Living My Own Life (Voltooid)

37. Praten met Simara

*Je hebt wat gedaan?*

Tjorven

Ik leg mijn plateau met mijn middag eten op een tafeltje dat in een hoek staat en ga zitten. Lepel per lepel werk ik mijn soep naar binnen en speur de kantine af naar haar.

Als ik haar in het oog heb laat ik mijn blik rusten op haar. Ze doet iets met me en ik wil graag de aandacht van haar, van haar alleen.

Hiervoor was ik misschien een player maar sinds ik haar zag keek ik naar geen enkel ander meisje.

Ik vernauw mijn ogen als ik zie dat Taylor plaats neemt voor haar. Ze hebben een klein gesprek maar meer gebeurt er niet echt.

Mijn ogen hou ik strak gericht op die Taylor. Dat hij maar niets probeert bij mijn meisje. Ja mijn meisje, ooit word ze mijn meisje en ik hoop dat dat niet meer lang ga duren.

'Hee man' zegt Ace plots en en gaat recht tegen over me zitten. 'Yo' zeg ik en kijk meer naar Simara.

'Een oogje op haar?' vraagt hij geamuseerd en trekt een wenkbrauw op. Ik haal sullig mijn schouders op, ik ga echt niet zeggen wat ik voor haar voel.

'Ze is pittig man, met haar valt niet te spotten' zegt hij en het lijkt alsof hij aan iets terug denkt. Ik kijk hem vragend aan maar hij schud grinnikend zijn hoofd.

Ik rol mijn ogen en laat mijn blik weer naar haar laden. Ik klem mijn kaken op elkaar als ik zie dat die Kyle gast naast haar zit.

Ace volgt mijn blik en kijkt me ernstig aan. 'Geen ruzie met hem zoeken' zegt hij en kijkt me doordringend aan.

'Alsof ik dat zou doen' zeg ik en maak een wuivend gebaar. Natuurlijk zo ik het doen, domme vraag.

Daar zitten ze dan, gezellig met zen drietjes. Het lijkt of ze een geheim met elkaar delen want ze zitten allemaal voorover gebogen.

Met moeite wend ik mijn blik af en begin te eten van mijn broodje. 'Dude ga dan eens met haar praten in plaats van haar steeds aan te gapen' zegt Ace lichtelijk geïrriteerd.

Ik knik 'Je hebt gelijk maar over wat moet ik dan praten. Op onze vorige school ontweek ze me zo goed mogelijk. Volgens mij vond en vind ze me een klootzak' zeg ik met neergeslagen ogen.

'Was je zo erg' vraagt hij met een lichte grijns. Ik vertel hem hoe ik was en wat ik zoal gedaan heb.

'Man, dan kan je toch tonen dat je veranderd bent?' zegt hij na even nadenken. Mijn ogen lichten op en een glimlach komt op mijn gezicht.

'Ja dat ga ik doen' zeg ik enthousiast. Hij knikt nog wat en eet dan verder. In stilte eet ik ook verder maar in mijn hoofd laat ik mijn gedachtes op volle toeren draaien.

Ik moet eerst zorgen dat ze met me gaat praten. Ik haal mijn hand door mijn haar en laat hem daar even nutteloos inzitten.

Als ik een idee heb waardoor ze wel met me moet praten veer ik op. 'Ik ben zo terug' zeg ik nog vlug tegen Ace en verlaat de kantine.

Ik baan mijn weg naar het lokaal van frans en duim dat de leerkracht daar nog zit. Als ik vluchtig daar het venster kijk zit hij daar tot mijn grote opluchting nog.

Beleefd klop ik op de deur. 'Binnen' zegt hij eentonig. Ik open de deur en sluit die meteen achter mij.

'Meneer, ik heb een vraagje' zeg ik en kijk hem aan. 'Vraag maar' zegt hij en vouwt zijn handen samen. 

'Ik heb wat moeite met Frans en aangezien ik u niet tot last wil komen vraag ik me af wie van de klas de beste punten heeft zodat die persoon me hopelijk bijles kan geven' zeg ik snel maar duidelijk.

Hij knikt goedkeurend, waarschijnlijk blij met het feit dat iemand extra moeite wil doen voor zijn vak. Hij haalt zijn puntenboekje boven en zoekt de punten van onze klas.

Ik hoop zo dat het Simara is anders heb ik een probleem. Op onze vorige school was ze er echt goed in.

'Simara heeft telkens het hoogste cijfer. Ga jij het haar vragen?' Twijfelend kijk ik hem aan. 'Het is oké ik roep haar na de les wel even naar voor' zegt hij.

'Dankjewel meneer' zegt ik dankbaar en opgelucht. Ik verlaat het lokaal en ga met een snelle pas naar de kantine waar ik weer voor Ace neer plof.

'Dude waar was je? Opeens je was weg' zegt hij niet-begrijpend. 'Ik heb er voor gezorgd dat Simara met me moet praten' zeg ik trots. 

'Je hebt wat gedaan?'