Adopted By 4 Crazy Boys | 1D Fanfictie ✔

{10}

Pov Rose.

Het is inmiddels elf uur, we staan op het punt om te gaan winkelen in Londen. Allison is een half uur geleden wakker geworden en was natuurlijk blij dat ze kon shoppen.

Het was trouwens nog super leuk gisteren, want Allison durfde niet van de bank af te komen en het duurde wel een tijdje voordat ze sliep. Het was echt enorm lachwekkend.

We lopen naar een busje. We besloten nu in een busje te gaan want anders moest er weer iemand op schoot.

-

We komen aan in het centrum van Londen. Voor we het busje verlaten, moeten we een zonnebril en een beanie op doen. Zo zullen ze ons minder snel herkenen. Al kent bijna niemand Allison en mij.

Zodra iedereen klaar is stappen we uit. Als ik naar Allison kijk zie ik dat ze mega hoge hakken aan heeft. Hoe kan ze daar op lopen zonder dat ze haar enkels breekt?

Louis en Liam komen naast me lopen en Allison loopt naast Niall en Harry.

We lopen de eerste winkel binnen. Het is een mega grote winkel. 'Ik eis van je dat je kleding uit gaat zoeken, anders doe ik dat. Begrepen?' Ik knik en loop met tegenzin naar de rekken.

-

Twee uren later hebben we tassen vol spullen. De jongens bleven maar door zeuren. Dus ik moest kleedhokje in, kleedhokje uit, en dat telkens weer.

Ook hadden de jongens telkens ruzie over wie zou betalen. Meestal waren Niall of Harry het snelst.

We staan nu in de laatste winkel van de winkelstraat. Mijn benen doen pijn van het lopen, maar ik moest doorlopen. Gelukkig draag ik geen hakken, anders was ik nu al dood geweest.

Harry duwt mij een paar adidas schoenen in mijn handen. 'Als ze passen, neem je ze mee en als ze niet passen zoek ik een andere maat.' Hij kijkt me doordringend aan.

Dit is nu ook al tien keer gebeurd of zo. Ik knik omdat tegenspreken geen zin heeft en pas ze. Ze zitten goed. En ik moet zeggen. De jongens hebben een goede kledingsmaak. Well done boys.

'En passen ze?' Harry staat nogsteeds voor mijn neus. Ik knik en doe de schoenen dan weer uit en geef ze aan Harry die glimlacht.

We lopen nu al een halfuur in deze winkel, omdat hij ten eerste mega groot is en ten tweede ik krijg telkens weer dingen in mijn handen gedrukt door iedereen.

We zijn nu bij de ondergoed en lingerie afdeling. En eerlijk gezegt heb ik geen zin om hier te gaan kijken, want dat is veels te awkward.

Allison heeft Niall meegesleurd naar de lingerie. Arme Niall, hij moet nu voor Allison lingerie uitzoeken.

'Hoef jij niet?' Vraagt Liam opeens. Ik schud snel mijn hoofd. 'Nee, dat is te awkward voor woorden.' Liam knikt en lacht.

Louis komt mijn kant op en duwt snel wat lingerie en ondergoed in mijn handen.  Wtf Louis?

'Hier, en als je het mij vraagt, nee ik heb niks uitgezocht dat heeft de medewerkster van de winkel gedaan,' zegt hij en wijst naar een vrouw van rond de dertig.

'Hoe wist ze welke-' Louis onderbreekt me. 'Ze heeft gegokt en zo te horen heeft ze goed gegokt.' Ik knik. Ze heeft ook het goede lingerie en ondergoed uit gezocht. Niet te sletterig, maar ook niet te normaal.

Pov Louis.

Oke, ik heb een deel gelogen over wat Rose vroeg. Oeps? Het feit dat ik het niet zelf heb uitgezocht klopt. Ik heb daar geen verstand van, en al helemaal niet om het feit wat voor soort lingerie en ondergoed ze wilt en zie je het al voor je dat ik, Louis Tomlinson, ga kijken in een winkel voor lingerie? Nou ik in ieder geval niet..

En dat over de maat. Tja, de jongens en ik hadden al bedacht dat ze zoiets niet zou kopen met ons in de buurt, dus is Harry naar haar inloopkast geweest om naar de cup-maat te kijken. Harry is echt een raar persoon.

Ik weet het, het hoort niet zo, maar wat moesten we anders doen? Haar vragen wat voor cupmaat ze heeft? Ja dag! Ze is wel een soort van onze dochter -dit klinkt best wel raar- en dan zou ze ons echt pedofielen vinden en ons nooit mogen.

We zouden haar ook zelf eens kunnen laten gaan, maar als dit de enige week is dat ze bij ons is, willen we haar geven wat zij wilt. Ze verdient het.

Van Allison hadden we trouwens al zoiets verwacht. En Niall is het slachtoffer geworden. Arm jongetje... Maar hij komt er wel weer bovenop al ben ik wel blij dat ik niet het slachtoffer was.

Pov Rose.

Zodra we zijn uit gewinkeld zijn we op een terrasje beland om te eten. De tassen hebben we al in het busje gedaan zodat wij daar geen last meer van hebben.

Het leukste is dat de jongens nog niet eens zijn herkent terwijl het wel redelijk druk in Londen is. Dat mensen zo blind zijn. Echte fans herkennen de jongens zomaar.

Nu zul je denken dat het fout gaat, maar nee. We zijn een uur later veilig thuis aangekomen. Ik ben doodmoe van het lopen en tillen. Ik hoefde van de jongens niet te tillen, maar ik eiste het, omdat ik anders vet kinderachtig op een bankje ging zitten en niet meer weg zou gaan. Ik ben nogsteeds een kind dusja, waarom niet?

Dus toen lieten ze me wel wat tillen. Wel het lichste dat er is, maar toch. Het was trouwens nog wel redelijk zwaar.

Ik wil geen verwend kreng zijn die alles krijgt wat ze wil, en de enige manier om dat te voorkomen, is om overal tegenin te gaan.

Het is misschien irritant, maar ik wil niet zo worden. Ik heb het mijn moeder belooft en ga die belofte niet breken. Nooit!

En het is moeilijk om overal tegenin te moeten gaan, maar ik overleef het wel. Laat Allison maar de bitch zijn. Daar is zij namelijk enorm goed in.