Living My Own Life (Voltooid)

2. Verhuizing deel 2

*Nog steeds niet gestikt in je ego? *

Simara

Verveeld leun ik tegen de muur. Ik wacht op die stomme jongen van een overbuur. Alec dus.

Ik steek mijn portemonnee en mijn telefoon in mijn handtas en leg de riem dan over mijn schouder.

'Hee babe' hoor ik een stem zeggen. Ik rol mijn ogen en zet mij van de muur af. 'Kom nu gewoon mee want ik wil hier zo snel mogelijk van af zijn' mompel ik en schiet hem een blik.

'Ach kom schat. Alle tijd met mij is gewoon geweldig.' Zegt hij en legt zijn arm losjes over mijn schouder.

Meteen schud ik die van mij af. 'Nog steeds niet in je ego gestikt zie ik? Jammer' zeg ik en zucht.

'Aw die deed pijn' dramatisch legt hij zijn hand op zijn rechterborst. 'Je hart ligt niet daar domme oelewapper' merk ik droogjes op en klop geamuseerd op de plaats waar zijn hart moet liggen.

Hij slaat mijn hand van zich af en steekt zijn handen in zijn zakken. Lachend rol ik mijn ogen. De sukkel.

In stilte stappen we verder maar natuurlijk moet hij de aangename stilte verbreken.

'Wanneer moet je eigenlijk weg?' Vraagt hij en je hoort in zijn stem dat hij het een beetje spijtig vind maar dat kan mij niets schelen.

O god ik word echt nog een bitch. Maar daar kan ik wel mee leven.

'Morgen' zeg ik nors en steek over. Vlug volgt hij mij. 'Oh' zegt hij enkel. 'Oh' zeg ik hem kinderachtig na.

Met gespleten ogen kijkt hij mij aan. 'Als je de grote boodschap moet, zou ik toch wachten tot je thuis bent' zeg ik en glimlach fake.

Ongelovig kijkt hij mij aan en mompelt iets onverstaanbaar.

Als wij uiteindelijk in de winkel zijn neem ik een mandje en haal het boodschappenlijstje uit mijn zak.

Ik stap door de gangen en neem telkens wat ik nodig heb. Ik vind het ergens wel vreemd dat Alec mee moet want hij moet geen boodschappen doen.

Niet dat het me boeit. Als ik alles heb reken ik af en stop het in een zak. Zonder ook maar iets te zeggen stap ik de winkel uit.

'Hee Mara wacht even' roept hij. 'Ik heet Simara' roep ik terug en grinnik. Nog geen minuut later stapt hij al naast mij waardoor ik inwendig zucht.

'Babe, ik wil je terug' zegt hij opeens. Ik trek verward mijn wenkbrauw omhoog. 'Oke, maar dat zal niet gebeuren' antwoord ik droogjes.

'Kom op, ik weet dat jij mij ook wilt' ik schud lachend mijn hoofd. 'Een relatie met jou nemen was de domste fout uit mijn leven. Ik ga dat niet opnieuw laten gebeuren.' Antwoord ik fel.

'Ik weet dat je mijn prachtig lichaam wilt zien' ik krijg stress van deze jongen. 'Hou is vast' zeg ik en reik hem de zak met boodschappen aan.

Hij doet wat ik vraag wat me enigszins verwonderd. 'Ja en nu?' Vraagt hij. 'Nu? Nu gaan we naar ons huis' zeg ik en stap door.

Hij laat een verontwaardigd kreetje horen. Maar ik negeer het en stap op een hoog tempo naar huis toe.

Als we er zijn ruk ik de zak uit zijn handen en open de deur met mijn sleutel om hem daarna weer dicht te maken.

Ik zucht opgelucht en ga naar de keuken. 'Hier mam' zeg ik en geef haar de tas. 'Aah dankje lieverd' zegt ze en pakt de tas aan.

Ik loop de trappen op en ga zo naar mijn kamer. 'Sim' roept Noud, mijn broer. 'Mijn kamer' roep ik terug.

De deur gaat open en hij steekt zijn hoofd om het hoekje. 'Je moet je laatste spulletjes inpakken en alles benden zetten' zegt hij waarop ik knik.

Hij sluit de deur weer waardoor ik zuchtend op sta. In pakken dan maar.

#

Ik word wakker gemaakt door mijn broer. 'Sim, het is al 10uur over een uurtje vertrekken we' mompelt hij.

Met moeite stap ik uit bed en pak het setje dat al klaar lag. Ik ga naar de badkamer en fris me op.

Eenmaal ik klaar ben met alles ga ik naar beneden om te ontbijten. 'Kom in laden en weg wezen' zegt mam.

We laden alles in en mam praat nog met de buurvrouw. 'Klaar voor zusje?' Vraagt Noud.

'Ja echt wel' zeg ik en krijg stilletjes aan een grijns op mijn gezicht.

Pas maar op nieuwe school, Simara komt eraan.

-----
Wow wow WOW ik heb dit hoofdstukje 's nachts geschreven dus ik hoop dat het wel een beetje oké is...

HAHA OOK IN DE NACHT NAGEKEKEN