Living My Own Life (Voltooid)

44. Vrijdagavond

*Ik was een beetje in gedachten*

Simara

Ondertussen is het al vrijdagavond. Straks gaan ik en Kyle met de trein weg. Ik naar Noud en hij naar een hotel.

Ik ben best benieuwd wat ze van elkaar vinden want ik heb niet eens tegen mijn vrienden gezegd dat zijn naam Kyle was en aan Kyle heb ik niet gezegd wat mijn vrienden hun naam was. Oeps.

Maar ja dat is een zorg voor later. Ik wil eerst naar Noud toe en hem knuffelen.

Ik rits mijn rugzak dicht en hijs hem op mijn schouder, vervolgens ga ik naar de badkamer om mijn oog te bezichtigen.

Het is nu groen, een teken dat het bijna weggaat. Ik ben er vrijwel zeker van dat hij gaat vragen wat er is gebeurd, en hij zal bezorgd zijn.

Dat is ook waarom ik van hem hou. Hij is echt alles voor mij en ik zou niet weten wat ik moet doen zonder hem.

Ik ga mijn badkamer uit en grits de sleutel van mijn bed en ga mijn kamer uit die ik opslot doe.
Je weet maar nooit wat voor mensen hier rondlopen.

Ik ga naar beneden en als het goed is moet hij daar al staan. En ja hoor daar staat hij met een rugzak.

'Klaar' vraag ik waardoor hij opschrikt. Ik grijns klein en hij knikt met zijn hoofd. 'Kom dan' zeg ik enthousiast.

Hij glimlacht en in een fijne stilte gaan we naar de trein toe. Dan plots moet ik weer denken als ik Tjorven bijles moest geven.

Ik kijk nog eens op mijn hand waar een kamernummer geschreven is en als het juist is ligt Tjorven hier met één of andere Ace. Ik haal mijn schouders op en klop twee keer aan. De deur word open gedaan door Tjorven zelf, hij ziet er best zenuwachtig uit. 'Ik ben even naar iemand toe' zegt Ace en wringt zich tussen mij en de deur. 'Sorry voor hem' zegt hij en krabt aan zijn nek terwijl ik hem met opgetrokken wenkbrauwen aankijk. 'Oh ja kom binnen' zegt hij gehaast en houd de deur wijder open. Ik stap ongemakkelijk binnen en weet niet zo goed wat ik moet doen. 'Zet je maar aan mijn bureau' zegt hij en opent zijn kast. Hij wringt er een boek uit en legt die dan neer op het bureau waar ik voor zit. 'Wat snap je niet?' Vraag ik en open zijn boek terwijl hij de bureaustoel van Ace neemt. 'Vrijwel alles maar ik heb het zeker moeilijk met COD en COI' zegt hij en ploft naast mij neer. Zijn deo komt als een wolk in mijn gezicht en ik moet zeggen, man wat ruikt dat heerlijk. 'Is in feite niet zo heel erg moeilijk hoor. Mag ik een blad' vraag ik en vis een stylo uit zijn pennenzak. Meteen opent hij een lade en geeft hij mij een hele cursusblok. 'Ik ga eerst een schema maken en dan leg ik het uit ja?' Vraag ik maar ik wacht niet op zijn antwoord. Ik begin meteen met een schema te maken. Terwijl ik het schema maak bedenk ik me waarom ik dit doe. Anderzijds, ik weet niet waarom. Ik zucht zacht en schrijf het laatste woord op. 'Dus...' zeg ik en begin aan mijn uitleg. Ik geef telkens voorbeelden en hij maakt zelf ook een beetje aantekeningen op mijn schema. Na mijn uitleg knikt hij. 'Ik ben vrijwel zeker dat ik het snap' zegt hij en bekijkt mijn schema nog eens. 'Goed' zeg ik en glimlach klein. 'Wil je anders nog iets drinken ofzo?' Vraagt hij. 'Cola als je dat hebt' hij knikt en haalt een flesje cola tevoorschijn en fanta voor hem. Ik neem een slok en kijk hem aan. 'Waarom moest je naar deze kostschool komen?' Vraag ik en houd mijn hoofd een beetje schuin. Hij word zichtbaar nerveuzer. 'Ja mijn ouders' zegt hij en maakt een paar vage bewegingen met zijn armen. 'Relax' zeg ik en pak zijn arm vast. Meteen kijkt hij naar mijn hand die zijn arm vasthoud en ik laat hem rustig los. 'Als je het niet wil vertellen is het ook oké' zeg ik en sla mijne één been over mijn ander been. 'Mijn ouders wouden me niet meee thuis hebben.' Hoor ik hem dan zacht zeggen. Mijn mond valt een beetje open. 'Mijn moeder wou me ook niet meer thuis hebben' zeg ik zacht, geen idee waarom ik dit zeg. Hij kijkt op en glimlacht triest. 'Het spijt me voor alles Simara, ik had zo nooit tegen je moeten doen. Kun je me het alsjeblieft vergeven?' Zijn ogen staan smekend en er blinken zelfs tranen in. Zou ik het hem vergeven. Ik open mijn mond om het antwoord te zeggen. '...

-------
Ja dit was het dan voor vandaag sowreyy

Haha nee mopjeeee

'Oké, ik vergeef je' zeg ik dan zacht waardoor hij me recht in mijn ogen aankijkt. 'Meen je dat?' Stamelt hij. Ik knik en hij trekt me in een onverwachtse knuffel. Een beetje ongemakkelijk knuffel ik hem terug.

'Hoor je me wel' hoor ik plots Kyle zeggen. Ik schrik op uit mijn gedachten. 'sorry, ik was een beetje in gedachten' zeg ik en we steken de straat over.

'Dat merkte ik duidelijk' zegt hij grijnzend en houd me tegen zodat die gele auto me niet omver rijd. 'Ja ja' mompel ik en we ploffen neer.

Na een paar minuutjes komt de trein er al aan. Op naar een leuk weekend en op naar Noud.

----

-_-