Ναταλί

22. Η πλευρά του Άνταμ

Στο μυαλό του Άνταμ:

Την βλέπω να απομακρύνεται τρισευτυχισμένη, προφανώς και ζαλισμένη. Δεν έπρεπε να την αφήσω να πιει καθόλου. Είναι πολύ ευάλωτη στο ποτό. Ξαφνικά στο μυαλό μου έρχεται ο Ανδρέας και η Ναταλί έχει χαθεί απο το οπτικό μου πεδίο. Τι ανόητος που γίνεται. Ανοίγω το κινητό μου για να συνεννοηθώ μαζί του όταν βλέπω μήνυμά του.

Ανδρέας:
Κέρδισες το στοίχημα. Έλα για το έπαθλο.

Γέλασα απο μέσα μου. Όχι επειδή κέρδισα το στοίχημα και βγήκα ραντεβού μαζί της απλά επειδή την φίλησα κιόλας. Το πρόβλημα είναι ότι εκείνη δεν ξέρει τι θέλει. Ενώ εγώ ξέρω.
Βάζω μπροστά τη μηχανή και οδηγώ προς το κλαμπ.

Το μυαλό μου τρέχει αλλού. Αν έπρεπε να βάλω τώρα το στοίχημα, που ξέρω την επιρροή της πάνω μου δεν θα το έβαζα. Γιατί για εμένα όλο αυτό δεν είναι παιχνίδι. Μπορεί να ήταν αλλά μόνο στην αρχή. Δεν ξέρω και τι θέλει ή μάλλον ποιον θέλει. Αυτή θα χωρίσει ξαδέρφια. Γέλασα στη σκέψη. Ούτε καν το ξέρει.

Μόλις έστριψα μια στροφή, πήρα το κινητό στο χέρι μου, κάλεσα το αγαπητό ξάδερφο και το ακούμπησα απαλά στο αυτί μου.
"Ορίστε;" τον άκουσα να φωνάζει βαρεμένος μέσα απο το ακουστικό. Προφανώς ήταν ακόμη στο κλαμπ γιατί ακουγόταν μουσική.

"Δεν μου λες φιλαράκι, πού είσαι;" στο φιλαράκι πρόσθεσα μια ειρωνική χροιά.

"Φιλαράκι" είπε το ίδιο ειρωνικά "είμαι στο κλαμπ και παρτάρω" απάντησε επιδεικτικά.

"Έρχομαι απο εκεί. Σε είκοσι λεπτα βγες έξω". Πριν προλάβει να πει τίποτα του έκλεισα το τηλέφωνο.

"Χαίρεται" του είπα με πλατύ χαμόγελο μόλις τον αντίκρισα σε κακά χάλια στον εξωτερικό χώρο.

"Καλώς τον καρδιοκατακτητή" απάντησε με σαρκασμό και σούφρωσε τα χείλια του στο "καρδιοκατακτητή". Προφανώς, είναι λιώμα. Παραπατάει. Τον πήρα απο τον ώμο για να τον κρατάω σταθερά και τον έβαλα να κάτσει στο μπαγκάκι όπου λίγη ώρα πριν καθόμουν με την Ναταλία.

"Κέρδισες!" φώναξε δυνατά και σήκωσε το χέρι που σχημάτιζε γροθιά προς τον ουρανό.

"Σσσ" του έκανα παρατήρηση.

"Και με το παραπάνω" φώναξε ακόμη μια φορά και ύστερα η φωνή του έσπασε. "Ελα να πάρεις και την πληρωμή σου" είπε σαν πνιγμένο γατί και έκανε κίνηση να βγάλει το πορτοφόλι του. Τον σταμάτησα ακουμπώντας του το χέρι απαλά, ώστε να μην το βγάλει.