Living My Own Life (Voltooid)

40. Blauw Oog

Niemand zag blijkbaar dat de titel bauw oog was in plaats van blauw oog XD

*Je begrijpt het niet*

Simara

Hij komt de hoek om en begroet me 'hee Sim' zegt hij. Mijn hoofd was naar de grond gericht dus hij kon mijn oog niet meteen zien.

'Hee' zeg ik zachtjes. 'Gaan we?' vraagt hij vrolijk waarop ik knik. 'waarom heb je eigenlijk je andere kleren nog niet aan?' vraagt hij en wijst naar de kleren in mijn hand.

'Ik kon niet' zeg ik en slik mijn tranen weg, hij was echt eng. 'Hee wat is er?' vraagt hij bezorgd en tilt mijn kin op.

Als hij mijn oog ziet die waarschijnlijk knalrood moet zijn worden zijn ogen groot. 'Wie heeft dat gedaan' sist hij boos. Ik ontwijk zijn blik zo goed mogelijk maar dat gaat moeilijk als hij me met zijn priemende ogen aankijkt.

'Goed' zucht ik. 'Maar kunnen we eerst ijs gaan halen? Deze shit brand als hel' zeg ik en ik kan mijn rechteroog met moeite openhouden.

'Oh ja tuurlijk kom' zegt hij snel en trekt me mee. We gaan naar de kantine en vragen een zak ijs. De kantine vrouw verschoot best wel van mijn gezicht en vroeg wat er gebeurd was.

Ik verzon snel een excuus dat ik op de hoek van mijn bed was gevallen en ik denk wel dat ze me geloofde.

Nu zitten we in de kleedkamers naast elkaar. Het is niet dat ik nog ga sporten ofzo. Ik haal het ijs van mijn gezicht want mijn arm word moe.

'Hou die zak erop' zegt hij haastig terwijl hij mijn hand weer omhoog doet waar die ijszak in zit. Ik zucht en hou het er weer tegen.

'Mag ik nu weten wat er gebeurd is?' vraagt hij voorzichtig. Ik knik klein en draai me wat meer naar hem toe.

'Ik ging dus gewoon naar mijn kamer en daar zat een jongen die er een beetje ruig uitzag. ik vroeg wie hij was en hij zie Alex en wie ben jij lekkerding. Ik negeerde en pakte mijn kleren. We daagden elkaar een beetje uit en ik heb hem op zijn tenen en in zijn zaakje getrapt en dan heeft hij mij een box in mijn oog gegeven' zeg ik snel maar verstaanbaar.

Zijn gezicht stond woest. 'Klootzak dat hij is'. Ik knik, hij is een klootzak. 'Maar waarom heb je hem ook getrapt' zegt  hij en je hoort de frustratie duidelijk. 'Hij liet me niet door ja?' zeg ik terug.

'Alsnog, waar was Emelie?' vraagt hij dan. 'Die zat de hele tijd in de badkamer' reageer ik. 'Dan kon je toch evengoed wachten?' roept hij bijna en staat op.

'Ik had haar al eens geroepen' val ik uit. 'Je begrijpt het niet' zegt hij zo kalm mogelijk. 'Nee jij begrijpt het niet' snauw ik.

Hij schud langzaam zijn hoofd en laat een sarcastisch lachje horen. 'Je bent echt erg' hoor ik hem zacht zeggen.

Vervolgens draait hij zich om en beent de kleedkamer uit. Daar sta ik dan, een beetje verloren in de kleedkamer.

Ik ga zitten en smijt de ijszak de andere kant op. 'Verdomme' vloek ik. Waarom zou ik het niet begrijpen? Kon hij niet zien aan mij dat ik het eng vond?

Ik sta op en pak de ijszak, ik ga maar eens naar de dokter die hier ergens moet zitten.

Ik ga uit het gebouw en ga naar het gebouw van de kostschool zelf, de mensen die me passeren werpen me een geschrokken blik toe.

Ik ga naar het secretariaat en de oude vrouw kijkt me geschrokken aan, is het dan echt zo erg? Ik heb het zelf nog niet gezien. 'Meis, wat is er gebeurd?' vraag ze lief.

Zo soepel mogelijk wuif ik het weg. 'Tegen het uiteinde van mijn bed gevallen, maar is er hier een dokter ofzo?' vraag ik.

'Ja tuurlijk. Hier de gang uit en dan naar recht. Dan weer naar links en op je rechterkant ga je de kamer van de dokter wel zien.' Ik bedank haar en volg die weg die ze me aanduidde.

Ik zie dat er nog iemand is. Haar arm is in een handdoek gewikkeld die doorweekt is door bloed. Ik trek een meelevende blik en ga op een willekeurige stoel zitten.

Net als ik zit gaat de deur open en komt er een jongen die op krukken loopt uit, het meisje staat op en gaat de kamer in.

Ik kijk naar zijn been dat in een soort gips zit en vraag me af wat er zou gebeurd zijn. Hij gaat langzaam voorruit en ik sluit mijn ogen, het brand nog steeds.

Na een lange tijd gaat de deur weer open en ik zie dat haar arm helemaal is ingepakt. Ik sta op en ga dan de kamer binnen.

'Goedendag, zet je maar neer' zegt hij zonder op te kijken en schrijft iets op. Ik ga zitten en dan kijkt hij op. 

'Ja, ik zie het probleem al zet je daar maar neer' Ik doe wat hij zegt.

Als ik buitenkom ben ik opgelucht, dokters zijn maar raar. Je zegt dat het daar pijn doet en vervolgens drukken ze op de plek die je aanduidde. Dan vragen ze 'doet het hier pijn?'

Ik heb een zalfje meegekregen die ik twee keer per dag er op moest smeren en hij schat dat het na ongeveer 4 dagen wel weg moet zijn.

Dus zaterdag moet het weg zijn. Ik wil naar mijn kamer gaan maar bedenk me dat Emelie en Alex daar nog moeten zijn.

Ik trek een zuur gezicht tot er plots een idee binnen schiet. Ik sta weer naar de vrouw van het secretariaat. Ze kijkt verbaasd maar glimlacht vriendelijk.

'Waar kan ik je nu mee helpen?' vraagt ze.

'Wel...'

------
Hoe oud zijn mijn lezers eigenlijk?