Adopted By 4 Crazy Boys | 1D Fanfictie ✔

{70}

Opeens bedenk ik me iets en loop naar een lade. Ik doe hem open, maar blijf versteend staan als ik iemand hoor praten. 'Wat doe jij op mijn kamer?'

Pov Rose.

'Ik zoek gewoon een lepel,' mompel ik terwijl ik het laadje sluit, omdat er geen lepel in ligt.

'Een lepel?' Ik draai me om naar Niall en knik. 'Ja een lepel.' Niall doet zijn best om niet in de lach tr schieten. 'Waarom heb je een lepel nodig?'

'Ik was een lepel vergeten mee te nemen,' mompel ik. 'Dus heb je een lepel?' Niall schudt zijn hoofd. 'Waarom zou ik een lepel in mij kamer hebben?' Ik haal mijn schouders op.

'Omdat jij Niall bent.' Niall grinnikt. 'Jij verwacht echt teveel van mij.' Ik loop richting de deur waar Niall staat om de kamer te verlaten.

'Wil je een lepel voor me halen?' Ik kijk Niall smekend aan. 'Nee, lui kind.' Ik probeer uit de kamer te komen, wat niet lukt, omdat Niall de weg blokkeerd. 'Ga aan de kant!' Roep ik. Ik heb echt geen zin in zulke domme spelletjes. Daar ben ik te sad voor.

'Nee.' Ik kijk Niall kwaad aan. 'Ik zei, ga aan de kant.' Niall schudt zijn hoofd. 'Prima...' ik duw zo hard als ik kan Niall aan de kant en loop mijn kamer in waarna ik de deur met een klap dicht gooi.

Misschien reageer ik overdreven, maar dat boeit me niks. Ik wil gewoon mijn ijs eten en zielige films kijken totdat ik huilend in slaap val om vervolgens de volgende dag wakker te worden en hetzelfde doen als de vorige dag.

Ik gooi de bak ijs tegen de deur aan terwijl ik op bed ga zitten. 'Rose, doe open,' hoor ik Harry's stem zeggen. 'Nee, ga weg.'

'Rose...' voordat ik het door heb wordt mijn deur geopend. Ik had de deur dus niet op slot gedaan. Lekker slim ook.

'Rose, luister dat je boos en verdrietig ben snappen we, maar dat gaan we niet op Niall afreageren.' Ik kijk Harry kwaad aan. 'Ga weg, laat me met rust, doei!'

In plaats van dat Harry weggaat, gaat hij naast me op bed zitten nadat hij over de bak met ijs is gestapt. Ik sta op en loop mijn slaapkamer uit. 'Dag!' Ik loop naar beneden en ga rechtstreeks de tuin in.

Ik ga op de schommelbank zitten en schommel langzaam heen en weer. Ik voel mijn mobiel trillen. Ik pak hem en zie dat ik een bericht van Daniel heb.

Ik open mijn mobiel en lees het bericht. 'Klootzak,' mompel ik terwijl ik mijn mobiel zo ver mogelijk weggooi. Het maakt me niks uit dat die kapot is.

Daniel is en klootzak. Voor als jullie het wilden weten, Daniel deed alsof, de hele tijd al. Hij heeft nooit van me gehouden en wachte waarschijnlijk op het moment dat ik onstabiel was. En dat is nu.

En dat hij het via WhatsApp meldt is nogal zwak. Zoiets zeg je niet via WhatsApp, zoiets hoor je trouwens ook niet te doen.

Ik weet niet waarom hij zoiets doet, maar ik wil het nu niet weten. Ik kom er wel eens achter.

Zonder dat ik het door had is Harry, alweer, naast me gaan zitten. Hij kijkt naar mijn mobiel die tien meter verder in het gras ligt daarna kijkt hij mij aan.

'Rose, waarom ligt je mobiel daar?' Ik negeer hem. Dacht het niet dat ik ga praten, ookal had hij gelijk wat Daniel betreft.

'Rose...' Ik sta weer op, maar voordat ik weg kan lopen, grijpt Harry mijn pols en trekt me weer op de bank. Ik probeer mijn hand terug te krijgen zonder dat ik iets zeg.

'Rose, wordt rustig.' Ik probeer me nogsteeds los te trekken, maar Harry houdt me steeds steviger pak. 'Laat me verdomme los asshole! Ik heb spijt dat ik hier ben. Ik had terug kunnen gaan, maar deed het niet. Echt de domste beslissing ooit!' Roep ik terwijl ik me nogsteeds los wil krijgen.