Ναταλί

12. Στην βιβλιοθήκη με τον Άνταμ

(Αγαπημένο κομμάτι αγάπες. Πατήστε το πλέι και απολαύστε! Η ψήφος σας, η πληρωμή μου!)

Και πόσα χρώματα! Τα βιβλία είναι ντυμένα σε τόσα ζωηρά χρώματα που σε ελκύουν να τα διαβάσεις.

"Και απο εδώ είναι τα μυθιστορήματα" απευθύνεται σε μένα και μιλάει με χαμηλό τόνο για να μην ενοχλούμε όσους διαβάζουν ή μας κάνουν παρατήρηση.

"Πω πω! Όλη τη μέρα εδώ είσαι;" του λέω τελικά.

"Συγκεντρώνομαι καλύτερα εδώ για κάποιο περίεργο λόγο" απαντάει με ένα στραβό χαμόγελο. Κι'όμως θα ορκιζόμουν ότι πριν τη γνωριμία μας δεν τον είχα ξαναδεί εδώ και ο Άνταμ σίγουρα δεν είναι από αυτούς που περνάν απαρατήρητοι.

"Το περιβάλλον θα φταίει" του λέω σοβαρά με σκοπό να αποφύγω την πιθανή υπόνοιά του.

Δεν συνεχίζει το προσωπικό του υπονοούμενο και το μόνο που λέει με γυρισμένη την πλάτη αφού προχωράει μερικά βήματα μπροστά μου είναι ''Ίσως". Αναρωτιέμαι τελικά αν τον έκανα να αισθάνεται άσχημα παρά την προφανή προθεσή μου να μην προκαλέσω κάτι τέτοιο.

"Α και απο δω είναι τα επιστημονικά βιβλία, αυτά που χρησιμοποιώ περισσότερο δηλαδή"

"Μάλιστα" λέω σιγά ενώ περιεργάζομαι τα βιβλία.

"Α ξέχασα!" φωνάζει και με τραβάει απο το χέρι να τον ακολουθήσω έως ότου μας διακόπτει μια φωνή: "Κάντε και λίγη ησυχία!". Φυσικά και είναι η υπεύθυνη.

"Εσύ είσαι Ναταλία; Έπρεπε να το καταλάβω" κατεβάζει τα γυαλιά πρεβυωπίας πιο κάτω στη μύτη της για να με προσέξει καλύτερα.

Σμίγω ελαφρά τα φρύδια μου προβληματισμένη με το τι πρέπει να απαντήσω.
"Συγνώμη, εγώ τι φταίω τώρα;" ρωτάω με λίγο παραπάνω θράσος από το δικό μου συνηθισμένο και τραβάω τον Άνταμ, που δεν είχε αφήσει το χέρι μου, προς την αντίθετη πλευρά φοβισμένη μη τυχόν και του μιλήσει πιο αυστηρά απ'ό,τι αρμόζει εξανεμίζοντας έτσι την χαλαρή μας διάθεση.

Μόλις φτάσαμε σε ένα ασφαλές σημείο που δεν μαε έβλεπε η βιβλιοθηκάριος- πίσω από μια μεγάλη βιβλιοθήκη με βιβλία κλειστοφοβίας-  ξέσπασε σε τρανταχτά γέλια.

"Είσαι λίγο γλωσσού για μικρή" λέει τελικά ξεψυχισμένα απο το γέλιο. Με τα βίας κατάλαβα τι έλεγε αλλά αυτό του έδινε έναν πιο φυσικό τόνο μιας και ήταν βγαλμένος από περιοδικό. Τόσο όμορφος όσο μπορείτε να φανταστείτε και άλλο τόσο.