Living My Own Life (Voltooid)

47. Verdriet

*Simara pas op!*

Simara

Geschrokken kijken we hem aan. 'Wat?' vraag ik niet begrijpend. Ik kijk naar Jorben of hij iets zo weten maar zijn gezicht staat net zo onbegrijpend als de mijne.

'Amalia heeft het daarnet gewoon uitgemaakt' zegt hij en de tranen lopen over een hoog tempo over zijn wangen. Ik trek hem in een knuffel en meteen slaat hij zijn armen om me heen.

Ik hoor hem zachtjes snikken en ik probeer hem te sussen, terwijl ik dat doe kijk ik een beetje hopeloos naar Jorben. 'Wat moet ik doen' zeg ik zonder geluid.

Hij schud zijn hoofd. 'Is goed zo' zegt hij ook zonder geluid. Ik rol mijn ogen en wrijf over Daan zijn rug. 'Wil je vertellen wat er is gebeurd?' vraag ik zacht.

Hij laat me los en veegt zijn tranen weg. Nadat jij met Jor was weggegaan vlogen ze tegen elkaar uit. Blijkbaar was er een eerder conflict tussen

hun twee.

Ik probeerde haar te kalmeren maar ze duwde me weg. Dan trok Kyle haar in een knuffel, ze stribbelde eerst tegen maar knuffelde daarna terug. Ik was

zo verward dat ik niets deed. Ik ving eerlijk gezegd niets van het gesprek op en opeens zaten ze gewoon te kussen' zegt hij en veegt de nieuwe tranen weg.

Ik kijk hem geschrokken aan. Ik duwde Kyle van haar af en Amalia was aan het roepen met wat ik bezig was en ik reageerde kalm dat ze aan het kussen waren terwijl wij nog hebben.' zegt hij en knijpt zijn ogen even dicht.

'Dan zei ze gewoon alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat het uit is en stapte weg met Kyle' op het einde beginnen weer de tranen te vloeien en ik heb echt met hem te doen.

Jorben die aan zijn andere kant zit trekt hem in een knuffel. Hoe kan ze zoiets nu doen? Daan is een super jongen en Kyle is... hij is gewoon anders als ze elkaar loslaten trek ik hem nog eens in een knuffel.

'Anders gaan we met zijn drietjes wat leuk doen' zegt Jorben en kijkt ons vragend aan. Ik knik als teken dat het voor mij goed is en niet veel later Daan ook.

'Wat stellen jullie voor?' vraag ik. 'Cinema?' het klinkt twijfelend uit Daan zijn mond. We gaan allebei akkoord en staan dan op. Gelukkig is de cinema niet ver dus gaan we te voet.

Opeens stopt Daan met stappen en vragend kijk ik achterom. Zijn blik is op iets gevestigd en hij ziet er gebroken uit. Ik volg zijn blik en zie Amalia en Kyle op een bankje, kussend.

Vanbinnen voel ik me boos worden, hoe kunnen ze? Ik stap naar Daan toe en trek hem mee. We gaan verder naar de cinema en ik kijk voor een komedie film.

We betalen onze tickets en gaan achter eten en drinken.

Als we alles hebben gaan we alvast naar de zaal. Daan zit naast mij en naast hem zit Jorben. Ik kijk hem aan en je kunt gewoon van zijn gezicht zien dat hij er echt kapot van is.

'Jij gaat die gedachte uit je hoofd zetten en genieten van de film ja? Ze is je niet waard, je gaat iemand anders vinden die veel beter voor je is' zeg ik hem streng.

Hij kijkt me aan en een flauw glimlachje siert zijn gezicht. De lichten doven en algauw begint de film. Sommige stukken zijn echt hilarisch en bijna de hele zaal ligt in een deuk.

Als ik een vluchtige blik werp naast me zie ik dat Daan ook de slappe lach heeft. Al veel te vlug is de film gedaan en verlaten we de zaal. 'Wat gaan we nu doen?' vraag ik terwijl ik me uitrek.

'Nog eventjes naar het park en dan naar huis zodat je nog bij Noud kan zijn?' stelt Jorben voor en ik knik. We verlaten het gebouw en gooien alles in de vuilbak.

We waren het binnen vergeten weg doen.

Met zijn drietjes stappen we op een traag tempo en dan moeten we oversteken, we keken niet echt goed uit en ik hoor iemand gillen. 'Simara pas op!'