Adopted By 4 Crazy Boys | 1D Fanfictie ✔

{49}

Ik. Haat. Hem...

Pov Rose.

Ik zit starend vooruit te kijken op een bankje voor de school. Opeens voel ik dat er iemand naast me komt zitten. Het is Daniel. Met een kwade blik sta ik op en wil weglopen.

Nog voordat ik een stap kon zetten, word ik bij mijn pols gegrepen. 'Laat me met rust,' sis ik terwijl ik mijn pols los probeer te krijgen. 'Rose...' Daniel kijkt me aan.

'Niks Rose, ga lekker naar Lena toe.' Ik pak mijn mobiel met mijn vrije hand aangezien ik toch niet los kan komen. 'Nee. Ik moet je zeggen dat het me spijt. Ik voel niks voor Lena, echt waar.'

Ik negeer Daniel en open mijn WhatsApp. In de groepsapp van de jongens typ ik dat één van hun mij moet ophalen, maar voordat ik het bericht kan versturen, wordt mijn mobiel uit mijn handen gehaald.

Ik blijf Daniel kwaad aankijken. 'Je laat me nu los en geeft nu mijn mobiel terug.' Daniel schudt zijn hoofd. 'Jij gaat naar mij luisteren. Of je nu wilt of niet.' Ik rol met mijn ogen. 'Prima, je hebt één minuut.' Niet dat ik ga luisteren...

Daniel laat mijn pols los en gebaart me dat ik moet gaan zitten. Zuchtend ga ik naast hem zitten. 'Nog vijfenveertig seconden.'

'Rose, het spijt me, echt waar, Lena drukte opeens haar lippen op de mijne. Ik zoende mee, ja dat ga ik niet ontkennen, maar het was niet mijn bedoeling. Toen ik jou zag staan besefte ik me wat voor sukkel ik wel niet ben.'

Ik staar wat voor me uit. 'Je weet dat ik Lena niet mag.' Daniel knikt. 'Maar je hebt me nooit verteld waarom.' Ik kijk hem kwaad aan. 'Omdat je me toch niet geloofd! Want Lena doet geen ene fuck verkeerd volgens jou.'

'Maar, waarom vertelde je me het dan niet?' Ik zucht. 'Omdat je me dan niet zou geloven en dan raakte ik jou kwijt. Maar nu boeit het me geen ene flikker meer, want je bent een klootzak!'

'Rose...' Daniel kijkt me aan. 'Nee, nu ga ik het je vertellen ook. Lena heeft ervoor gezorgd dat ik geen familie meer heb. Dankzij Lena kwam ik in het weeshuis. En tegen jullie doet ze o zo lief, maar tegen mij, weet je wel hoevaak zij heeft gedreigd dat ik alles nu alweer kwijtraak.

Ik kan je zeggen, het gaat haar lukken ook. Lizz en jou ben ik al bijna kwijt en de jongens, het zal me niks verbazen als ze daar ook wel iets van weet.'

Ik sta op. 'Weet je Daniel, nu weet je het en als je me niet geloofd, dan doe je dat toch niet, maar ik ben weg.' Ik pak mijn mobiel uit zijn handen en loop het schoolplein af. Ik verstuur het appje en besluit wat heen en weer te lopen. Mijn mobiel voel ik trillen, maar ik heb geen zin om hem te pakken.

Opeens staat Daniel weer voor me. 'Rose, laat me erover nadenken. Ik wil jou echt geloven, heel graag zelfs, maar ik moet er zeker van zijn. Oké?'

Ik zie de auto van Liam stoppen. Hoe snel heeft die gast wel niet gereden?

'Hier was ik al heel die tijd bang voor. Je gelooft me niet. Je kunt nadenken wat je wilt, maar ik wil je niet meer zien of spreken. Je bekijkt het maar. Doei Daniel.'

Ik loop langs Daniel en loop naar de auto. Ik sta voor de auto stil en draai me om. 'En trouwens, aangezien je niet zo slim bent, het is uit.' Ik open de autodeur en stap in. Zodra ik zit sluit ik de deur weer en doe mijn gordel om.

Ik glimlach kort naar Liam terwijl hij me bezorgt aankijkt. 'Rose?' Ik kijk Liam aan. 'Ja?' Liam begint met rijden. 'Gaat het wel?' Ik knik kort. 'Alles gaat prima, mijn vriendje, of eigenlijk ex heeft gezoend met Lena en geloofd me niet. Mijn dag kan niet beter.' Ik kijk uit het raam.

Vanuit mijn ooghoek zie ik dat Liam's grip rond het stuur verstevigd. 'Het stuur hoeft niet dood hoor,' mompel ik. 'Rose, ik, het spijt me voor Daniel. Echt, ik had gehoopt dat hij goed voor je was, maar ik had het fout. Ik wil zeggen dat, als je ergens mee zit, dat ik er voor je ben. Ookal is het midden in de nacht.' Ik glimlach naar Liam. 'Dat is lief Li, maar ik kom hier wel overheen. Hoop ik.'

Liam stuurt me een glimlach terug. De rest van de autorit verloopt in stilte. Het is een fijne stilte. Een stilte waarbij je rustig na kunt denken zonder dat iemand je stoort.

Al snel zijn we thuis en stappen we uit. Ik volg Liam naar de deur die hij opent. Het eerste wat ik doe,is dat ik mijn hakken met veel frustratie uit doe. Daarna loop ik de woonkamer in en zie Niall, Louis en Harry zitten. Zodra ze me opmerken kijken ze me bezorgde, vragende blikken aan. 'Het is uit,' is het enige wat ik zeg terwijl ik tussen Louis en Harry in op de bank ga zitten.

Ik hoor overal "het komt wel goed" en "wat een klootzak" vandaan komen wat me doet glimlachen. Deze vier jongens zijn de belangrijkste jongens uit mijn leven. 'Wat is er gebeurd dan?' Vraagt Harry na een tijdje.

Ik leg het hem uit en zoals Harry altijd doet wordt hij boos en scheld Daniel en Lena uit. Een bezorgde en boze Harry tegelijkertijd is echt hilarisch. Vooral omdat hij de meest geweldige dingen zegt over iemand die hij haat.

'Als jullie het niet erg vinden, ik ga slapen, want ik ben moe. Doei!' Ik krijg allemaal "welterusten's" terug. Ik verlaat de woonkamer en loop de trap op naar mijn kamer. Daar kleed ik me om, haal ik mijn make-up eraf, doe mijn lenzen uit en maak mijn haar "slaap klaar". Daarna ga ik onder mijn dekens liggen en val ik al snel in slaap.

~~~~~♡~~~~~

Als je nog vragen wilt stellen voor de Q&A, doe dat dan nu nog! Reageer je vragen dan wel even in hoofdstuk 48 dat is wat overzichtelijker voor mij! x
(Closed)

En 15K+ whoohoo🎉❤