Adopted By 4 Crazy Boys | 1D Fanfictie ✔

{36}

'Als jullie, of One Direction, niet bestond leefden mijn ouders nog. Ze zijn soort van dood dankzij jullie bestaan,' ik sla mijn ogen neer. Ik wil hun niet aankijken.

Pov Louis.

Ik weet niet wat ik moet zeggen. Hebben wij serieus ervoor gezorgd dat Rose geen ouders meer heeft? 'Uhm Rose?' Rose kijkt Harry vragend aan. 'Zou je het ons duidelijker uit kunnen leggen?' Rose knikt zachtjes.

'Mijn ouders waren onderweg naar een gebouw, een gebouw waar jullie zouden gaan optreden. Ze hielpen namelijk vaak met dingen voor beroemdheden. Waarschijnlijk hebben jullie ze ook wel eens gesproken.

Mijn moeder was enorm trots op jullie, ze vond dat jullie zo goed jullie best deden voor alles en iedereen. Elke keer als ze jullie op televisie zag of als ze jullie op de radio hoorde kreeg ze een glimlach op haar gezicht.

Maar toen op die ene avond stormde en onweerde het hard. Enorm hard. Een boom is op de auto van mijn ouders gevallen en ze waren opslag dood.

Een uur nadat ze vertrokken stond er politie voor mijn huis met de melding dat mijn ouders waren overleden.' Rose slikt even en ademt diep in. Daarna praat ze verder.

'Ik weet diep van binnen dat het niet jullie schuld is, maar als jullie er niet waren, hadden ze nu nog geleefd. Ik heb mezelf altijd gezegd dat het jullie schuld was, en toen ik hoorde dat jullie naar het weeshuis kwamen om iemand te adopteren wilde ik absoluut niet komen.

Ik wist namelijk dat ik teveel op jullie leek. Mijn gedrag, de dingen die ik leuk vind, het lijkt teveel op hoe jullie zijn. En de enige mogelijkheid om niet met jullie mee te hoeven gaan, of te hoeven spreken, was om niet op te komen dagen.

Voordat mijn ouders overleden was ik fan, maar ik ben omgeschakeld. Ik kon namelijk niet leven met het feit dat mijn ouders zijn overleden dankzij mijn idolen.'

Ze zucht en slaat haar ogen neer. 'Ik weet dat het niet echt jullie schuld is, maar telkens als ik naar jullie kijk, mis ik mijn ouders,' ze is stil en kijkt naar haar handen.

Haar haat tegen ons begin ik te begrijpen. Ik begrijp het feit dat ze het ons verwijt. Ik snap het allemaal. Schuldgevoel neemt mijn lichaam over. Ik weet dat het niet echt mijn schuld is, maar toch. Als One Direction niet bestond, was het waarschijnlijk nooit gebeurd en had zij niet zoveel dingen mee hoeven maken.

'Het spijt ons. Als we het terug konden draaien hadden wij dat gedaan, echt waar.' Ik omhels Rose voorzichtig. Ze slaat zachtjes haar armen om me heen. Even later belanden we in een groepsknuffel.

Allemaal hebben we tranen in onze ogen. Rose laat ons los. 'Kunnen we nu iets anders doen? Ik heb geen zin meer in Truth or Dare,' zegt Rose. Ik grinnik kort. Rose altijd met haar droge opmerkingen.

Pov Rose.

We zitten nu op de bank een film te kijken. Ik heb geen idee hoe die heet, maar hij is wel leuk, soort van. Ik lig languit op de bank met mijn benen over Louis en Harry heen.

Het is een enorme opluchting dat ik het heb verteld. De jongens wisten niet bepaald wat ze moesten zeggen, maar dat geeft niet, want ik had ook niet geweten wat ik zou zeggen als ik dit had gehoord.

Het enige wat ik zeker weet is dat het hun oprecht spijt dat het zo gelopen is. Ze hoeven geen spijt te hebben, aangezien het eigenlijk niet hun schuld is, maar toch hebben ze het. En op een één of andere manier krijg ik dan het gevoel dat ze oprecht om me geven.

'Rose? Hallo Rose?' Opeens begint Harry onder mijn voet te kietelen. Dit levert wat spastische bewegingen van mij op. 'Ja wat is er?' Ik kijk Harry, die gestopt is met kietelen, vragend aan. 'Wij vroegen jou iets, maar je negeerde ons volledig,' zegt Harry dramatisch. Drama queen...

Ik grinnik. 'Wat vroeg je dan?' Harry rolt met zijn ogen. 'Ik vroeg of je de film leuk vindt,' zegt hij. 'Welke film?' Ik kijk eerst Harry vragend aan en kijk dan naar de televisie. 'Oh die film,' mompel ik nu.

Niall en Louis grinniken. 'Je hebt geen idee waar hij overgaat hè?' Zegt Liam nu. Ik schud mijn hoofd. 'Nope, geen idee.'

Harry facepalmt zichzelf. Ik trap zacht tegen zijn hand aan wat een "au" van Harry oplevert. 'Watje,' mompel ik zacht. 'Wat zei je daar?' Harry kijkt me afwachtend aan.

'Dat je een watje bent,' ik steek mijn tong uit. 'Moet je niet al naar bed?' zegt hij nu puur om van onderwerp te veranderen. Ik kijk naar de klok. Het is half één in de nacht of ochtend, geen idee hoe je dat precies noemt.

'Neh geen zin in,' zeg ik terwijl ik mijn schouders ophaal. Harry zucht. 'Rose je bent stom,' zegt hij na een minuutje stilte. 'Ik weet het, mijn vierde naam is "stom" wist je dat niet?'

'Wat is je volledige naam dan?' Vraagt Niall. 'Rosie Lucia Nora "Stom" Tomlinson,' zeg ik met een nadruk op stom. 'Nora is toch een Ierse naam?' Vraagt Niall nu. Ik knik. 'Mijn moeder ging altijd graag naar Ierland en wou daarom dat ik een Ierse naam had.'

'Ierland is ook echt goals,' zegt Niall. Louis rolt met zijn ogen. 'Dat heb je ons al duizend keer gezegd.' Niall haalt zijn schouders op. 'I don't care Louis.' Ik grinnik. Deze jongens zijn echt te kinderachtig voor woorden.

'Maar hoe weet je dan dat Nora een Ierse naam is?' Vraagt Liam aan Niall. 'Mijn derde naam is "slim" so yeah,' Liam zucht. 'Origineel Niall, erg origineel,' beantwoord ik zijn uitleg.

'Nu gaan we die film uitkijken!' Roept Harry blij. 'Oké,' zeg ik terwijl ik over iedereen heen ga liggen.

Even later staar ik naar de film. Deze film is stom. Het gaat over een man die opzoek is naar de moordenaar van zijn vrouw. Dat klinkt niet stom, maar het is wel stom, want het is te voorspelbaar. Wedden dat hij binnen een minuut is onsnap-. Ik zei het toch, hij is ontsnapt.

Ik sluit mijn ogen. Ik zie liever niks dan dat ik naar die film kijk. Al snel val ik in slaap.

Pov Harry.

Rose ligt opeens wel erg rustig op ons. Hiervoor bewoog ze om de minuut. Ik kijk naar haar gezicht en zie dat haar ogen gesloten zijn. Louis kijkt me vragend aan. 'Ze slaapt,' fluister ik naar hem. 'Awh wat cute,' roept Louis. 'Lou, niet zo hard!' Louis slaat een hand voor zijn mond. Louis is niet helemaal 100%. Daar kan hij niks aan doen, het lot heeft toevallig Louis gekozen en hem niet 100% gemaakt.

Niemand van ons vieren durft te bewegen, bang om haar wakker te maken. Aangezien Liam het verst weg zit kan hij voorzichtig onder Rose vandaan komen. Hij gebaart naar ons dat hij Rose wel naar haar slaapkamer brengt. Wij knikken.

Liam tilt Rose voorzichtig op en loopt de woonkamer uit. Dat is het moment dat Louis zijn hand van zijn mond durft te halen. 'Dat was zo-' Niall onderbreekt Louis. 'Ja ja Lou, dat wisten we al.' Louis zucht en slaat Niall tegen zijn hoofd. 'Auw?' Roept Niall. Ik grinnik. 'Krijg je ervan als je me onderbreekt,' Louis doet zijn armen onschuldig in de lucht. Zoals ik al zei, Louis is niet helemaal 100%...