Living My Own Life (Voltooid)

27. Bij De Directeur

*Karma komt nog*

Simara

De stoel naast me word naar achteren geschoven en in mijn ooghoeken zie ik dat het Kyle is.
Ik bijt op mijn lip om niet meteen een opmerking te maken.

'Hij ging veel te ver, ik wil hem rammen op zijn bek' zegt hij en balt zijn vuisten. Ik rol mijn ogen en zak wat meer onderuit.

'Het is morgen al weekend, de week ging vlug voorbij nietwaar?' zegt hij om het gesprek te starten. 'Ja' antwoord ik kort, ik ben nu niet echt in de stemming om te praten.

Hij zucht ook een keer en mompelt wat dat ik niet kan verstaan. Dan pakt hij zijn spullen en gaat naast een vriend van hem zitten.

Perfect, ik heb hem weg gejaagd. Sarcastisch geef ik mezelf een schouderklopje, wel in mijn gedachten.

Jammer genoeg begint al vlug de les, maar ik kan me niet concentreren door een paar redenen. De eerste is dat ik vanavond Noud en mijn andere vrienden eindelijk weer ga zien en de tweede reden is omdat ik weet het niet, ik voel me hier niet goed.

Niet van ziek zijn maar in het algemeen. Ik zucht een keer en laat mijn handen in mijn haar glijden. Ik pak mijn pen en begin in mijn schrift te kriebelen.

Als de bel gaat stop ik alles weg en verlaat als laatste het lokaal. Ik slof moeizaam naar het volgende lokaal en kom als één van de laatste binnen.

Mijn blik gaat vlug door het lokaal en ik zie dat Kyle alleen zit. Ik grijp mijn kans en stap naar zijn bank.

Maar nog voor ik er ben gaat Daphne naast hem zitten en schenkt ze me een woedende blik. Ik rol mijn ogen en neem plaats voor haar.

De les begint en ik voel hoe er iemand steeds op de poot van mijn stoelt tikt. Ik werp een vlugge blik op de grond en zie dat het Daphne is, wat een verrassing.

Ik sluit kort mijn ogen en ga wat meer naar voor zitten met mijn stoel. Maar nee, ze doet het weer. Ik zucht geïrriteerd en ga nog wat meer naar voor zitten.

Ze gaat ongestoord verder maar ik kan er niet meer tegen. Met een ruk draai ik me om. 'Wil je kappen?' roep ik bot.

Ze kijkt me geschrokken aan, want ze had het niet zien aankomen. 'Simara' roept de leerkracht boos. Daphne haar gezicht veranderd in een grijns en dan doet ze alsof ze moet huilen.

'Meneer, ze heeft me gewoon geschopt' zegt ze en zorgt ervoor dat haar stem nog eens verdrietig lijk. 'Simara! Naar de directeur!' Roept hij boos en wijst naar mij.

'Maa-..' maar hij duld geen tegenspraak. 'Nu' roept hij en wijst naar de deur. Ik wil bijna grommen van frustratie.

Hardhandig stop ik alle spullen in mijn boekentas en hijs hem op mijn rug. Ik schuif mijn stoel naar voor en stap naar de deur.

Maar niet voor ik op hard op haar voeten stap. 'Karma komt nog bitch' fluister ik een beetje duister en maak dat ik weg kom.

Ik ga naar de directeuren klop beleefd aan. 'Binnen' zegt hij en ik ga naar binnen. Als ik de deur heb gesloten ga ik zitten en kijk hem aan.

'Wat is er?' vraagt hij en vouwt zijn handen in elkaar. 'Ik ben eruit gestuurd' zeg ik droogjes. 'Waarom?' vraagt hij op een rustige toon.

'Daphne tikte de hele tijd met haar voet op de poot van mijn stoel, ik heb nog gevraagd of ze wou stoppen maar dan kwam de leerkracht ertussen. Dan zei ze dat ik haar geschopt had, maar dat is niet waar' zeg ik en voel de boosheid weer naar boven komen.

Hij kijkt nadenkend voor zich uit en kijkt me dan glimlachend aan. 'Ik geloof je, en ik geef je geen straf, maar je moet er wel iets in de plaats voor doen' zegt hij en een kleine grijns staat op zijn gezicht.

-----
Omg ik sta al op plaats 105 zo bedankt iedereen!!