Adopted By 4 Crazy Boys | 1D Fanfictie ✔

{89}

Pov Rose.

Het is de dag voor mijn verjaardag. De jongens zijn de hele tijd geheimzinnig aan het doen.

Als ik maar een beetje in de buurt kom leggen ze de dingen, waar ze mee bezig waren, weg.

Als ik vraag wat ze aan het doen zijn, dan zeggen ze niks of lopen ze weg, met hun spullen. Eigenlijk best wel grappig, want telkens als ik in de buurt kom, stoppen ze met wat ze deden.

En omdat ik het zo grappig vind, ga ik telkens weer naar de jongens toe en maak ik er een spel van. Het jammere is dat ik niet win.

Verder hebben we de hele week politie over de vloer gehad. We hebben de camerabeelden gekregen en het was duidelijk te zien dat Lena en Daniel erachter zaten.

Van Lena had ik zoiets wel verwacht, maar van Daniel echt totaal niet. Het bleek dat Daniel werd gedwongen door Lena om haar te helpen.

Aangezien Daniels zijn ouders weinig thuis zijn moet hij voor zijn zusje zorgen. Zijn zusje is alles voor hem, dus hij had geen keus.

Daniel heeft wel een taakstraf gekregen, omdat hij er wel aan mee heeft gewerkt. Als hij de politie had ingeschakeld had hij dat niet hoeven doen.

Lena is nu in zo'n kliniek om haar gedrag te verbeteren, naast dat heeft ze ook nog een taakstraf gekregen.

Van Lena ben ik de komende tijd wel af. Daniel had zijn excuses aangeboden, maar ik heb er niet echt naar geluisterd en hem weggestuurd.

Tuurlijk heb ik wel een beetje medelijden met hem, maar wat hij mij heeft geflikt kan niet, dus voorlopig vergeef ik het hem nog niet.

We hebben de situatie ook kort uitgelegd bij een interview, omdat de fans het recht hadden om het te weten.

Veel mensen waren namelijk kwaad vanwege het feit dat het concert verschoven werd en gaven mij daarvan de schuld, omdat als ik niet in het ziekenhuis had gelegen, dan ging het concert gewoon door. Maar de haat op mij is nu gelukkig wel weer wat gezakt.

Ik sta op van mijn bed en loop mijn kamer uit. Ik loop voorzichtig van de trap af. Gisteren viel ik namelijk van de trap af en ik kan je zeggen, dat deed pijn.

In de hal loop ik tegen iemand aan. 'Oh sorry,' zeg ik tegen Niall. Niall schiet in de lach. 'Dit is de derde keer deze week dat je tegen mij aanloopt.'

Ik grinnik. 'Ik ben niet zo goed in opletten,' zeg ik. 'Ik dacht altijd dat jij zo goed oplette,' zegt hij sarcastisch.

'Ik ben een pro in opletten, I know, maar nu aan de kant want ik wil eten,' zeg ik terwijl ik Niall aan de kant wil duwen, omdat hij precies bij de deur van de keuken staat.

Niall kruist zijn armen voor zijn borst. 'Sorry Rose, maar je mag de rest van de dag de keuken niet in,' zegt Niall.

'Waarom niet?' Zeg ik zielig. De keuken is, naast mijn slaapkamer mijn favoriete plek op aarde. 'Dat is geheim,' zegt Niall.

Ik zucht. 'Maar ik heb honger,' mompel ik. 'Wil je dat ik iets voor je haal?' Vraagt Niall nu.

Ik knik, maar schudt daarna mijn hoofd. 'Is dat een ja of een nee?' Vraagt Niall. 'Ik wil eten, maar als ik jou eten laat halen, weet ik niet of het veilig bij mij aankomt,' zeg ik terwijl ik op de grond ga zitten.

'Ik haal nu eten voor jou en beloof dat ik, Niall Horan, het niet op ga eten,' zegt Niall voordat hij sneaky de keuken inloopt.

Even later komt hij terug met een fles cola, twee glazen en twee zakken chips. 'Waarom bewaak jij die deur eigenlijk en niet Liam of zoiets?' Vraag ik terwijl ik de zak chips open. 'Ik mag alleen in de keuken komen om eten voor jou te halen, want de anderen zijn bang dat ik alles dan opeet,' zegt Niall lachend.

'Dat was te verwachten,' grinnik ik terwijl ik wat chips in mijn mond stop. Waarschijnlijk maakt de rest een taart of zoiets en mag Niall daarom niet binnenkomen, omdat de taart dan wordt vermoord.

'En daarom moet ik die deur bewaken, aangezien jij niet naar binnen mag,' zegt Niall terwijl hij naast mij op de grond gaat zitten en drinken voor ons inschenkt.

'Waarom zitten we hier eigenlijk op de grond en niet gewoon in de woonkamer of zoiets?' Zeg ik opeens als ik besef dat ik op de grond zit.

'Helaas mag jij de woonkamer ook niet inkomen en ik offer me op om jou gezelschap te houden,' zegt Niall terwijl hij mij een glas cols geeft. 'Nu klinkt het net alsof het erg is om bij mij in de buurt te zijn,' zeg ik nep gekwetst.

Niall schiet in de lach. 'Om eerlijk te zijn vind ik dat totaal niet erg,' zegt hij. Ik voel mijn wangen rood worden. Niall ziet het en grinnikt. 'Je bent cute als je bloost,' zegt hij.

Ik kijk hem kwaad aan. 'Ik ben niet cute en je mag me nooit meer zo noemen, begrepen?' Zeg ik zo serieus mogelijk.

Niall knikt. 'Ja Rosie Lucia Nora Tomlimson,' zegt Niall terwijl hij zijn tong uitsteekt. Hij weet namelijk dat ik het haat als mensen mijn volledige naam zeggen. 'Ik haat je,' mompel ik.

'Ik houd ook van jou Rosie Lucia Nora Tom-' Ik leg mijn hand op Niall's mond. 'Zo genoeg gepraat over mijn geweldige naam, ik weet dat je jaloers bent, maar houdt nu maar op, dankje,' zeg ik terwijl ik mijn hand weghaal.

Niall lacht. 'Sorry Rosie Lucia Nora Tomlinson,' zegt Niall nu. Oké deze jongen is echt irritant.

Ik gooi chips tegen zijn hoofd aan. Ik weet het, het is zonde van de chips, maar hij verdient het. 'Hé, dat is niet aardig,' zegt Niall terwijl hij chips tegen mijn hoofd aangooid.

En zo ontstaat er een voedselgevecht. Alle chips ligt overal door de hal en Niall en ik zitten er ook onder. We kijken elkaar even aan en schieten dan in de lach. 'Nu hebben we geen chips meer,' zegt Niall zielig.

'Heel je schoot zit onder het chips, dus je hebt nog wel chips,' zeg ik. En dat was het moment dat ik de chips, die op zijn schoot lag vol in mijn gezicht krijg...

~~~~~♡~~~~~

Wat zouden jullie het eerste doen als jullie jullie idool zouden ontmoeten? (En wie is je idool?)