Please Love Me As I Love You (The Architects Series #1)

Chapter 37

THIRD PERSON

PARANG may apoy na biglang dumaloy sa buong katawan ni Austin nang makita niya si Xander. Suddenly, ay naalala niya ang ginawa niya kay Zaira noon. Kahit na sabihin mong 'sinabi' lang ni Zaira lahat ng sakanya noon ay parang ayaw niyang maisip na sinaktan niya si Zaira noon. This time, wala nang 'kapatid' para sakanya... Wala nang 'kadugo'.

He clenched his fists... At nag-madaling nag-lakad papunta sa direksyon kung saan na nakatayo si Xander, and he took the opportunity to punch him— His BROTHER.

Halos tumilapon si Xander dahil sa suntok na natanggap niya mula sa kanyang KUYA. Tumawa si Xander nang nakaka-asar at lumingon kay Austin at tumingin sa Kuya niya ng nakakaloko. "Woah. Hi, Kuya." Xander said with a grin. "Ganyan ba kaagad ang salubong na matatanggap ko mula sa'yo?"

Kwinelyuhan ni Austin si Xander at tinignan ito ng madiin sa mata ng kapatid. "Oo, Are you surprised... Brother?"

Xander chuckled and acted as if he is not pissed off. "And what brings you back here... Brother?"

Ibinaba na ni Austin ang kwelyo ni Xander. "I came back here... To steal, EVERYTHING from you... Especially Zaira."  buong-buong na sinabi ni Austin kay Xander.

Tinginan palang ng dalawang mag-kapatid ay parang meron silang mga lazer beam na naka-dikit sa kanilang mga eye-balls.

YES.

Ganyan nalang katindi ang hatred nila para sa isa't-isa, na kahit si Lauren ay naiipit na rin sa away ng dalawa. Parang lahat ng away nila noon ay bumalik sa isang iglap lamang.

Sa tinginan palang ng dalawa ay parang gusto na nilang mag-patayan. Parehong nakakatakot ang bawat titig nila sa isa't-isa, para kang mamatay kapag sumingit ka.

Bumigat tuloy ang atmosphere sa buong bahay. Kung kanina ay mabigat na ng dahil sa bangayan nila Zaira at Aubrey ngayon ay mas lalo pang bumigat ang daloy ng hangin sa loob.

IBINALIK ni Xander ang tingin kay Zaira na masama rin siyang tinitignan. HE can see it... The pain, the disaster, the sorrows that he gave her six years ago. It was all painted on Zaira's face. Agad siyang nang-hina ng binigyan siya ng ganong klaseng titig ng dalaga. Masyadong mabigat ang kasalanan ni Xander para bigyan siya ng titig ng ganyan. He cost her so much BURDEN, kaya ganyan nalang makatingin si Zaira kay Xander.

The man that has been the root of all of her sufferings...

"So ano?! Magtitinginan nalang ba tayo ulit dito?!" Zaira broke the silence that had been roaming around the house.

Hinatak ni Xander si Aubrey. "Let's go home." matigas na utos ni Xander at akmang lalabas na ng bahay.

"DON'T YOU DARE GET OUT FROM THIS HOUSE! HINDI PA TAYO TAPOS XANDER!!" singhal ni Zaira.

They stopped from walking kumalas si Aubrey sa pagkakahawak mula kay Xander. "Bakit?! Hindi pa ba sapat na tinapakan mo na ang kamay ko kanina?!"

"You deserve it, b1tch! Kulang pa 'yan sa sakit na pinaramdam mo sa akin noon!"

"Still jealous huh?! Hanggang ngayon pa ba hindi mo matanggap na sa akin napunta si Xander?! C'mon! Grow up!"

Zaira laughed. "You should be the one who must grow up! Hindi ka na talaga nahiya sa sarili mo!"

"Mahiya?! Wow! Ikaw ang dapat mahiya sa sarili mo! Hanggang ngayon pa ba ay gusto mong makuha si Xander?! Well, sorry ka nalang! May anak  na kami! Ikaw lang 'tong babae na habol ng habol sa kanya!!" laban ni Aubrey. "May dahilan ka ba para maging kahati ulit si Xander sa'yo ha?! Ha?!"