Living My Own Life (Voltooid)

49. Nieuwe Vriendin?

*Amber, die van jou?*

Simara

Ik open mijn ogen en kijk hem zwijgend aan. 'Zielig' zeg ik enkel en werp hem een vuile blik. Hij is duidelijk verschoten dat ik alles heb gehoord en ik pak mijn rugzak om ergens anders te gaan zitten, ik wil momenteel niet meer in zijn buurt zijn.

Ik ga in een vierzit zitten en de trein stopt bij de volgende halte. Er komen redelijk wat mensen binnen en een meisje van ongeveer mijn leeftijd kijkt rond om een plaatsje te zoeken.

Ik zet mijn rugzak op de grond en glimlach vriendelijk naar haar. Ze komt op me afgestapt en vraagt of ze mag zitten. 'Tuurlijk' zeg ik en knik.

'Oh dankje, ik had al schrik dat ik moest blijven rechtstaan.' zegt ze lachend.

Ik glimlach ook. 'Wat is je naam eigenlijk?' vraag ik. 'Amber, die van jou?' vraagt ze. 'Aangenaam ik ben Simara' zeg ik en schud haar hand.

'Waar ga jij naartoe?' vraagt ze en houd haar hoofd een beetje schuin.

'Naar de kostschool' zeg ik en trek een zuur gezicht. Haar ogen worden groter. 'Die zo een kwartiertje verderop?' vraagt ze als ze op haar horloge heeft gekeken. Ik knik en vraag 'Hoezo?'.

'Ik ga daar binnenkort naartoe' zegt ze en ik laat een klein gilletje horen. 'Je kan sowieso bij mij op de kamer, ik lig toch alleen' zeg en samen beginnen we te lachen.

We praten nog verder en geven onze nummers aan elkaar maar dan moet ik helaas afstappen, zij gaat nu nog een weekje naar haar oma en de volgende maandag komt ze bij ons.

'Daag' zeg ik en we geven elkaar een korte knuffel. Ik stap af en kijk een beetje rond. Buiten Kyle zie ik niet echt bekende gezichten. Van Kyle gesproken, ik zie hem naar me toe stappen. Ik stuur hem een vernietigende blik en meteen stopt hij met stappen.

Ik draai mijn hoofd en stap het plein af. 'Oh hee Simara, hoe was je weekend?' vraagt een stem die bij Tjorven hoort. 'Stom en leuk' reageer ik bot maar verontschuldig me meteen. 'Sorry, maar het was een moment dat echt niet leuk was' leg ik uit.

'Daar kan jij niet aan doen hoor.' zegt hij lief en schenkt me een glimlachje. 'Hoe was die van jou?' vraag ik en wachten bij het stoplicht. 'Wel leuk, maar een beetje saai' legt hij uit.

'Niet afgesproken met vrienden dan?' vraag ik een tikkeltje verbaasd. Hij schud spijtig met zijn hoofd. 'De meeste willen geen contact meer sinds ik naar hier gekomen ben. De andere zijn om één of andere reden kwaad op mij omdat ik wat veranderd ben.' legt hij uit.

Het is waar, hij is inderdaad wel al wat veranderd sinds hij op deze school zit, en dat in de positieve zin. 'Dat zijn spijtige zaken. Zo weet je weet je wel wie je echte vrienden zijn' zeg ik zo luchtig mogelijk.

'Ja inderdaad' een tikkeltje sarcasme is te horen maar ik negeer het. 'Hoe is het met je Frans?' vraag ik om van onderwerp te veranderen. 'Nog steeds een beetje moeilijk, wat je me had uitgelegd gaat nu prima maar de rest is eerder slecht' zegt ze en maakt enkele gebaren om het te verduidelijken.

'Moet ik je dan nog eens bijles geven?' vraag ik en kijk hem kort aan. 'Als dat niet geeft, graag' zeg hij en ik glimlach klein. 'Nee hoor, is geen probleem' zeg ik en we stappen de school binnen.

'Doei Tjorven, ik zie je morgen wel' zeg ik en geef hem een glimlach. 'Tot morgen Simara' zegt hij en steekt zijn hand kort op. We gaan elk onze eigen weg en ik ga meteen naar mijn kamer.

Als ik bij mijn kamer aankom gooi ik letterlijk mijn rugzak op de grond en ga met een luide plof liggen. Onwillekeurig moet ik aan Tjorven denken. Hij is echt veranderd en ik vind het echt super dat het hem gelukt is.

Uit het niets krijg ik een glimlach op mijn gezicht en ga naar de badkamer om mijn kleren te verwisselen met mijn pyjama. Ik poets nog gauw mijn tanden en kruip dan in mijn bed.

Buiten wat er met Amalia en Kyle was gebeurt was het een zeer geslaagd weekend.

-----

HET BOEK BEGINT ZIJN EINDE TE NADEREN