Please Love Me As I Love You (The Architects Series #1)

Chapter 11

MIKE

I want to bond with her. I seriously want to bond with her --- And I'm dying to bond with her!

Ilang araw nalang at aalis na rin kami dito sa New York, gusto ko sana matapos ang isang linggo na ito na kasama siya-- ng kaming dalawa lang. At mukhang sumasang-ayon sa akin ang tadhana. Wala si Lily. Tingin ko kanina pa siya umalis. Yes! Buti nalang. walang malakas na speaker ngayon dito sa bahay! 

I checked on Zaira. Mukha talagang sumasang-ayon sa akin ang tadhana! I'm just waiting to get a permission to ask her out with me. Wala naman siguro 'yon sa kanya, kasi tingin niya sa akin best-friend lang.. :'( 

But where in these damn places should I bring her?!

Some place that she can relax and have fun with me..

Some place na hindi kami susundan ng mga media..

Some place that she can feel peace.

Some place that is sweet.

Some place that she can forget for a moment her problems.

Buti nalang talaga umalis si Lily, para walang istorbo. This is the perfect time that we can bring back all the memories that we had when we were still young. Buti nalang naka-hanap ako ng pag-kakataon! 

"Hey Mike, do you know where Lily is?" biglang tanong ni Zaira. 

"Hindi ko alam, baka bumili ng pasalubong para maiuwi pabalik sa Pinas." I explained, pero sana magtagal pa siya.

"Ah, ganun ba?" tumigil muna siya sandali, pilit kong tinaas ang ulo ko para makita siya.. nag-babasa siya ng isang magazine, kung saan cover ako. Nilongon niya ako, at madaling binalik ang tingin ko sa center table. "Mike can we bring back all the memories that we have? When were still young? Na-miss ko lahat ng 'yon eh. I miss being with you, yung kakulitan nating dalawa, basta yung tayong dalawa lang." 

Nanlaki ang mga mata ko.. Is this really true?! Imbes na ako sana ang mag-tanong, siya pa?! Sh1t! never thought that this would happen! I never thought that those word's will be coming out of Zaira's Mouth! I didn't expect that! 

Napatalon ang puso ko sa sobrang saya! I must say, I'm speechless! 

"Saan mo ba gustong pumunta?" tanong ko.

"Kahit sa isang park or garden? Basta maraming halaman at open space! Para malaya tayong makapag-takbuhan." paliwanag niya, meron naman akong alam na lugar na kagaya ng mga sinasabi niya. "A place that we could bike together, have some picnic, talk while eating and lying down while telling stories." patuloy niya.

Hindi ko inaasahang sasabihin niya ang lahat ng 'toh ngayon! I can't help it. Iba ang saya ang nararamdaman ko ngayon.

"Sige ba! I think I know a place that have that kind of things like what you have been saying Leigh." 

"Talaga?! Thank you Mike!!" tatayo na sana ako ng biglang tumakbo papunta sa akin si Zaira at niyakap, causing for me to sit back at the couch with force. "You really are making me happy!" 

= ======================================== =

Dinala ko siya sa isang lugar na medyo konti ang tao pero mukhang maganda naman, Buti nalang konti ang tao dito.. Buti nalang walang masyadong nakakakilala sa akin dito. Ayaw kong masira ang moment naming dalawa ni Zaira. 

Sana walang sagabal!

"Mike!, Mike!" tawag sa akin ni Zaira. tumingin ako sa kaliwa. nakalayo na pala siya sa akin! nakatayo na siya malapit sa mga pwedeng pagrentahan ng bike.