Adopted By 4 Crazy Boys | 1D Fanfictie ✔

{32}

Pov Louis.

Harry is Rose achterna gegaan, omdat hij niet wil dat Rose betaald. Ik sta hier samen met Lizz te wachten. 'Dus ze kan echt niet zingen?' Ik kijk haar vragend aan. Op een één of andere manier geloof ik ze niet. Lizz schud haar hoofd.

In haar ogen kun je zien dat ze liegt. Als je bij een Niall Horan in huis woont weet je hoe je kunt zien of iemand liegt. Niall liegt altijd als het om eten gaat. 'Je liegt,' ik kijk Lizz grijnzend aan.

Ze is al stiller sinds dat ze mij zag, maar ze durft nu niks meer te zeggen. 'Ik lieg niet.' Lizz doet haar best om niks te zeggen.

'Oké, dan vraag ik het iemand anders wel,' Lizz doet haar mond open om iets te zeggen, maar sluit hem dan weer. 'Of ik ga Rose net zolang pesten totdat ze iets zegt.'

'Ik zeg het als je beloofd om Rose niks aan te doen,' Lizz kijkt me aan. Dan pas merkt ze wat ze heeft gezegt en slaat alweer haar hand voor haar mond. 'Ik zou Rose nooit pijn doen, dat weet je, dus zeg het maar.'

Ik kijk Lizz afwachtend aan. Ik ben echt gemeen. 'Kijk maar op onze schoolwebsite,' zegt ze snel. Ik heb het woordje schoolwebsite alleen opgepikt. Het zal daar vast wel op staan. 'Dus ze kan wel zingen?'

Lizz zegt niks en als ik zie dat Harry en Rose eraan komen, weet ik waarom. 'Rose, kom je mee? We gaan naar school,' zegt Lizz vrolijk. Rose knikt. 'Doei Louis en Harry die meisjes broeken draagt!' Roept Rose door de winkel.

Een paar mensen draaien zich vragend onze kant op, maar gaan al gauw weer verder met waarmee ze bezig waren. Ze hebben onze vermomde hoofden niet herkent en dat is maar goed ook.

Rose en Lizz verlaten de winkel en nu kijk ik Harry grijzend aan. Harry kijkt me vragend terug aan en sleurt me bij mijn pols mee naar buiten. 'Waarom grijns je zo?' Vraagt Harry verward.

'Lizz gaf me een tip.' Nu kijkt Harry nog verwarder dan dat hij al was. 'Een tip?' Ik knik. 'Ze zij dat we op hun schoolwebsite moesten kijken.' We gaan op een bankje zitten.

Harry pakt zijn mobiel en zoekt de website van Rose' school op. Zijn ogen worden groot en hij wijst naar zijn scherm. Er staat een filmpje van Rose, Lizz en nog twee andere personen op de pagina. 'Laten we die bekijken als we met zijn allen thuis zijn, behalve Rose dan, want anders wordt ze boos,' zeg ik. Harry knikt goedkeurend.

'Hoe laat moeten we in het ziekenhuis zijn?' Ik kijk Harry vragend aan. 'Uhm, over een uurtje.' Ik knik.

We lopen rustig naar de auto en stappen in. Op naar het ziekenhuis.

Pov Rose.

We lopen de school weer in. Vandaag komt Niall weer thuis, dus dat worden weer gevechten over wie de laatste chips op mag eten.

Ik loop achter Lizz het klaslokaal binnen. Achterin zit Chantal. Ik kijk haar kwaad aan en ga op mijn plaats zitten. Ik kijk uit het raam.

Allemaal mensen haasten zich naar binnen. Dan hoor ik de deur met een klap dichtgaan. Lizz geeft een klein gilletje. Lizz schrikt echt super snel. Ik grinnik.

Ik kijk verveeld naar de leraar die voorin in het lokaal staat. Hij kijkt me aan. Ik weet wat hij gaat zeggen, dus houd je mond maar. Dankjewel.

'Ik heb dat filmpje gezien. Mijn complimenten,' meneer McCall glimlacht. Ik negeer hem. Het levert alleen maar problemen op.

Mark zit met Lizz' haar te spelen. Die kunnen echt niet van elkaar afblijven. Wie joint de loner squad? Ik sowieso. Lang leven de forever alone zijn! Dan voel je je tenminste niet verplicht om eten te delen met iemand.

Ik zit wat te tekenen met mijn pen in mijn schrift. Het moet een hond voorstellen maar het lijkt eerlijk gezegd op een mislukte tekkel met veel te lange poten en een giraffenek. Ja ik kan je zeggen. Ik heb tekenskills. Ughum...

De rest van de dag heb ik nergens opgelet. Ik heb vooral uit het raam gekeken en de mooiste tekeningen in mijn schrift gemaakt. Ze zijn echt museumwaardig. Rose je bent een sarcastisch kind.

Ik sluit mijn kluisje. Eindelijk naar huis. Chantal heb ik volkomen genegeerd. Ik wacht gewoon op het juiste moment. Karma komt vanzelf wel wraak nemen... En anders doe ik het met alle liefde.

Ik loop de school uit. De jongens komen me wat later ophalen, omdat ze Niall ook uit het ziekenhuis moesten halen.

Ik ga op een bankje zitten en pak mijn mobiel. Ik kijk wat op Twitter. Niet veel bijzonders. 'Rose? Waarom zit jij hier nog? Je bent meestal toch snel weg hier?' Opeens staat Daniel voor mijn neus.

'Ik moet wachten,' zeg ik droog. 'Nou ik ook, dus je gaat mee voetballen met die mensen daar,' hij wijst naar een groep jongens. 'Waarom?' Zucht ik. 'Omdat ik van iemand heb gehoord dat jij heel goed kan voetballen, dus kom,' Daniel trekt aan mijn hand zodat ik wel op moet staan.

Zuchten loop ik achter hem aan naar het veld. 'Van wie heb je dat gehoord?' Ik kijk vragend zijn kant op. 'Doet er niet toe. Nou kom, je bent sloom.'

Zodra we op het veld staan, maken we teams. Veel van de jongens zeggen dat ik niet kan voetballen. Jongens zijn stom.

Ik zit in het team met "de beste spelers", omdat ze bang zijn dat ik niet kan voetballen en het dus verpruts.

'Rose, krijgt de bal, want zij is het enige meisje,' roept iemand waar ik de naam niet van weet. Ik rol met mijn ogen en vang de bal die naar mijn hoofd wordt gegooit.

Ik leg hem op de grond en kijk naar de personen met wie ik in het team zit. Ik pass de bal naar de jongen met de blonde haren.

Na een halfuurtje is het 2-1 voor ons en hebben we gewonnen. Bijde goals heb ik gescoord. Ik weet het, ik ben goed.

Ik kom in een groepsknuffel terecht met allemaal zwetende jongens. Iewh bah. 'Nice gedaan!' Roept Daniel die naar me toe komt rennen. 'Thanks,' ik glimlach naar Daniel. Opeens bedenk ik me dat de jongens me op zouden halen. 'Uh, hoe laat is het?' Ik kijk Daniel vragend aan.

'Half vier hoe-' voordat hij zijn zin af kan maken ren ik weg. 'Ik moet gaan doei!' Ik zwaai nog onhandig als ik een "doei" terug hoor.

Bij de kant staan vier jongens. Ik vertraag mijn pas en kijk ze aan. Één iemand heeft blond haar en de anderen bruin. Ik herken ze ergens van, maar ik heb geen idee wie het zijn.

Zodra ik dichterbij kom facepalm ik mezelf keihard. Daarna bedenk ik me dat Niall er ook is. Ik ren snel naar ze toe. 'Heeey,' roep ik vrolijk. Ik krijg allemaal vrolijke antwoorden terug. Ik kijk naar Niall die wat aan het strugglen is met zijn krukken. Ik grinnik.

'Staan jullie hier al lang?' Ik kijk ze vragend aan. 'Ja al vanaf dat jullie begonnen,' zegt Harry.

'Zo lang al?! Waarom riepen jullie mij niet, dan was ik meteen gekomen en hoefden jullie niet te wachten.'

'Je was zo vrolijk aan het voetballen en we vonden het eigenlijk wel leuk hoe je die jongens versloeg,' zegt Louis terwijl hij zijn schouders op haalt.

Ik rol met mijn ogen. 'Maar wat als iemand jullie had gezien?' Ik kijk ze vragend aan.

'Dan zouden we diegene slaan met Niall's krukken,' grinnikt Louis. 'Wat?' Ik kijk ze geschrokken aan. 'Grapje?' Zegt Louis nu. 'Dat is niet grappig Louis,' roep ik gefrustreerd.

'Rose! Je bent je mobiel vergeten,' roept Daniel die naar me toe komt. 'Oh uhm, dankje.' Daniel kijkt naar de jongens.

De jongens kijken naar Daniel.

Er valt een stilte. Ik haat stiltes. Stiltes zijn er om te breken. 'Lukt het?' Ik kijk de vijf jongens vragend aan.

'Hallo Daniel,' roept Harry terwijl hij Daniel aankijkt. Daniel slikt. Wacht wat? Hoe kennen zij elkaar? Ik snap er niks meer van...

~~~~~♡~~~~~

Iedereen een fijne Valentijnsdag! Niet dat ik deze dag vier, want tja ik blijf single pringle! Oké en nu heb ik zin in eten😂

Zullen we een feestje vieren aangezien het bijna vakantie is?🎉😏