Please Love Me As I Love You (The Architects Series #1)

Chapter 42

XANDER

I went home... DISSAPOINTED and UPSET.

Lahat na ata ng pwedeng mong maisip na mga salita na pwedeng ilarawan sa pagiging DEPRESSED ay banggitin mo na.  I lazily sat on the couch at malakas na bumuntong hininga... Naramdaman ko tuloy na PINAG-LARUAN lamang ako. Pumunta nga si Zaira pero, iba naman ang dahilan niya.

Ito pala ang pakiramdam... ANG SAKIT.

Ang sakit ng pakiramdam na binaliwala lahat ng ginawa mo para sa kanya at para na rin sa hinanda ko para sa kanya.

Hindi ko akalain na mapupunta sa ganito. All of my efforts that I did for our date were ruined. SAYANG. Doon ko na sana sasabihin ang lahat eh, naudlot lang. Tangina.

She really loves my older brother, eh? Is the love that she has for me six years ago will come back? Paano kung hindi na bumalik? Mababaliw ata ako... Hindi ko na alam ang gagawin ko. Yung totoong pamilya ko mawawala nalang ba sa akin ng tuluyan? Hindi. Hindi ko kaya.

Ang anak ko. Hindi ko pa nayayakap at nakikita. Ano kayang itsura niya? Maganda rin ba siya katulad ni Zaira? Ano naman kaya ang nakuha niya sa akin? Sana... Sana hindi ang ugali ko. Sh1t.

Kinuha ko na ang lahat noon kay Kuya.  Ang DVG, ang atensyon ng mga magulang namin, ang mana na makukuha... Halos lahat inagaw ko. Oo, madamot ako. Hanggang ngayon din naman, pero bakit hindi ko magamit? Kila Zaira at Larzene ko pa hindi magamit ang kakayahan ko na ito?

Alam kong sobra sobra ang ginawa ko noon kay Zaira. But, BELIEVE ME. Pinag-sisisihan ko na ang lahat ng 'yon. Kaya nga ginagawan ko na ng paraan para maayos ang pamilya ko eh. Pero kasi, ang bigat ng kalaban ko. Halos lahat na sa kanila kalaban ko. Maski ang mga magulang ni Zaira ay galit na rin sa akin. Ang BIGAT.

And one thing is for sure, HINDI AKO SUSUKO. I fvcking promise myself right now. Babawiin ko sila. Babawi ako sa kanila.

Aayusin ko ang sinira kong pamilya.

MINAHAL KO SI ZAIRA. That time I wasn't really sure about my feelings for her. MANIWALA KAYO. But, I just ended up hurting her, and damn! Hindi ko 'yon sinasadya. Masyado lang akong nilalamon ng galit na hindi ko alam kung saan nanggagaling.

Alam kong mahihirapan akong bumawi sa kanila, at kailangan kong ihanda ang sarili ko para doon. Hindi magiging madali na makuha ko ulit sila. But I have to do my best to get them. To bring them back.

KUMUHA ako ng wine sa loob ng ref at nilantakan ko 'yon. Gusto ko lang mag-labas ng sama ng loob. Pakiramdam ko parang nasisira ako.

Hindi ko maiwasan na mainggit kay Kuya. Siya ang naka-saksi sa pag-laki ng anak ko. Siya ang kasa-kasama ni Zaira sa pag-papalaki sa anak namin ni Zaira. HOW I WISH THAT WAS ME.

Ininom ko ng buo ang wine. "FVCK!" pag-mumura ko at hindi nag-dalawang isip na basagin ang bote ng wine.

Sumandal ako sa pader at hindi ko akalain na tumutulo ang mga luha sa pisngi ko. "Sh1t." agad kong pinunasan ang lintek na mga luha na 'yon.

Lalaban ako, Zaira. Mahal na mahal ko kayo ni Larzene...

UMAKYAT NA AKO at sinimulang tanggalin ang coat at long-sleeve ko pero pag-dungaw ko sa terrace ng bahay nila Zaira ay nandoon silang dalawa ni Austin— nag-lalandian. I think that's the right term for that. Ilang oras kaya ako nag-drama kanina? Naka-uwi na pala sila.

I can give Zaira more than what Austin does. FVCKING MARK THAT.

Inoonserbahan ko pa rin sila... Heto ako, nag-tatago sa likod ng kurtina. Do I have to do this? Aalis na sana ako ng biglang bumukas ang pinto at nakita kong may pumasok na batang babae sa kwarto nila...

Is that...? Is that her? Is that my daughter?

FVCK! Gusto kong tumakbo papunta sa bahay nila at yakapin ang anak ko! Damn! I want to kiss my daughter, I want to— TANGINA! Why am I so weak? Hindi ko magawang gumalaw sa kinatatayuan ko! Sh1t. Gusto ko ako lang ang pwedeng gumawa ng ginagawa ni Austin.

Will my daughter accept me as his REAL FATHER?

Tatanggapin niya kaya ako? Paano kung nalaman niyang sinasaktan ko noon si Zaira?

Parang ang hirap na... 'Yan palang ang naiisip ko parang mawawala na ako ng lakas para ipag-laban ang pamilya ko.

HINDI KO NA KINAYA ANG NAKIKITA KO at humiga nalang ako sa kama at UMIYAK?

FVCK. Ang hina ko pala. AND MAYBE YES? I would cry because my family is very far away from me. At nasa pangangalaga sila ngayon sa karibal ko noon pa. Sh1t.

= ================================= =

UMAGANG-UMAGA may hangover ako. Sh1t. Bigla tuloy akong napa-hawak sa noo ko. Fvck it damn hurts. Pero wala nang sasakit pa na wala sa tabi ko ngayon ang pamilya ko... FVCK.

"Fvck." Mura ko ulit.

Hindi kaya magiging masamang impluwensya sa anak ko kung patuloy ako na mag-mumura?  Pero ito nalang ang naisip kong paraan para bumawi muna kay Zaira... KAY ZAIRA MUNA.

NAKITA kong nag-didilig si Zaira ng mga halaman sa labas ng kanilang bahay... Buti naman at wala yung kakompetensiya ko. Pvta. Baka hindi ko magawa ang plano ko.

Hinanda ko na ang mga gagamitin ko. I'm not going to do something bad... Ok? I'm going to do something to save my family. So it's good not bad. Sh1t.

I immediately walk towards her and covered her mouth that causing her to faint as she fell into my arms...

DINALA ko na siya kaagad sa loob ng sasakyan at pinatakbo ko na ito kaagad.

I miss you so much, my wife...

 

= ===== = 

A/N:

Eight Chapters to go + Epilogue!