Tomlinson de eerste prinses van Lalaloopsyland.'

Ik glimlach. 'Dat is beter. Doei wezen.' Ik laat Daniel achter en loop naar Lena toe. Ik moest namelijk nog iets tegen haar zeggen. Ughum...

'Dus Rose, Daniel en jij uitelkaar. Wat erg voor je,' als "effect" legt ze haar hand op haar borst. 'Je hart zit aan de andere kant, tenminste, als je die hebt.'

Vol schaamte legt ze haar hand aan de andere kant. 'Maar dat is niet waarvoor ik na je toe kwam,' ik grijns en loop naar Lena toe totdat er nog maar dertig centimeter tussen ons zit.

Ik geef haar een bitchclap en loop vervolgens weg met een perfecte hairflip. Nu kan mijn dag niet meer stuk...