Ναταλί

41. Θάνατος

(Καλή ανάγνωση!Βάλτε τη μουσική και ίσως χρειαστείτε κανένα χαρτομάντηλο. Πατήστε το αστεράκι και αφήστε σχόλιο. #wedontwantghostreadershere)

Ήξερα κάλλιστα πως από την μια στιγμή στην άλλη είναι πανεύκολο τα πράγματα να μπλεχτούν πολύ. Ή ακόμα και να αλλάξουν, να αναθεωρηθούν τα δεδομένα.
Και τα δικά μου δεδομένα άλλαξαν, μπλέχτηκαν, αναθεωρήθηκαν πολύ. Ίσως τόσο πολύ που οι δυο κόσμοι στους οποιους είχα τη δυνατότητα να βρίσκομαι είχαν αρχίσει να μπλέκονται στο μυαλό μου παρότι προσπαθούσα να τους κρατήσω ξάστερους.

Γιατί υπήρχαν σημαντικές διαφορές από τον έναν στον άλλο. Έτσι, κάτι μέσα μου μου φώναζε να φτιάξω τον κόσμο του αν όσο το δυνατόν καλύτερο για να μπορέσω είτε να επιστρέψω στην κανονική ζωή είτε να ζήσω ήρεμη εκεί- για όσο κρατούσε τουλάχιστον.
"Ναταλία" άκουσα μια φωνή από πάνω μου. Τα μάτια μου, όμως, αρνούνταν κατηγορηματικά να ανοίξουν. Νύσταζα ακόμη πολύ.

Λένε πως οι δυστυχισμένοι άνθρωποι έχουν την τάση να κοιμούνται αρκετές ώρες. Όχι, δεν λέω πως είμαι δυστυχισμένη, δεν είμαι τόσο επιπόλαια για να το κάνω αυτό. Μονάχα, που να, σαν ρομαντικό κορίτσι και εγώ-να προστεθεί η γαϊδουρίσια επιμονή μου- περίμενα να με ψάξει ύστερα από αυτό ο Άνταμ.