Living My Own Life (Voltooid)

36. Verlaten Huis

*Ik voelde iets*

Simara

Op één of andere manier voel ik me meteen een stuk veilig. Ik knik en samen gaan we naar binnen.

Meteen omarmt de koude me en verschijnt kippenvel op mijn armen. 'Is er een reden dat we speciaal naar hier gaan?' vraag ik zacht aan Kyle.

Hij schud zijn hoofd. 'Tay houd nu eenmaal van wat uitdaging' leg hij uit. Ik antwoord niet meer en kijk om me heen.

Oud meubilair dat verwoest is en bedekt is met een dikke laag stof, ook hanger er hoge en brede schilderijen en ik heb het gevoel dat de ogen van de mensen op het schilderij me aanstaren.

Ik slik en kijk de andere kant op. Een salon tafeltje die doormidden is gezakt met stoelen er rondom. Hoewel je het niet meer echt stoelen kan noemen.

Bij de ene stoel zijn alle poten eraf gehaald en liggen netjes naast elkaar. Bij de andere is de hoes helemaal aan stukken.

Mijn keel word wat droger en ik kijk weer voor mij. 'Kom Tay is naar boven gegaan' fluistert Kyle en wijst naar een trap waarvan de vijfde treden doorgezakt is.

We gaan de trappen op die verschrikkelijk kraken en slaan de vijfde trede over. Ik probeer niet te denken aan de feit hoe eng ik het hier vind tot er een kleine koude windvlaag over mijn rechterarm strijkt.

Mijn ogen worden zo groot als schoteltjes en verwoed kijk ik rond. 'Wat is er' vraagt hij duidelijk geschrokken van mijn actie.

'Ik durf te zweren dat iets mijn arm aanraakte' stotter ik bang. Hij kijkt me bezorgd aan en slaat een arm om me heen.

'Misschien is het gewoon Tay die grappig probeert te doen' stelt hij me gerust, althans dat probeert hij toch, niet dat het hem echt lukt.

Ik knik maar wat en hou mijn gedachten op de trap. Nog een laatste trede en we zijn op de boven verdieping.

Tot we plots een gil horen, kort daarna horen we iets redelijks groot vallen en we kijken elkaar geschrokken aan.

Een zwart gedaante komt op ons afgelopen maar we staan beiden verstijfd van angst. 'Ren' zegt de gedaante en pas nu zie ik dat het Taylor is.

Hij geeft Kyle een flinke duw zodat hij uit zijn trance ontwaakt en grijpt mijn hand en zo rennen we het huis uit.

Taylor die me eerder meesleurt en Kyle die achter ons aanholt. 'Wat is er man' roept Kyle. 'Nu niet' schreeuwt hij en we rennen het verlaten huis uit.

We sprintten het zijbaantje uit en komen dan op adem. 'Was jij het die zo gilde?' vraagt Kyle nog een beetje na hijgend.

Ook al is het hier slecht verlicht, je ziet hoe zijn gezicht krijtwit is. 'Nee' stottert hij en kijkt bang naar het zijbaantje.

'We gaan weg' zegt hij gehaast en stapt weg. Meteen ga ik naast hem stappen en niet veel later komt Kyle ook afgestapt.

'Gast, ik zweer het je als dit weer zo een flauwe mop van je is' bromt hij boos. 'Ik meen het' snauwt hij terug. 'Ik was het echt niet oké, ik was doodsbang oké' geeft hij toe en stapt nog iets sneller.

'Taylor stop' zeg ik en houd hem tegen. Hij stopt maar kijkt de andere kant uit. 'Het is oké Tay, ik geloof je en Ky ook ja? Je gaat nu met hem naar jullie kamer en gaan goed doorslapen en je verteld morgen alles rustig' zeg ik kalm en draai zijn gezicht naar me toe.

Hij knikt en in stilte sluipen we de kostschool in. Als we elk een andere weg moeten geef ik ze nog een korte knuffel.

Ik stap het laatste deeltje helemaal alleen waar ik toch de kriebels van krijg. Eenmaal in mijn kamer ga ik met kleren en al mijn bed in. Vrijwel meteen val ik in slaap.

De volgende ochtend word ik nog voor de wekker wakker. Ik kon niet zo goed slapen en lag meestal te woelen.

Ik slof moeizaam de badkamer in en neem een korte douche. Net als ik klaar ben gaat mijn wekker die ik haastig uitzet.

Ik prop alle boeken in mijn boekentas en ga al naar beneden. Ik ga eerst naar mijn kluisje en leg daar alle boeken in die ik niet nodig heb.

Als ik dat gedaan heb ga ik naar de kantine en ga aan een tafeltje zitten die helemaal in een hoekje staat.

Ik laat me er met een luide plof op vallen en zie dat ik bijna de enigste ben die hier al zit.

Na 15 minuten beginnen de meeste te komen en staar ik wat naar de tafel. Ik voel me nog wat aangedaan van gisteren.

'Hey' zegt iemand en meteen kijk ik op, het is Taylor. 'Hee ga zitten' zeg ik zacht. Als ik eerlijk moet zijn ziet hij er nog slechter dan mij uit.

Zijn haar ligt futloos om zijn hoofd en dikke wallen zijn goed zichtbaar. 'Ook niet zo goed geslapen' zeg ik en hij schud zijn hoofd.

'Vertel het wel nooit aan iemand' smeekt hij zachtjes. Ik schud mijn hoofd en steek mijn pink uit. Hij haakt de zijne erin en zo doen we pinky promis.

Niet veel later zit Kyle er ook en kijken hem afwachtend aan. 'Ik was dus naar de bovenverdieping gegaan en ging wat kamers binnen, veel speciaals zag je niet enkel zoals overal veel stof en kapot meubilair. Toen ik weer een kamer in ging, zag ik iets bewegen' zegt hij zacht en slikt.

'Ik kon toen nog net een gil binnen houden. Ik ging stapje voor stapje naar voor en zag toen nog iets bewegen en een paar ogen keken me aan. Ik kon het niet meer in houden en gilde en rende zo snel ik maar kon weg.' zegt hij zacht en zijn gezicht vertrekt van de schrik.