Please Love Me As I Love You (The Architects Series #1)

Chapter 43

THIRD PERSON

 "HONEY?!" sigaw ni Austin at lumabas ng bahay para hanapin si Zaira.

Tumingin siya sa kaliwa't-kanan pero wala siyang nakita 'ni anino ni Zaira. He went inside the house again and search for Zaira in the kitchen... But only the four girls were busy cooking. He then went inside the library still no signs of her. He also checked their room again even the bathroom of them but no Zaira. Even in Larzene's room and in the guest room and anybody's room. NO ZAIRA. And for the last time he checked the veranda she's still not there.

Nag-simula na siyang mag-alala. Pumunta siya sa kusina...

"Nasaan si Zaira?!" sigaw kaagad ni Austin.

Agad naman iyon na ikinakuha ng atensyon ng lahat ng mga babae sa kusina. "'Di ba nasa labas lang siya kanina?" unang sinabi ni Del.

"Oo nga... Nag-didilig siya ng halaman 'di ba?" sabi naman ni Ivy.

"Baka nandoon lang 'yon sa labas!" kumpyansang sinabi ni Lia.

"Buong bahay nilibot ko na... Wala siya." Tarantang sinabi ni Austin.

Nanlaki naman ang mga mata ni Lauren sa sinabi ng Kuya. "Sigurado ka, Kuya? Baka nagka-salisihan lang kayo... Hanapin mo siya ulit."

Imbes na si Austin na ang nag-hanap ay pati sila ay sumama na rin para hanapin si Zaira. They checked the WHOLE HOUSE... Pero wala talaga si Zaira.

Hanggang sa lahat sila ay nag-kumpulan sa sala. "Ano?"

Umiling-iling nalang ang tatlo at pati na rin si Lauren.

"FVCK! Where is she?!" kinuha ni Austin ang phone mula sa kanyang bulsa at sinimulang i-dial ang number ni Zaira.

Pero nauwi nanaman ito sa disappointment dahil narinig nilang nag-ring ang cellphone ni Zaira na nanggagaling sa center table. Austin ended the call and grabbed Zaira's phone...

"DADDY?!" sigaw ni Larzene at lumapit kay Austin.

"Yes, Baby?"

"Do you know where Mommy is? I-I..." nag-simula nang bumaba ang mga luha ni Larzene. "I can't find, Mommy."

Kinarga ni Austin ang bata at pinahid ang luha. "Maybe she went somewhere and bought a surprise for you, Baby." paliwanag ni Austin sa bata.

Niyakap naman ni Larzene si Austin. "Daddy..." naiiyak na sambit ni Larzene. "I want Mommy..."

Hinaplos naman ni Austin ang likod ng bata. "Don't worry Baby... Mommy will come back, ok?"

"W-when?" sabi ni Larzene pero patuloy pa rin siya sa pag-iyak.

"Just wait for her... Ok?"

"M-mommy." sambit pa ulit ni Larzene at mas lalong niyakap si Austin at umiyak. "I-I want M-mommy."

Austin tried to comfort her. "Sshh..." hinalikan nalang ni Austin si Larzene sa pisngi at pinahid ang kamay sa likod ng bata. "I'll try my best to find her... Ok?"

"Mommy..." sabi pa ulit ni Larzene. "Find Mommy... I want her... I want her..." iyak pa ulit ni Larzene...

Lumapit naman ang apat para itigil rin ang pag-iyak ni Larzene. "Cutiepie stop crying na." sabi ni Del.

"You will not be cute anymore if you will continue to cry." paawa effect naman na sinabi ni Ivy.

"Aww... My sissies are right, so stop crying na, Hmm?" huling sinabi naman ni Lia.

Austin just mouthed "THANK YOU" to the Perez Sisters. Ngumiti nalang ang magkakapatid at pati na rin si Lauren.

= ============================= =

LAKING GULAT NI ZAIRA dahil ramdam niyang hindi siya sanay sa lugar na kinaroroonan niya ngayon. Dahan-dahan niyang binuksan ang kanyang mga mata para tignan ang buong paligid... Bigla siyang napa-hawak sa kanyang sentido dahil sumasakit nanaman ito. Then she only fined out herself that she was lying down in the back seat of a van.

Agad siyang umupo at tinignan kung sino ang driver. "YOU DEMON! STOP THE CAR!"

"Good-morning Wife... Gising ka na pala." bati ni Xander sa asawa.

"DEMONYO KA TALAGA! ITIGIL MO ANG KOTSE!"

Pero parang wala talagang naririnig si Xander at patuloy pa rin siya sa pagda-drive ng van. Ngumisi nalang siya kay Zaira. "Did you miss me? Wife."

Mas lalo pang kinainis ni Zaira ang huling sinabi ni Xander. "You fvcking DEMON! Sinabi ng itigil ang kotse e!"

"Gusto mo bang pareho tayong mamatay dito?" seryosong sinabi ni Xander.

"Mas gugustuhin ko pang ikaw nalang ang mamatay! Demonyo ka!" singhal ni Zaira na nagpatahimik kay Xander.

ILANG SANDALI PA ay nakarating na rin sila sa destinasyon na gusto ni Xander. Isang liblib, tahimik pero malawak na lugar... Maraming mga puno na nakapalibot sa lugar na ito.

Una ng bumaba si Zaira ng van at padabog na sinarado ang pinto ng van. Sinundan naman ni Xander ang dalaga at bumaba na rin ng kotse.

Tinignan ni Zaira ang buong lugar at tinignan si Xander. "Iuwi mo na ako!" singhal ni Zaira.

Lumapit si Xander kay Zaira. "Saakin ka dapat umuuwi 'di ba?" sarkastikong sinabi ni Xander.

Naka-tikim ng sampal si Xander kay Zaira. "Fvck you! At bakit pa ako uuwi sa isang Demonyo na katulad mo, huh?!"

Hinawakan ni Xander ang kamay na ginamiti ni Zaira pang-sampal sa kanya. "Uuwi ka sa akin kasi ako ang asawa mo." Matigas na sinabi ni Xander.

"My devil husband! Stop touching me! Fvck!" Zaira hissed at pilit na tinatanggal ang kamay niya mula kay Xander.

Nilagyan naman ni Xander ang isang kamay ni Zaira ng posas at pati na rin sa isa pang kamay ni Xander. "There." Naka-ngiting saad ni Xander.

Lumaki ang mga mata ni Zaira ng makita ang kamay niya. "What the—?! Xander?!"

"Para wala ka nang paraan para tumakas mula sa akin." sabi ni Xander.

"Tanggalin mo nga 'to Xander! Nasaan yung susi?!" pilit na hinahanap ni Zaira ang susi ng posas mula kay Xander.

Ngumisi nalang si Xander. "Just give me one month... Wife... One month..."

"WHAT?!" umiling-iling si Zaira. "Isang buwan?! Are you crazy?!"

"Crazy to get my family back." puno ng sinseridad na sinabi ni Xander.

"Tanggalin mo itong posas na nasa kamay nating dalawa, Xander!"

"Ayoko."

"'Wag ka ngang maging isip bata! Tanggalin mo!" pilit na nilulusot ni Zaira ang kanyang kamay papalabas ng posas pero hindi niya ito magawa. "Argh!" reklamo niya. "Sh1t!"

Gamit ang pwersa ng kamay na naka-sabit rin sa isang bahagi ng posas ay tinulak niya papalapit sa kanyang mga bisig si Zaira at niyakap niya ito. "Give me one month, Wife. Just one month to prove that I can be a better man than Him."

Lumayo si Zaira sa yakap ni Xander at sinampal ito ulit. "'Wag mo nang ipilit ang sarili mo sa akin, Xander! Matagal nang tapos ang pag-mamahal na naramdaman ko sa'yo noon!"

Nag-simula nang mag-lakad si Zaira papasok ng bahay. Dahil parehas na naka-posas ang magkabila nilang kamay ay pati siya ay napapasunod. Hinayaan nalang ni Xander si Zaira at pumunta na rin sa loob ng bahay.

"Nasaan ba tayo, Ha?!" sigaw na tanong ni Zaira.

"Ayokong sabihin sa'yo, baka mahanap ka nila." Sagot ni Xander.

"What?! Xander naman!" reklamo ni Zaira.

"O-ok lang ba sa'yo ang isang buwan?" nag-aalangang tanong ni Xander.

"Of course not! You demon! Tama na ang isang taon na nag-dusa ako sa prisensya mo!" sigaw ni Zaira.

= ============================ = 

A/N:

Seven Chapters to go + EPILOGUE!