Ναταλί

Εισαγωγή

(Μουσική και είμαστε έτοιμοι!)

Τσιμπάω τον εαυτό μου για να ξυπνήσει. Τα μάτια μου τσούζουν. Το φως σιγά σιγά μειώνεται και το πρώτο πράγμα που καταφέρνω να δω είναι το πάτωμα του νοσοκομείου. "Ακόμα εδώ βρίσκομαι" ψελίζω ενώ παρατηρώ πόσο συμμετρικά είναι τοποθετημένα τα πλακάκια. Ακουμπάω το χέρι μου πάνω τους για να αισθανθώ πόσο λεία και απαλά είναι.

"Και θα βρίσκεσαι για πολύ καιρό ακόμα" ακούω μια φωνή από πάνω μου.
Ανοίγω απότομα τα μάτια, τρομαγμένη που κάποιος μου απάντησε. Ποιος μπορεί να με ακούσει;

(Πατήστε το αστεράκι* -Έφη)