Adopted By 4 Crazy Boys | 1D Fanfictie ✔

{63}

Pov Rose.

Langzaam komt de achtbaan in beweging. Ik wil echt niet. Ik wil namelijk niet misselijk worden, want dat betekent dat ik zometeen geen eten hoef. En dat is een straf voor mij.

Harry pakt mijn hand vast. We knijpen in elkaars handen. Er is geen weg terug. Het gaat gebeuren. Voordat ik na kan denken wat er allemaal gebeurd, ga ik alle kanten op en vlieg ik over de kop.

Ik hoor Niall gillen als een meisje en ookal haat ik achtbanen. Ik moet hier gewoon om lachen. Het is gewoon alsof je verplicht bent om dit te doen.

Ik kijk naar de gillende Harry naast me. Ik ben niet in staat om te gillen, aangezien mijn hersenen er teveel van in de war zijn.

Na iets dat te lang heeft geduurd komen we tot stilstand. Zo snel als ik kan spring ik eruit en laat me vallen op de grond. Ik heb de veilige grond gemist...

Ieder ander persoon hier zou mij raar vinden, maar ik ben helemaal niet raar. Oké laat maar. Ik ben wel raar. Ik lig namelijk op een grond. En ik kan je zeggen dat dat niet normaal is in een attractiepark.

De rest van de dag hebben we besteed aan eten, attracties en nog meer eten. De jongens hebben aangeboden om te gaan zingen, dus nu sta ik samen met Luna en Paul te wachten totdat ze beginnen.

'Rose,' hoor ik iemand zeggen terwijl diegene op mijn rug tikt. Ik draai me om naar het meisje van een jaar of twaalf. 'Hé!' Ik glimlach. 'Mag ik een handtekening en met je op de foto?' Vraagt ze. 'Ja tuurlijk, heb je een pen en papier?'

'Wel papier, maar geen pen,' zegt ze zacht. Ik glimlach. 'Ik kom zo terug, wacht hier oké?' Het meisje knikt.

'Paulie!' Ik loop naar Paul toe. 'Wat is er Rose?' Hij kijkt me afwachtend aan. 'Heb je een pen of  zoiets bij je?' Paul schudt zijn hoofd. 'Balen,' mompel ik. 'Hoezo d-.'

'Doei,' roep ik terwijl ik wegloop. Ze zullen in het restaurant vast wel een pen hebben, en anders gebruik ik wel bloed van Ha- oké, ik heb zonet niks gezegd. Ughum.

Ik loop het Restaurantje binnen en loop direct naar een werknemer. Ze schrikt duidelijk zodra ze me ziet. 'Hey, heb je misschien een pen?' Ze knikt en loopt weg om een pen te halen.

Even later komt ze terug. 'Thanks. Ik breng hem zometeen wel terug,' ik glimlach en laat het verbaasde meisje achter. Nu lijk ik net zo'n triest persoon...

Ik loop weer naar Luna en het meisje. Luna heeft een gesprek met haar over wat hun lievelingseten is. Typisch iets voor Luna...

'Heb je het papier?' Het meisje knikt. Ik glimlach. 'Hoe heet je?' Ik kijk haar vragend aan terwijl ik alvast iets opschrijf. 'Noa,' zegt ze.

Ik knik en schrijf nog iets op en daarna zet ik mijn handtekening. 'Alsjeblieft.' Ze geeft me een knuffel en draait zich daarna om naar Luna. 'Wil jij je handtekening er ook op zetten?' Ik grinnik. Luna haar eerste fan. 'Ja, tuurlijk,' Luna pakt mijn pen af en het briefje en begint met schrijven.

Daarna maken we met zijn drieën wat foto's. Ik geef Noa nog een knuffel voordat ze weer vertrekt.

Voordat ik het weet is er een groepje kinderen om me heen gaan staan. Ik zet voor iedereen een handtekening en maak wat foto's.

Het kan omdat ze niet zo hysterisch druk zijn, als ze dat wel waren had dit echt niet gekunt. Luna stoot me aan en wijst naar het podium. Ik draai me om en kijk naar de vier jongens die er glimlachend staan.

Overal hoor je gegil. Harry praat wat en daarna begin ze met zingen. Na drie liedjes zingen kijken ze mij aan. Ik schud mijn hoofd. Ik ga niet zingen, no way. Dan ga ik nog liever in de engste attractie van de wereld...

Veel mensen beginnen mijn naam te roepen. Ik vind het enorm irritant. Dat komt doordat ik me nu verplicht begin te voelen. Maar ik ga echt niet zingen. Echt ni-.

Ik word meegetrokken naar het podium door Luna. 'Nee Luun please.' Luna schudt lachend haar hoofd. 'We gaan samen, oké?'

Mijn ogen worden groot. Luna kan zingen, maar durft het niet te doen in het openbaar. Ik heb haar één keer kunnen betrappen. Toen ze moest zingen tijdens school kreeg ze al een paniekaanval voordat ze aan de beurt was.

'Weet je het zeker?' Ik kijk haar bezorgd aan. Ik wil namelijk niet dat Luna iets overkomt. Luna knikt. 'Samen kunnen wij alles,' zegt ze met een glimlach vootdat ze me mee sleurt het podium op.

Nu ik hier sta heb ik nog meer de neiging gekregen om te vluchten. Ik zou naar Australië kunnen gaan. Daar wonen Luke, Ashton, Michael en Calum, dus ik zie geen probleem. De jongens zijn wel nice dus ja, waarom niet?

'You can do it,' zegt Niall terwijl hij me snel knuffelt. 'Ja ja zal wel,' mompel ik. Ik kijk naar het publiek. Ik vind dit echt eng. Die camera's die op mijn gezicht zijn gericht helpen me ook niet.

De andere jongens staan nu aan de zijkant. Ik wil ze nu het liefst slaan, want dankzij hun sta ik op een plaats waar ik absoluut niet wil zijn.

Luna is naar de band gelopen om te melden welk liedje we doen. Ik hoef het Luna niet eens te vragen. Dit is gewoon het liedje waar we beide van houden.

Er wordt een microfoon in mijn handen gedrukt. Ik kijk erna alsof het van Mars komt. Daarna speel ik wat met de microfoon terwijl ik wacht totdat Luna komt. Ik moet toch iets doen...

Luna komt naast me staan en kijkt me aan. Ik knik, want ik kan hier nu niet meer weg. Daar gaan we dan. Ik neem een hap adem. Is er iemand die me op dit moment neer kan schieten? Nee? Oké, dan ben ik fucked up...

~~~~~♡~~~~~

Ik wil jullie nog enorm erg bedanken voor de 30K+ en de 100 volgers!! Thank you sooo much!

En we staan weer #2 in fanfictie! Ooit komt er hopelijk de dag dat we #1 staan, want dat zou awesome zijn!!

~xx me~