Bir Yaz Gecesi Rüyası

Bölüm 16 | Beklenmeyen..

Gecenin bir yarısı yazdığımdan olsa gerek, bu bölümü sevemedim :/ Umarım siz seversiniz, iyi okumalar :*

..

Zeynep şok olmuş bir şekilde Tuğkan'a bakarken, Tuğkan'sa gözlerini açmış Zeynep'in vereceği cevabı merakla bekliyordu. Zeynep'se gerçekten indanamıyordu, barışamayacaklarını düşünürken Tuğkan ona evlenme teklif ediyordu? Rüya görmüş olabilir miydi? Yok yok, kesin rüya olmalıydı bu! Başka bir açıklaması olamazdı. 

Tuğkan'sa hala Zeynep'in cevabını bekliyordu. Öyle ki, sonunda Zeynep'in cevap vermemesine dayanamayarak cevap beklediğini belirtircesine yeniden sordu. "Benimle evlenir misin Zeynep?" 

Tuğkan'ın ikinci kez sormasıyla uyuduğu rüyadan uyandı Zeynep ve "Evet," diye bağırdı. "Seninle evlenirim Tuğkan!" 

Tuğkan gülerek ayağa kalkarken, sımsıkı sarıldı Zeynep'e. Sonra geri çekildi ve elindeki tektaşı Zeynep'in incecik parmağına geçirdi. 

Sonra birbirlerine bakarak uzun uzun güldüler. Tuğkan Zeynep'in dudaklarına ufacık bir öpücük kondurduktan sonra gülümsedi, "Sen provaya dön, sonra konuşuruz o zaman" 

"Tamam" dedi Zeynep'te ve kulaklarına varan gülümsemesiyle prova salonuna geri döndü. İçeri girdiğinde Kerem'in bakışlarının kendisine döndüğünü farketmişti ama onunla sonra konuşacaktı, daha fazla yönetmeni kızdırmak istemiyordu. 

**

Provaya ara verildiğinde, prova sahnesine oturdu Kerem yavaşça. Bağdaş kurdu ve sessizce etrafı izlemeye başladı. Normalde olsa gülüp eğlenirdi, ya da ne bileyim en azından birileriyle dalga geçerdi ama içinden gelmiyordu. O yüzden oturdu ve sadece etrafı izledi. 

Biraz sonra yanına birisinin oturduğunu hissettiğinde sağına döndü ve karşısında Zeynep'i buldu. "Hayırdır kaptan? Kara denizde gemilerin mi battı?" 

"Ha-ha çok espritüelsin güzelim" dedi Kerem. 

"Öyleyimdir." dedi Zeynep gülümseyerek. "Cidden, neyin var?" diye sordu Zeynep tekrar. 

"Bişeyim yok, yoruldum sabahtan beri" 

"Aynen" dedi Zeynep'te. Kerem'e inanmamıştı ama belli ki söylemek istemiyordu, üstüne gitmedi. "Neyse, ben seninle konuşmak için gelmiştim" 

Zeynep elini Kerem'in dizine koyup, Kerem'in gözlerinin içine baktı. Kerem o anda farketti Zeynep'in parmağındaki tek taşı. 

Kerem gözlerini zorla Zeynep'in parmağındaki yüzükten Zeynep'in gözlerine çevirdi. "Çok teşekkür ederim Kerem" dedi sonra. "Ne dedin, ne yaptın bilmiyorum ama Tuğkan buraya geldi. Gerçi muhtemelen birlikte gelmişsinizdir ama neyse. Gerçekten teşekkür ederim." dedi ve sarıldı Kerem'e. 

"Önemli değil Zeynep, yapmam gerekeni yaptım ben" dedi Kerem gülümseyerek. 

"Yo, hayır. Gerçekten sağol, sayende barıştık." 

"Barışmanıza sevindim" dedi Kerem. "Hatta barışmaktan bile biraz fazlası olmuş galiba?" 

"S-sen nerden?" 

"Yüzük" dedi Kerem. "Parmağında yüzük var." 

"Aa- evet öyle oldu" diye gülümsedi Zeynep. 

"İyiymiş" dedi Kerem de göz kırparak. "Umarım mutlu olursunuz"

Sonra yerinden kalktı. Neyse sonra konuşuruz diyerek başka arkadaşlarının yanına gitti.