Living My Own Life (Voltooid)

5. The Badboy

*Ja ik denk even van niet*

Simara

Even kijkt hij verbaast en gauw draait hij zich om naar zijn vriendjes. 'Oh oh, dit is niet zo goed. Volgens mij praat hij nu over jou omdat jullie naar elkaar keken' zegt Daan die zicht heeft omgedraaid.

'Waarschijnlijk heeft hij aandacht nodig' mompel ik waardoor Daan zachtjes grinnikt. 'Daan kijk voor je' zegt de leerkracht streng. Zuchtend draait hij zich om.

'Wat hebben we hierna?' vraag ik aan Amalia. 'Wiskunde' zegt ze terug. 'Jakkes' zeg ik en trek een zuur gezicht.

Als de bel eindelijk gaat staan we op en volg ik ze naar het volgende lokaal waar we dus wiskunde hebben.

Als wiskunde gedaan is deel ik ze mee dat ik eerst mijn sleutel voor mijn kluisje ga halen. Ze boden nog aan om mee te gaan maar die sloeg ik af

Ze mogen ook van hun pauze genieten. Beleefd klop ik en wacht tot ze zegt dat ik binnen mag.

Eenmaal binnen is alles vlug geregeld en nu sta ik voor mijn kluisje waar ik mijn onnodige boeken in leg.

Ik wil mijn deurtje van van kluisje dicht doen maar iemand anders klapt die dicht.

Geschrokken kijk ik naar de persoon die dit gedaan heeft en trek een verveeld gezicht als ik zie wie het gedaan heeft.

'Wat' vraag ik nors aan hem. 'Een beetje vriendelijker mag wel' zegt hij geamuseerd. 'Ja ik denk even van niet.' kaats ik terug.

Hij legt zijn hand naast mijn hoofd tegen de kluisjes waar ik tegen leun. Gewoon staan kan ook best vermoeiend zijn hoor.

'Ik zeg dat je vriendelijker moet zijn' sist hij. 'En ik zeg dat ik dat niet doe' sis ik terug. 'Meid, hier ga je spijt van krijgen' zegt hij en probeert zo intimiderend mogelijk te kijken.

'Wel dan wens ik je veel succes' zeg ik overdreven lief en geef twee kleine klopjes op zijn borstkas. Halleluja, die is gespierd.

Voor hij nog maar iets kan zeggen been ik al weg. Ik stap door maar word plots aan mijn arm in een gang getrokken.

Ik laat een vreemd kreetje los en hoor iemand lachen. 'Amalia?'  vraag ik en ruk mijn arm los die ze blijkbaar vast had.

'Ja? Wat zei Tjorven allemaal? Hij leek niet zo blij en dat is geen goed teken.' zegt ze meelevend.

Ik wuif het weg. 'Ik moest vriendelijker doen maar dat wou ik niet en hij zei dat ik er spijt van zou krijgen dus wenste ik hem succes' ik zeg het zo nonchalant mogelijk.

'Meid, jij zit diep in de nesten' mengt Daan zich in het gesprek. 'Nou dan kennen jullie mij nog niet. Wees maar gerust ik heb al wat plannetjes daar zo' zeg ik en wijs naar mijn hoofd.

Ze schudden spijtig hun hoofd. 'Hij is niets voor niets een badboy' zegt Amalia zacht. 'Badboy, badboy, hij is gewoon een jongen die te vol is van zichzelf ja. Ik laat me niet doen.' zeg ik vastbesloten.

Alec was ook zo iemand, een badboy. Hij had in het begin ook heel wat praatjes en uiteindelijk viel ik, zonder dat ik het wou, voor hem. 

We hadden een relatie en nog geen dag later ging hij al vreemd. Sinds die dag werd hij mijn slachtoffer en geloof me, dat vond hij niet zo leuk.

'Goed, maar we hebben je gewaarschuwd' zegt Daan. Ik knik. 'Ik zal niet bij jullie komen huilen als hij iets met me doet.' Beloof ik en steek twee vingers omhoog.

'Oke kom, we gaan al naar het klaslokaal het is toch bijna tijd.' zegt Amelia en samen gaan we naar het volgende klas lokaal.

'Hier hebben we wel vaste plaatsen dus je moet even naar de leerkracht' zegt Daan. Ik knik en wacht van voor tot de leerkracht hier is.

'Jij bent de nieuweling veronderstel ik.' zegt de oude man. 'Nee, ik ben de kerstman die even de les komt volgen' wil ik antwoorden.

Maar dat zeg ik natuurlijk niet. 'Ja meneer dat ben ik.' zegt ik. 'Goed, ga maar aan die tafel zitten' zegt hij als hij heeft rond gekeken.

Ik knik en stap naar die tafel. Zowat iedereen kijkt me aan. 'Ik weet dat ik beeldig ben maar de les is daar' zeg ik hard genoeg dat ze het kunnen horen maar zacht genoeg dat de leerkracht het niet hoor.

De meeste kijken beschaamd weg maar Amalia en Daan schudden lachend hun hoofd. Ik haal onschuldig mijn schouders op en plof op de stoel neer.

De leerkracht begint zijn les Frans, want blijkbaar hebben we Frans. Ik maak hier en daar wat aantekeningen maar mijn gedachten zijn er niet helemaal bij.

Ik kriebel wat op mijn blad als de deur weer opeens open vliegt. Ik neem de moeite niet om te kijken wie het is aangezien ik het tocht al weet.

3 paar voetstappen komen mijn richting uit. 2 daarvan gaan achter mij zitten en de andere staat naast mijn bank.

'Schat, je zit op mijn plaats.'

------
Nananaa gewoon weer een update

NAGEKEKEN