Adopted By 4 Crazy Boys | 1D Fanfictie ✔

{23}

Pov Rose.

'Nee ik betaal!' Ik kijk Liam aan. 'Je hebt niet eens geld bij je,' antwoordt hij. 'Nou dan betaal ik het later weer terug.'

'Oké niemand van jullie twee betaald, want ik betaal,' zegt Harry waarna hij het geld aan de kassiere geeft. Ik zucht. 'Toch betaal ik wel terug.'

Harry rolt met zijn ogen. 'Nee kiddo, ik accepteer je geld toch niet.' Ik maak mijn ogen tot spleetjes. 'Dan-' ik word onderbroken door Louis. 'Niemand van ons accepteert geld van jou.'

Ik zucht. Tegenspreken heeft echt geen zin nu. Het is nu een paar dagen later. Woensdag om precies te zijn. Niall wou heel graag Londen in om dingen te kopen en nu staan we met zijn allen bij de starbucks.

De afgelopen dagen heb ik eigenlijk niks gedaan. Ik heb vooral gegeten. Op een één of andere manier kan ik niet kwaad op de jongens zijn vanwege dat Allison gedoe. Waarschijnlijk omdat Allison het te slim heeft aangepakt.

De jongens krijgen wel vaak telefoontjes om vragen te beantwoorden over wie ik ben. Ze hebben nog niks over mij verteld en ze zijn ook nog niet van plan om het te doen. "Dat komt nog wel" is Harry's antwoordt geweest.

We lopen nu naar de auto. Zodra ik de auto zie roep ik 'shotgun' wat een zucht van Niall opleverd. Niall wou namelijk graag voorin zitten, maar nu heb ik die plaats geclaimd. Evil me...

Ik spring onhandig in de auto. Harry gaat naast me zitten aan de bestuurderskant. Hij start de auto, waardoor de radio automatisch aangaat. Er is nu reclame. Love it.

Eenmaal thuis aangekomen ga ik op de bank zitten. Louis komt naast me zitten en kijkt wat op Twitter. Ik heb de jongens gisteren terug gevolgt op Twitter, maar ze hebben het nogsteeds niet door, omdat ze altijd duizenden berichten per dag krijgen.

'Rose, welke mensen volg je nu nieuw dan?' Ik haal mijn schouders op. 'Maar Louis, waarom stalk je me op Twitter?' Hij grinnikt.

'Vind ik leuk.' Hij drukt op de personen die ik volg en zucht vervolgens. 'Waarom heb je niks gezegd?' Ik grinnik.

'Vind ik leuk,' zeg ik op dezelfde toon als dat Louis deed. Louis rolt met zijn ogen en legt zijn mobiel op tafel.

'Rose je schoenen zijn binnen,' zegt Harry die een pakketje in zijn handen heeft. Harry had namelijk schoenen besteld, omdat hij dat leuk vond.

Ik sta op en neem het pakketje aan. 'Hoe duur was het, want dan beta-' voor ik het weet word ik onderbroken door Harry. 'Niks ervan kleintje, jij gaat het niet betalen.' Ik zucht.

'Laat het me gewoon betalen. Ik lijk nu net een verwent kreng die alles krijgt wat ze wilt.' Ik leg het pakketje neer en plof boos op de bank.

'Dit is gewoon een cadeautje, voor jou,' zegt Harry. 'Jullie geven mij alles en ik voel me nu gewoon een bitch. Mobiel kapot, oh hier heb je een Iphone 6s. Je hebt al duizend shirtjes, maar hier heb je een nieuwe. Ik wil niet zo behandelt worden.'

'Waarom is het een probleem dan?' Vraagt Harry. 'Omdat..' zal ik het vertellen? Oké laat ik het vertellen. Dit is de eerste keer dat ik iets uit mijn verleden vertel. Het is maar een klein deel, maar toch is het iets.

'Ik heb een nicht, Lena, en ze is de grootste bitch die ik ooit heb ontmoet, en ja erger dan Allison.

Ze behandelde me als oud vuil. Mijn ouders en oma waren de enigen die inzagen wat voor een rot kind Lena is.

Zij kreeg alles wat ze wou, al was iets super duur, en ik kreeg niks. En ik was zeker niet jaloers, maar het voelde gewoon alsof ik minder waard was voor mijn familie. Alsof ze me niet wouden.

Zij was perfect en ik was maar het domme meisje die niks goed kon doen volgens de familie.

Alleen mijn ouders en oma waren er voor mij. Totdat mijn ouders overleden en mijn oma in het verzorgingstehuis belandde. Ik had niemand meer. Daardoor moest ik naar het weeshuis.

Daarna heb ik gelukkig niets meer van Lena gehoord, maar ze heeft ervoor gezorgd dat ik, nadat mijn oma niet meer voor me kon zorgen, naar het weeshuis moest.

Het laatste wat ze tegen me zei was dat ze hoopte dat ik nooit meer een familie zou krijgen en dat ik zou sterven van ellende.'

Alle jongens kijken me met medelijden aan. Liam en Niall waren ondertussen ook binnen gekomen.

'En daarom wil ik niet zo behandelt worden, ik wil niet zoals Lena eindigen. Ik heb mijn moeder belooft dat ik, waar ik ook terecht kwam, me niet zo zou gaan gedragen.'

Ik kijk naar de grond. Ik wil hun gezichten vol medelijden niet zien, want dat heb ik niet nodig.

'Je bent niet zoals Lena en je zult het nooit worden. Je bent veel beter dan haar. Je hebt een rot verleden achter de rug, we weten niet precies wat, maar het is zeker enorm rot, dus je verdient het. Wij willen jou gelukkig zien, want als jij gelukkig bent, zijn wij dat ook.'

De woorden van Niall doen me glimlachen. Ik ben toch wel een beetje blij dat ik hier ben. Al zijn mijn gedachten over mijn ouders niet verdwenen, en dat zal ook nooit gebeuren.

'Groepsknuffel?' Vraag ik. De jongens knikken en een paar seconden later word ik van alle kanten omringt door de jongens.

'Zullen we gaan zwemmen?' Vraagt Niall uit het niets. 'Ja is goed,' ik ren naar mijn kamer, kleed me vervolgens om en ren dan weer naar beneden.

Ik ben de eerste. Nooit gedacht dat ik sneller kon zijn dan de jongens. Even later komen de jongens beneden. Ze kijken me verbaasd aan, maar halen dan hun schouders op.

'We gaan een wedstrijdje doen!' Roep ik blij. Ik leg de jongens uit wat we gaan doen. We staan nu in een rij. '3, 2, 1, go!' Roepen we tegelijk.

We rennen op het zwembad af. Net voor de rand blijf ik staan. De jongens zijn allemaal in het water. 'Haha, dacht je nou echt dat ik zou gaan springen?' Ik grinnik.

Ik loop naar de ligstoelen en ga op één liggen. Ik ben gewoon te slim voor hun. 'Rose, jij gemeen kind,' Harry staat opeens voor me.

'Harry ga weg,' zeg ik. Ik ga vast zitten, want de kans is enorm groot dat ik in het water beland. 'Ik wou alleen een knuffel,' zegt hij zielig.

'Nee ga weg,' ik sta op en ren weg gevolgt door meneer Styles. Ik struikel over mijn voeten waardoor ik val. 'Ik verloek mezelf,' mompel ik. Harry begint te lachen. 'Ligt het lekker?' Vraagt hij.

'Ja, maar als je nu uit de zon kan staan dan kan ik even bruin worden, doei Harry.'

Hij grinnikt. 'Zo snel ben je niet van me af.' Ik draai op mijn rug en kijkt Harry verveelt aan. Ik heb uitzicht op Harry Styles die in alleen een zwembroek staat. Er bestaan slechtere uitzichten, zoals oude lelijke leraren.

'Niet zo staren, ik weet dat ik hot ben, maar staren hoeft ook weer niet,' zucht Harry. Huh wat? Staarde ik nou? Harry grijnst en steekt zijn hand uit.

Mooi niet dat ik die aan ga pakken, dat is net alsof je iemand hebt vermoord en daarna naar de politie gaat om te zeggen dat je iemand hebt vermoord.

'Pak mijn hand,' zegt Harry. 'En anders?' Ik kijk hem vragend aan. 'Anders gooi ik je in het water.'

'Maar dat doe je ook als ik je hand pak.' Hij denkt even na. 'Als je binnen tien seconden mijn hand pakt, gooi ik je niet in het water.'

Ik rol met mijn ogen en pak dan zijn hand. Hij trekt me omhoog. Ik probeer mijn hand los te trekken.

Hij grijnst en trekt me in een knuffel. Nu ben ik alsnog nat. Ugh stomme Harry.

Hij laat me los. Eindelijk bevrijdt van een malloot. Een fan zou alles willen doorstaan voor een knuffel, maar zoals je wel weet, ik ben geen fan dus ik hoef geen knuffel.

Ik ga op mijn geclaimde ligstoel liggen en val in slaap, dromend over eenhoorns en regenbogen.

En ja ik lijk nu net een klein kind, maar hé! Eenhoorns zijn goals..