Adopted By 4 Crazy Boys | 1D Fanfictie ✔

{90}

Pov Rose.

'Happy birthday to Rose...' zodra ik de jongens dit liedje hoor zingen til ik mijn kussen op en leg mijn hoofd eronder. Waarom maken ze mij wakker?

Ik weet niet hoe laat het is, maar ik weet wel dat het vroeg is. Waarom moeten ze in mijn kamer zijn en zingen ze een liedje?

Mijn kussen, die mijn hoofd beschermde, wordt van mijn hoofd af gehaald voordat ik me ook maar kon verdedigen.

Ik draai me op mijn rug en kijk dr jongens aan. 'Gefeliciteerd!' Roepen ze tegelijkertijd terwijl ze op toeters blazen. Geen idee hoe ze daar aan komen, maar ik weet wel dat het een enorm irritante manier is om iemand wakker te maken.

Ik wrijf in mijn ogen en gaap. 'Wat doen jullie eigenlijk in mijn kamer om,' ik kijk op mijn wekker om te kijken hoe laat het is, zes uur 's ochtends?' Ik kijk verbaasd naar de wekker en dan naar de jongens.

Hoe durven ze mij om zes uur 's ochtends wakker te maken. 'Je bent jarig, of ben je dat vergeten?' Vraagt Louis lachend.

'Oh, daarom zongen jullie een liedje en feliciteerden jullie mij,' zeg ik. De jongens knikken. 'Had je dat niet door dan?' Vraagt Liam nu.

'Nou ten eerste, ik bedekte mijn oren toen jullie gingen zingen en ten tweede, die toetere van jullie heeft mijn geheugen gewist,' zeg ik.

'Nu heb je genoeg gepraat, dus opstaan jij en over een half uur moet je in de woonkamer zijn,' zegt Niall die mijn kussen tegen mijn hoofd gooit.

Nu weet ik ook welke idioot mijn kussen had gestolen. Er komt een dag dat ik zijn kussen terug steel.

'Waarom moet ik zo vroeg opstaan,' mompel ik slaperig. 'Omdat wij dat leuk vinden,' is Harry zijn simpele antwoord. Echt waar, dat is het beste antwoord ooit...

'Oké ik ben er over een half uur. En nu mijn kamer uit,' zeg ik terwijl ik uit mijn bed stap en de jongens, voor zover dat kan, uit mijn kamer duw.

Zodra ze de kamer hebben verlaten sluit ik de deur en slenter ik naar mijn inloopkast. Waarom maken ze mij om zes uur 's ochtends wakker? Ik haat vroeg opstaan in de ochtend en dat weten ze maar al te goed.

Ik pak willekeurig wat kleding en kijk of het goed bij elkaar past. Ik heb namelijk geen zin om zometeen in een knalroze shirt en een gele broek te lopen. Ik heb niet eens gele broeken, maar dat boeit niemand.

Ik loop met de kleding naar mijn badkamer en leg alvast een handdoek klaar. Ik zet de douche aan en kleed me uit voordat ik onder de douche stap.

Even later ben ik helemaal klaar en loop ik zo snel als ik kan, ik ben echt heel snel, van de trap af. Ik weet dat ik zei dat ik snel liep, in werkelijkheid deed ik er tien seconden over per trede.

Maar oké, het is half zeven in de ochtend. No way dat ik snel ga lopen. Zoiets doe ik pas als er eten is of als er iets gevaarlijks achter me aan rent.

Ik loop de woonkamer in en zie niemand. Ze zeiden toch echt dat ik hier naartoe moest gaan. Het enige wat er hier verandert is, is dat er overal slingers en ballonnen met "18" erop.

Als ik om me heen kijk zie ik dat er een klein doosje op de tafel ligt. Ik pak hem op en open hem aangezien mijn naam erop staat. Of naja, soortvan. Er stond namelijk "voor Roosje" op.

Er zit een brief in. Yeah nu moet ik ook nog lekker een brief lezen. Ik vouw de brief open en begin het te lezen.

"Lieve Rose,

Hierbij willen wij je nogmaals feliciteren voor je achttiende verjaardag. Zoals je ziet zijn wij er niet, maar dat is met een reden.

Aan het einde van deze brief staat een tip. Die tip lijdt jou naar het volgende briefje. En dat briefje lijdt jou weer naar een volgend briefje.

Uiteindelijk kom je ergens uit. We gaan niet vertellen waar je uit komt, dus succes.

Groetjes de aller beste, coolste, knapste, leukste, aardigste personen van deze aardbodem. (Oftewel Lou, Li, Ni en Hazz.)

Tip: Play a game."

Ik leg het briefje aan de kant. Ik haat speurtochten. En vooral als ik het in mijn ééntje moet doen.

Maar oké, des te eerder ik hiermee begin, des te sneller ik hier klaar mee ben. Ik vermoed dat het volgende briefje ergens tussen de Playstation spellen ligt.

Ik open het kastje en zoek alles door. Al snel vind ik het briefje en open ik het.

"Je bent er bijna...

Oké nee, we liegen. Je moet er wel wat moeite voor doen. Dus hieronder staat je volgende tip.

Tip: Het houdt je warm als je het koud hebt."

Ik zucht diep en slenter naar de fleece dekentjes. Als het hier niet tussen ligt, dan pak ik zo'n deken en dan ga ik op de bank liggen om te slapen.

Na een tijdje tussen de dekens te hebben gezocht vind ik het volgende briefje.

"Omdat we weten dat jij dit haat, is dit het laatste briefje. En nee, dit keer is het geen grap.

Oké dat is het wel...

Oké nee, we stoppen al. Dit is echt het laatste briefje met de laatste tip. (Ook omdat we te lui zijn om nog meer briefjes te maken.)

Het enige dat je nu hoeft te doen is ons vinden. Wij zijn niet in de keuken dus daar hoef je niet te zoeken. En ook Niall is daar niet, want we hebben er wel voor gezorgd dat hij daar weg blijft. We zijn ergens in dit huis.

Dus de laatste tip is: Je komt er niet vaak, maar je weet dat wij het hebben."

Het moet dus vast en zeker één van die luxe kamers zijn, waar ik nooit kom, omdat ik daar nooit zin in heb.

Ik loop door het huis en open de deuren van de kamers waar ik vrij weinig kom. Ik sta nu bij de "game" kamer. En stiekem verwacht ik dat ze hier zijn.

Het is er namelijk redelijk groot en je kunt er vanalles doen. Ik open langzaam de deur. Het is hier pikkedonker. Ik zoek naar het lichtknopje die ik aandoe zodra ik hem vind.

De vier jongens die ik in het donker niet kon zien, staan hier nu. 'Ik wist het,' zeg ik lachend.

'We hadden verwacht dat je hier pas over een uur zou zijn, maar we hebben ons vergist in hoe slim jij wel niet bent,' zegt Niall waardoor ik hem beledigt aankijk.

'Maar oké, nu is de tijd dat we jou je eerste cadeau geven, dus maak maar open,' zegt Liam terwijl hij iets in mijn handen druk.

Ik maak het cadeau voorzichtig open. Mijn ogen worden groot zodra ik zie wat erin zit...

~~~~~♡~~~~~

En nu stop ik er weer mee. Ik ben ook zo enorm aardig.

Dit is dan hoofdstuk 90. Ik heb besloten om na hoofdstuk 100 te stoppen, dus bij deze het is bijna voorbij...

En daarom wil ik ervoor zorgen dat de laatste 10 hoofdstukken extra leuk worden!

Wat vinden jullie dat er nog in dit boek moet voorkomen? Dan kan ik daar misschien wat rekening mee houden😊.