Adopted By 4 Crazy Boys | 1D Fanfictie ✔

{54}

Pov Rose.

De volgende dag loop ik slenterend door school. Nadat ik Lena sloeg gisteren, heb ik haar niet meer gesproken, omdat ik wegliep.

Aan de ene kant wil ik haar graag onder ogen komen zodat ik haar woedeaanval kan zien. Want dat kind heeft echt grote problemen...

Maar aan de andere kant wil ik haar niet zien, want Lena is het soort persoon dat wraak neemt, maar dan tien keer erger.

Ik kijk op mijn mobiel welke lessen ik zometeen heb. De WiFi hier op school is echt slecht. Ik erger me er altijd dood aan, want als je geen WiFi nodig hebt, doet hij het perfect, maar als je het nodig hebt, dan doet de WiFi moeilijk...

Ik doe wat boeken in mijn kluisje. Het is echt een opluchting als je zometeen weer met je tas loopt. Jr hebt dan namelijk het gevoel dat je niet dood gaat, omdat je tas zo zwaar is.

Binnenkort wordt een hel, want dan heb ik examens. En ik heb geen zin om niet te slagen, want dan mag ik niet met de jongens mee, dus ik moet echt leren.

Ik sluit mijn kluisje, haal mijn sleutel eruit nadat ik het kluisje op slot heb gedraaid, en loop naar Lizz. Mijn standaard routine. Ik weet namelijk dat Lizz altijd eerder op school is dan mij aangezien het anders slecht uitkomt met de bus.

Ik loop rustig naar Lizz toe, die bij Lena staat. Zodra ze me ziet gebaard ze iets naar Lena en vervolgens lopen ze weg. What the fuck...

Aan de andere kant, Lizz deed de laatste tijd toch redelijk kut, dus zo erg is het ook weer niet. Twee bitchen bijelkaar past wel goed.

Naast dat weet ik dat er een moment komt dat Lena haar laat stikken. Zo is Lena nou eenmaal. Na een tijdje is ze je zat en negeert ze je.

Lena heeft gewoon slaafjes nodig om te kunnen overleven. 'Rose,' ik draai me om en kijk in heldere blauwe ogen. 'Hoi.' Ik kijk Daniel afwachtend aan.

'Heb je vanavond plannen?' Ik kijk hem niet begrijpend aan. 'Nee hoezo vraa-' 'Oké top, ik zie je vanavond om zeven uur.'

'Maar-' Daniel loopt al weg. 'Oké doei,' mompel ik terwijl ik opzoek ga naar Mae. Ik weet niet wat het is, maar ik wil meer informatie over het afspraakje dat ik vanavond heb. Ik kan er namelijk niet tegen als ik niet weet hoe ik me moet kleden.

Zodra ik Mae zie loop ik naar haar toe. 'Mae!' Mae draait zich verschrikt om. 'Hey, wat doe jij hier?' Ik rol met mijn ogen. 'Hoi, Rose, alles goed? Leuk dat je er bent,' ik grinnik. 'Lizz is kut, dus toen dacht ik, let's go to Mae. Ik had alleen wat vertraging door Daniel.'

Mae haar ogen worden groot. 'Daniel?' Ik knik. 'Ja Daniel. Ik heb hem gisteren gezegd dat als hij me terug zou willen, dat hij meer moeite zou moeten doen.' Mae knikt begrijpend. 'Hij is een sukkel.'

Ik grinnik. 'Waar heb jij zo les?' Mae denkt na. 'Geen idee.' Ik begin met lachen. 'Goed begin van de dag.' Ik kijk naar hoe Mae haar kluisje sluit. 'Jazeker.'

We lopen wat door de gangen. We zijn namelijk te lui om naar de aula te gaan. 'Maar waarom liep Lizz weg dan?' Ik haal mijn schouders op. 'Geen idee. Waarschijnlijk heeft Lena haar iets wijs gemaakt. Maar ja, daar zit ik niet mee. Ze doet maar waar ze zin in heeft.'

De bel galmt door de gangen. 'Ik zie je later wel weer.' Ik glimlach naar Mae en loop naar de kant waar ik op moet. Mae loopt de andere kant uit.

Even later zie ik iemand naast me lopen. Het is Mae. 'Ik liep compleet de verkeerde kant op,' grinnikt ze. Ik schiet in de lach. 'Slimpie.'

[♡]

Ik zit op de bank, pratend met de jongens. Ze weten van mijn 'date' en eisen dat ik alles ga vertellen. Ik lag in de slappe lach, omdat ze heel dramatisch ging doen.

Ik hoor de deurbel gaan en kijk snel naar de klok. Vijf voor zeven. Hij is vroeg. We hadden om zeven uur afgesproken dus als ik wil kan ik hem nog wel vijf minuten in de kou laten staan, maar dat doe ik niet aangezien ik niet zo harteloos ben.

Daniel heeft via app gezegd dat ik me in makkelijke kleding moest dragen, omdat ik anders alles zou verpesten, omdat ik het soort persoon ben dat ervan houd om overal op te zeuren, puur om de ander te irriteren. Ben ik de enige?

Ik sta op en loop naar de deur. Ik open de deur en zie Daniel staan. Ik kan zeggen, hij ziet er goed uit. Hij bekijkt me van top tot teen en glimlacht dan. We begroeten elkaar, waarna we snel even naar de jongens gaan om hun te vertellen dat we gaan.

Ik sluit de deur achter me en loop het terrein af om de poort te openen. Zoals altijd staan er een paar fans. 'Rose, zijn Daniel en jij weer samen? Want jullie waren echt goals.' Ik negeer alle vragen en loop achter Daniel aan naar zijn auto. Ik wil ook een auto...

Ik stap in en zodra de auto start, en dus ook de radio, draai ik het volumeknop omhoog om ongemakkelijke stiltes te verkomen.

'Waar gaan we naartoe?' Vraag ik zodra de auto wegrijd. 'Ja, dat ga ik dus even niet tegen je zeggen,' hij kijkt me kort aan, knipoogt en richt zijn gezicht dan weer op de weg.

Op een wat rustige weg grijpt Daniel met zijn hand naar de achterbank. Hij probeert iets te pakken, maar het lukt niet. Zijn blik wordt nu gevestigd op de achterbank. Ik zie een auto onze richting oprijden. En omdat het een smal weggetje is, zou je aan de kant moeten om langs elkaar te kunnen. Daniel merkt het niet.

'Daniel! Pas op!' De auto komt steeds dichterbij terwijl Daniel snel zijn blik op de weg legt. Ik grijp het stuur en de auto draait in het rond. De auto knalt tegen een boom op.

Daniel kijkt naar voren. Rook vult ons zicht. 'Ga uit de auto!' Roep ik naar Daniel terwijl ik mijn gordel los wil maken. 'Nee, niet voordat jij veilig uit de auto bent.' Ik zucht. 'Ga. Nu. Uit. De. Auto. Ik red me wel.' Als deze gordel tenminste los wil.

'Nee Rose-' 'Nee ga. Nu. Anders ga je dood.' Er komt al vuur uit de motorkap. 'Rose...'

'Nee, vertrouw me nou.' Ik kijk om me heen opzoek naar een scherp voorwerp. 'Ik ga je helpen,' zegt Daniel terwijl hij snel uitstapt en mijn richting opkomt. Stomme, stomme rot gordel...

Mijn ogen rusten op een mesje die ik probeer te grijpen. Maar het lukt niet. Ik word geblokeerd door de gordel. Ik haat gordels...

Pov Daniel (👋).

Ik stap uit de auto en ren met een grote boog om de auto heen. Ik sta bijna bij de autodeur van Rose. Ik word bij mijn pols gegrepen en achter getrokken. 'Wat doe je!' Roep ik in paniek naar de wat oudere man.

Voordat de man kan antwoorden hoor ik een harde knal. Ik draai me geschrokken om naar de auto. De auto is zojuist ontploft. Over is vuur en rook, het glas ligt verspreid over de grond, maar dat maakt me op dit moment niks uit. Het enige wat nu uitmaakt is Rose.

Ik had verdomme bij haar moeten blijven en haar moeten helpen... Tranen rollen over mijn wangen. Het is mijn schuld...

~~~~~♡~~~~~

Sorry dat er gisteren geen update kwam... Ik had vrij weinig tijd.

De komende tijd wordt er waarschijnlijk vaak om de dag geupload, omdat dagelijks me op dit moment niet gaat lukken.

I'm sorry, but I hope you like this chapterr! x Love you❤