Bir Yaz Gecesi Rüyası

Bölüm 5 | Sen ne tür bir sapıksın?

Evet, yeni bölüm geldi! Umarım beğenirsiniz, lütfen yorumlarınızı eksik etmeyin çünkü yorumlarınız gerçekten severek yazmamı sağlıyor ve motivasyonu artırıyor :) 

İyi okumalar!

..

"İşte bunu yaparım." der Kerem ve bir anda Zeynep'in elinden tutarak ayağa kaldırır. Fakat birden dengelerini kaybetmeleriyle Zeynep'in üzerine düşer. Dudakları bir nefes kadar yakındır birbirine. Nerdeyse birbirine dokunuyordur. Zeynep'se hızla atan kalbini durdurmak için nefes almamaya çalışıyordur. Nefesleri birbirine karışırken , Kerem'in dudakları hafifçe yana doğru kıvrılır ve Zeynep'e iyice yaklaşır. 

Ama tamda bu sırada bir ses tüm salonu inletir. 

"Kerem? Sen bu kızla?" 

"Esra! Dur , yanlış anladın !" 

"Ne o?" dedi Esra , "Yine mi gazeteciler zorladı?" 

Sonra hala Zeynep'in üzerinde oldugunu farketti  Kerem ve aceleyle arkasını dönmüş  gidiyor olan Esra'nın kolundan tutup kolundan kendine çevirdi.

Nefes nefese, "Düşündüğün gibi değil. Açıklayabilirim." dedi. 

"Kerem bıktım artık." dedi Esra kolunu Kerem'in kolundan kurtararak. "Senin bu oyunlarından bıktım." 

Ve yine arkasını dönüp gidecekken, Zeynep'in gözleri önünde dudaklarını Esra'nın dudaklarıyla buluşturdu. Zeynep'se büyük bir hayretle izliyordu. Kerem geri çekilip, anlını Esra'nın anlına dayadığında hayreti kat ve kat arttı. 

"Benim için sen varsın , sadece sen." 

"O yüzden mi bu kızlaydın Kerem? Ne işin var onunla ?" 

"Sadece düştük. Esra, benim kalbim senin için atıyor. Anla artık bunu." dedi Kerem, sonra ani bir hareketle Esra'nın elini kalbine götürdü. "Kalbim senin için , nefesim senin için , ömrüm senin için." dedi Kerem.

O kadar gerçekçi konuşuyordu ki Kerem, söyledikleri Esra'ya gördüklerini unutturmaya yetti , sonra Kerem'in dudaklarına küçük bir öpücük kondurdu Esra.

"Bir daha yapma olur mu?" 

"Asla." dedi Kerem. 

Sanki Zeynep yoktu orda , yada orda olmasının bir anlamı yoktu. El ele tutuştular ve kapıya doğru ilerlediler. Son anda arkalarında bıraktıkları Zeynep'in farkına vararak arkasına döndü Kerem. 

"Kapıları kapatırsın artık." 

Bu gördüklerinden bu kadar etkilenmeli miydi , bilmiyordu Zeynep. Elini yere koyup destek alarak kalktı , yerdeki kitabını aldıktan sonra ışıkları söndürerek oda çıktı salondan. 

**

Eve gider gitmez , annesinin "Noldu?" sorularına kulak asmadan kendini odasına kapattı Zeynep. Tek istediği dinlenmekti. Çok yorulmuştu bugün. Ruhen ve bedenen. Yarın için herhangi bir prova düzenlememelerini dileyerek. Gözlerini kapattı , tek istediği biraz uyumaktı. 

Gecenin karanlığında, arkasına bakmadan koşuyordu genç kız. Bembeyaz elbisesi tiril tirildi, etekleri havalanıyordu arkasında bıraktığı rüzgarla... Saçları oradan oraya savruluyor, dağılıyordu... 

Korkulu gözleri arkasından gelen adama baktı, anlamaya çalıştı kim olduğunu. Tanımıyordu, yada tanıyamıyordu.