Adopted By 4 Crazy Boys | 1D Fanfictie ✔

{68}

Pov Rose.

De deurbel gaat. Het zal vast en zeker Daniel zijn aangezien we hadden afgesproken om samen iets leuks te doen.

Ik sta op van mijn bed en loop mijn kamer uit. De jongens zijn niet thuis aangezien ze zich moesten voorbereiden op de tour die in de loop van juni begint.

Zo snel als ik kan loop ik de trap af en pas ik op of ik niet over mijn benen struikel. Zodra ik bij de voordeur ben open in hem. Zoals verwacht staat Daniel daar. 'Hey,' zegt Daniel glimlachend. 'Hey, kom binnen.'

Ik doe de deur verder open zodat Daniel erdoorheen kan. Hij doet zijn schoenen uit en loopt voor mij uit de woonkamer in. Inmiddels is hij hier vaak genoeg geweest en weet hij de weg al.

Ik weet nog wel dat ik hier in het begin telkens bijna verdwaalde. Maar gelukkig is dat nu niet meer zo, ookal ken ik hier niet alle kamers.

'Wil je wat drinken?' Ik kijk Daniel aan die op de bank gaat zitten. 'Ja lekker, doe maar cola.' Ik knik en loop de keuken in. Ik pak twee glazen en vul die met cola. Daarna loop ik terug naar Daniel en overhandig hem één van de twee glazen. 'Thanks.' Ik glimlach kort en ga naast Daniel zitten.

'Gewonnen!' Roep ik terwijl ik de controller op de bank gooi. Daniel zucht. 'Niet eerlijk. Je speelt vals.' Ik schud mijn hoofd. 'Ik speel nooit vals.' Uit Daniel's mond komt een "het zal wel" terwijl hij zijn controller, in vergelijking met mij, netjes op de tafel neerlegd.

'Ik heb eerlijk gewonnen, je kan er gewoon niet tegen dat je hebt verloren van een meisje.' Als extra effect steek ik mijn tong erbij uit.

'FIFA zegt niks over het echte leven Rose.' Ik maak spleetjes van mijn ogen. 'Je wilt dus zeggen dat je beter bent in voetbal dan dat ik ben?' Daniel knikt. 'Oui madame.'

Ik zucht. 'Dat je oma Frans is betekent niet dat jij het mag spreken,' mompel ik terwijl ik opsta om mijn schoenen te halen. Daniel loopt lachend achter me aan en trekt zijn eigen schoenen aan.

Ik weet niet hoe Daniel zo snel zijn schoenen aankrijgt, maar mij lukt het niet. Het kan trouwens ook zijn dat ik gewoon extreem traag ben.

'Ik weet alleen niet waar een bal ligt,' zeg ik zodra ik mijn schoenen aan heb en de achterdeur open.' Daniel schiet in de lach. 'Jij bent echt dom Rose.'

'Thanks.' Ik loop richting het schuurtje, maar krijg hem niet open omdat hij op slot zit. Dit is des te meer reden voor Daniel om te gaan lachen. 'Nou,' mompel ik, 'stop.'

'Sorry, ik vind het gewoon grappig hoe jij struggled.' Ik rol met mijn ogen. 'Ja, super grappig. Ga je mee of blijf je daar staan?'

Ik loop naar binnen om de sleutel van de schuur te halen. Waarom laten ze mij lopen? Ik loop het liefst niet.

Nadat ik de sleutel heb en weer naar buiten ben gelopen om de bal, die waarschijnlijk in de schuur ligt, te halen.

'Vang!' Ik gooi de sleutels naar Daniel, die hem natuurlijk niet vangt omdat ik niet kan gooien. Maar hé, nu moet hij lopen in plaats van dat ik moet lopen.

Ik heb de bal in mijn handen. 'Wat gaan we nu doen dan?' Ik kijk Daniel vragend aan. Daniel denkt even na voordat hij begint met praten.

'We beginnen hier en wie het snelste de bal in het goal krijgt wint, of wie het snelste de bal afpakt. Dus er zijn twee mogelijkheden.' Ik knik. Dit begrijp ik nog wel.

Ik gooi de bal naar Daniel. 'Jij begint maar.' Ik pak mijn mobiel om de stopwatch aan te zetten. 'Drie, twee, één.' Snel druk ik de tijd aan en ren achter Daniel aan.

Ik moet en zal die bal krijgen. Dit gaat simpel als je doet alsof de bal snoep is en degene met de bal je ergste vijand. Dan heb je des te meer reden om die "zak snoep" te bemachtigen.

Het enige probleem is dat Daniel verdomde snel is. Maar dan ook echt enorm snel. Ik moet dus echt moeite doen en ik haat moeite doen.

Maar ik haat het ook om te verliezen, vooral als ik moet verliezen van Daniel. Dus dat betekent dat ik wel moet rennen en dat ik moet stoppen met denken, want als ik zo door blijf gaan dan verlies ik sowieso.

Zo snel als ik kan ren ik Daniel achterna en probeer ik die bal af te pakken. Daniel lacht. Ik struikel bijna over mijn voeten.

De enige manier om nu nog tijd te winnen is door Daniel te tackelen. Dus ja, ik tackelde hem, maar wel op de manier dat eigenlijk niet de bedoeling was.

Naast dan Daniel viel, viel ik ook. Fuck my life... Daniel schiet alweer in de lach. 'Valsspeelster,' grinnikt hij. Ik sta lachend op en pak de bal. 'I've got it.' Daniel zucht. 'Zoals ik al zei, je bent een valsspeler.'

'Moewhahaha.' Ik gooi de bal richting Daniel in de hoop dat de bal zijn hoofd raakt. 'Rose, stop met geweldadig zijn.' Daniel loopt naar me toe. Oh gosh.

Ik ren naar binnen, of eigenlijk was dat de bedoeling. Ik loop namelijk vol tegen de deur aan. Waarom ben ik juist nu onhandig?

'Oh my gosh, Rose stop. Ik kan dit niet meer aan,' roept Daniel lachend. 'Ach shut up jij.'

Ik open de deur en loop naar binnen. 'Wil je nog wat drinken?' Ik kijk Daniel afwachtend aan. 'Ja, ik pak het wel.' Ik haal mijn schouders op en mompel een "oké" voordat ik op de bank ga zitten.

Even later komt Daniel terug met twee glazen. Ik neem mijn glas aan en drink een slok. 'Wat gaan we nu doen?'

'Jij kunt ook echt niet even stilzitten, of wel?' Ik schud lachend mijn hoofd. 'Dat is best wel moeilijk hoor.'

En dan gebeurt er iets dat ik niet had verwacht. Daniel drukt zijn lippen op die van mij...

~~~~~♡~~~~~

Eind van deze week uitslag van de winactiee!! Als je nog mee wilt doen, kijk dan even naar hoofdstuk 66!