Adopted By 4 Crazy Boys | 1D Fanfictie ✔

{62}

Pov Rose.

Huppelend loop ik mijn hotelkamer uit en klop op de deur van Niall en Liam. Deze wordt binnen enkele seconden geopend.

Ik begroet Niall en loop achter hem aan de kamer in. Harry, Louis en Liam zitten er al. 'Klaar voor ontbijt?' Vraagt Niall aan mij.

Ik knik. Ik ben altijd klaar om iets te eten. Ookal is het drie uur in de nacht.

In mijn vrolijke bui loop ik de lift in en druk op het knopje van de begane grond. Dit keer ga ik niet als een irritante kleuter op alle knoppen drukken. Ik ben daar vandaag gewoon te vrolijk voor...

Terwijl Liam en Harry aan tafel gaan zitten, loop ik met Niall en Louis naar de plek waar al het goddelijke eten ligt.

Als ik plaats neem aan onze tafel lijkt het net alsof ik een jaar geen eten heb gehad. Mijn bord ligt helemaal vol met de meest lekkere dingen ooit.

Vergeleken met Niall heb ik niks. Dat kind eet nog meer dan een olifant. En dat is veel aangezien ik weet dat olifanten echt vreselijk veel eten. Dat is ook één van de enige dingen die ik heb onthouden op school...

'Hoe laat gaan we weg?' Zeg ik terwijl ik begin met eten. 'Na de lunch gaan we zo snel mogelijk weg. Ik knik. Het is nu net half negen. We willen er gewoon vroeg zijn. Of eigenlijk wil ik het...

Ik heb trouwens nog niet eens verteld waar we naartoe gaan, maar dat vertel ik later wel. Eten is namelijk belangrijker dan dat. Althans, dat vind ik...

Binnen no time is mij eten verdwenen. Ik heb geen idee waar het is gebleven. Eigenlijk wel, maar sst.

Ik wacht geduldig af totdat de jongens het op hebben. Ik praat express niet. Puur omdat ik hun dan niet afleid en dus zo snel mogelijk hier weg te zijn.

Het enige probleem is dat ik niet stil kan zitten en Harry zich er duidelijk aan irriteert. Hij staart me aan met een "wat-doe-je" blik terwijl hij zijn best doet om zijn croissantje op te krijgen. 'Sorry,' mompel ik grinnikend terwijl ik mijn best doe om stil te zitten.

Harry schudt lachend zijn hoofd en mompelt een "er is iets mis met Rose". Ik gooi een aardbei, die op Niall's bord lag, dus nu is Niall boos ookal is het maar fruit, tegen Harry's hoofd. 'Waar was dat voor nodig?' Grinnikt hij. 'Had ik zin in,' mompel ik. Dat is echt één van de beste zinnen die je kunt zeggen...

Na een halfuurtje te hebben gewacht, dat voor een persoon als mij een eeuw duurt, heeft iedereen zijn ontbijt op en zijn we weer beland in onze hotelkamers.

Ik pak zo snel als ik kan alle spullen die ik meeheb, wat overigens bijna niks is, in en wacht in mijn kamer op de jongens. Dit keer ben ik te lui om zelf te lopen.

Ik kijk op Twitter en mijn oog valt direct op een filmpje. Oké fijn... Ze hebben me horen zingen terwijl ik dacht dat het onhoorbaar was. Niet dus...

~ Louis grinnikt. 'Zullen we gaan? We kopen daar wel een bal.' Ik knik en volg de jongens naar buiten. Bij de poort zijn enorm veel mensen, ze zijn er namelijk achter gekomem dat ik thuis ben.

Allemaal vragen worden naar onze hoofden geslingerd terwijl wij naar de auto lopen. Ik negeer het door zachtjes liedjes te zingen. Op dit moment had ik alleen niet door dat ze het konden horen... ~

Ik ga nooit meer zachtjes liedjes zingen terwijl er paparazzi en fans in de buurt zijn.

Ik vind het nu wel minder erg dan eerst aangezien ik weet dat ik het niet meer terug kan draaien en de reacties van mensen zijn allemaal heel erg positief en aardig, maar ik wil niet dat mensen nu verwachten dat ik voor hun ga zingen, want dat ga ik niet doen.

'Rose! Kom je!' Roept Liam. 'Ja, ik kom eraan.' Ik sta snel op van het bed en kijk nog even of ik iets vergeten ben. Als ik merk dat ik alles heb, pak ik het pasje en loop de deur uit.

Het pasje geef ik aan Liam. Hij kan namelijk beter met spullen omgaan dan dat ik dat kan.

Bij de hoofdingang staan allemaal mensen, wachtend totdat wij het hotel verlaten. 'Paul heeft geregeld dat we via een andere weg kunnen,' zegt Liam, die waarschijnlijk mijn moeilijke gezicht heeft gezien.

Ik heb namelijk echt geen zin om door schreeuwende en duwende mensen te moeten lopen.

Even later zitten we in de auto met Paul. Ik zing mee met de muziek, omdat ik vrolijk ben. De jongens zingen enthousiast mee en glimlachen als er opeens een liedje van hun op de radio komt. "History" was het volgens mij.

'Ik ken de tekst niet,' grinnik ik terwijl de jongens luid meezingen. Na een tijdje kan ik het refrein meezingen. Ik ben het soort persoon die tekst van een liedje snel kent. Had ik dat ook maar bij vakken op school...

Even later stappen we uit bij een parkeerterrein die ik ken. We zijn gewoon bij de Efteling. Voor als je het nog niet wist. Ik houd van de Efteling. Ik ging er elke zomervakantie wel naartoe met met ouders en mijn oma. Daarom is het waarschijnlijk ook één van mijn favoriete plekken hier.

Ik huppel met Niall naar de ingang. Bij de ingang wachten we op de rest. Die zijn namelijk super traag.

'Jullie hebben toch niet heel dit ding afgehuurd?' Zeg ik met lichte paniek in me. Harry schudt zijn hoofd. 'We hebben wel VIP tickets zodat we overal met voorrang in kunnen.' Ik knik blij.

Dat is wel echt enorm fijn. Je staat namelijk bij sommige attracties wel langer dan een uur in de rij.

'Ik bepaal waar we eerst ingaan!' Roept Louis vrolijk. Ik haal mijn schouders op. 'Welke wil je dan?' Louis grijnst. 'De Baron 1898.' Ik slik. Ik haat achtbanen die over de kop gaan, niet omdat ik er niet in durf, dat is geen probleem. Ik word alleen vet snel misselijk van zulke dingen en dat haat ik.

Harry kijkt ook moeilijk. Hij houdt namelijk niet zoveel van achtbanen. Voordat ik het weet tilt Louis mij op en neemt me mee, waarschijnlijk naar de Baron.

Harry wordt meegesleurd door Paul. Voor andere bezoekers ziet dit er vast hilarisch uit. En voor mij is het grappig, omdat mensen schrikken vanwege het feit dat One Direction voor hun neus loopt.

Voor ik het weet sta ik bij de Baron. Ik heb hier echt geen zin in. Harry kijkt nog moeilijker dan dat ik doe en ik kan je zeggen, hij wil echt niet. Alleen we hebben geen keus, helaas. De andere jongens wachten namelijk totdat wij instappen.

'Oké, daar gaan we dan,' mompel ik terwijl ik Harry's hand vastpak en hem meeneem de achtbaan in. We gaan trillend zitten en wachten totdat dit ding beweegt zodat we er maar van af zijn.

Ik zie dat er een meisje naast Harry gaat zitten. Mijn ogen worden groot. 'Luna!' Roep ik blij. Heel even vergeet ik dat er zometeen iets ergs gebeurd.

Luna glimlacht. 'Ik ga mijn sukkel toch niet alleen laten in een achtbaan,' grinnikt ze. Dit is één van de redenen dat ik van haar houdt...