Bir Yaz Gecesi Rüyası

Bölüm 23 | Ve düştüğüm zaman kanayabilir yaralarım..

İyi okumalar :*

..

Kerem'i görmesiyle dudaklarından belli belirsiz bir gülümseme geçerken, Kerem'in yüzüyse duvar gibiydi. 

Kerem eliyle içeriyi işaret ederken, "Girsene" dedi. Zeynep'te bunun üzerine Kerem'in yanından geçerek içeri girdi ama kapının hemen arkasında durdu. Kerem'in kapıyı kapatmasıyla birkaç adım daha içeri girdi.

Bir süre ikisi de öylece sessizce durdular, ne diyeceklerini bilmeden öylece yere baktılar sadece. Sanki konuşacak hiçbir şey yokmuş gibi. Öylece sustular... 

Bir süre sonra sessizliğe dayanamadı Kerem. "Gelmeni beklemiyordum" diye mırıldandı.

Zeynep'se bende diye geçirdi içinden ama Kerem'in söylediğine cevap vermek yerine başka bir şey söyledi. "Neden hiç aramadın?"

"Bilmem, sen söyle."

"Kırıldığın için..."

Alaycı bir şekilde Zeynep'i alkışladı Kerem. "Tebrikler! Yılın dahisi ödülünü kazandınız."

Zeynep'se anlamaz bakışlarla baktı. "Bu kadar kızmış olamazsın..."

"Demek artık sadece olaylara karışmıyorsun, ne diyeceğimi hatta onu geçtim ne hissedeceğime falan da sen karar veriyorsun."

"Kerem böyle konuşma..."

"Nasıl konuşayım Zeynep? Söyle, en doğrusunu sen bilirsin tabi."

"Kerem bak..."

Kerem Zeynep'i dinlemeden devam etti. "Ne de olsa ben kendi hayatımla ilgili karar vermekten aciz bir insanım. Sen benim yerime karar verebilirsin. Hatta istersen bundan sonra konuşmadan önce falan da sorayım sana? Daha da iyi bir fikrim var, nefes almadan falan sorayım hatta sana." 

"Bak... ben senin iyiliğin için-"

"Ya sanane benim iyiliğimden? Ha? Sanane!" 

"Ben sen mutlu ol istedim." 

"Şimdi gerçekten çok mutlu oldum gerçekten, sağol."

"Ya ben seni anlamıyorum ki, neden böyle davrandığını anlamıyorum."

"Ben de seni anlamıyorum. Ne karışıyorsun sen? Sana senin suçun değil dedim di mi? Bırak dedim. Yok sen hala benim işlerime karışıyorsun." dedi. Sonra derin bir nefes aldı, "Karışma!" dedi.

"Sen iyilikten anlamaz mısın? Barışın siz diye, yani Esra'yı seviyorsun diye...."

"Ha çünkü şimdi barıştık böyle, hatta böyle kalbimizdeki kelebekler falan tekrar ortaya çıktı. Aşk böcekleri gibi dolanıyoruz ortada." 

"Dalga mı geçiyorsun?

"Sence Zeynep?"

"Esra nerde?" 

"Ayrıldık Zeynep." 

"Ne?"

"Ya buna şaşırdın mı sen gerçekten? Ne bekliyordun Zeynep, birbirimize sarılıp özür dilememizi mi? Sen o mesajı attın diye, ben Esra'yı görünce ne olacağını sandın? Ne sandın ya, gerçekten anlamıyorum. Yani nasıl bir mantık... Ya da nasıl bir mantıksızlıktır bu." 

"Bak, sen.. sen benim için gerçekten değerlisin. Seni kırmak istemedim. Seni üzmek istemedim. Öz-"

"Ne diyeceğini biliyorum ama hiç bişey söyleme." dedi Kerem. Sonra kapıyı açtı, "Benim bir yere yetişmem gerekiyor, sonra görüşürüz" dedi.