Bir Yaz Gecesi Rüyası

Bölüm 21 | Geri kalan suskunluklar..

İyi okumalar :*

..

Esra bir süre durakladı. Kerem'in söylediklerini sindirmeye çalışıyordu. Sonra derin bir nefes aldı ve yutkunduktan sonra "Ne?" dedi. 

"Duydun, defol git burdan!" 

"Sen ne dediğinin farkında mısın?" 

"Gayet varkındayım, şimdi defol" 

"Pişman olacaksın" 

"Hiç sanmıyorum" dedi Kerem de. 

"Göreceksin" dedi Esra ve sert bir şekilde odadan çıktı. Aşşağıdaki kapının da kapanma sesini duyduktan sonra Kerem kendini yatağın kenarındaki koltuğa bıraktı. 

Zeynep'se hala yataktaydı. 

Kimse konuşmuyordu, kimseden ses çıkmıyordu. Kerem başını aşşağıya eğmiş, öylece oturuyordu.

Neden sonra Zeynep, "Özür dilerim Kerem" dedi. 

Ancak o zaman başını kaldırıp Zeynep'in yüzüne baktı Kerem. "Neden?"

"Olanlar için." 

"Senin suçun değildi." 

"Hayır benim suçumdu, özür dilerim." 

"Özür dileme!" diye bağırdı Kerem birden. "Özür dileme" diye tekrarladı sonra çok daha kısık bir sesle. "Senin suçun değildi."

"Benim suçumdu, buraya gelmeseydim böyle olmazdı. Hatta ben gideyim" 

"Saçmalıyorsun farkında mısın?  Seni bu hasta halinle bırakacağımı düşünmüyorsun heralde?"

"Bırak Kerem. Sen de git Esra'yı ara özür falan dile. Bak gerçekten kendimi kötü hissediyorum." 

"Kendini kötü hissetmene gerek yok, görmedin mi nasıl konuştuğunu? Neler neler söyledi." 

"Yine de ben buraya gelmesem bunlar olmazdı." 

"Zeynep, onun anlayışlı olması gerekiyor. Senin yaşadığın herşeyi biliyor, yanındaydık. Şimdi nasıl gelip böyle konuşur, sana böyle bağırır?" 

"Kerem, sen yine de onu ara ve ben gideyim." 

"Zeynep asla Esra'yı aramıycam. Çünkü yaptıkları artık haddini aştı. Ve sen de bu halde hiçbir yere gitmiyorsun." 

"Peki" dedi Zeynep bunun üzerine. "En azından arasan?" 

Kerem Zeynep'i duymazdan geldi ve "Sen su istemiştin di mi? Dur getiriyim ben" dedi. Kerem aşşağıya indiğinde Zeynep odada tek başına kalmıştı. Kendi kendine kendi hayatımı düzeltemiyorum, bari onlarınkini bozmayayım dedi ve Kerem'in yatağın kenarındaki telefonunu eline aldı. 

Rehberden Esra adını buldu ve Mesaj Gönder kısmına dokundu. 

"Esra, özür dilerim. Sen haklıydın. Akşam 6'da benimle bebek parkında buluşur musun? Konuşmamız lazım."

Mesajı gönderdikten sonra mesajı sildi tam yerine koyuyordu ki Kerem odaya girdi. Telaşla telefonu yerine koydu. Sonra farketmemiş olmasını umarak gülümseyerek Kerem'e döndü. 

"Bişey mi istemiştin?" dedi Kerem suyu Zeynep'e uzatırken. 

Zeynep sudan birkaç yudum aldıktan sonra, "Yoo, neden?" dedi. 

"Telefona bakıyordun da"

"Haa, oyunun falan var mı diye baktım da." 

"Var var"