Ναταλί

3. Συνοδό για πάρτι;

Βρίσκομαι στο σχολείο. Περπατάω πάνω στο δροσερό καταπράσινο γρασίδι. Νομίζω πως θέλω να το φάω. Πλάκα κάνω.

Θα βρω στην τάξη την Κάτια γιατί την προηγούμενη ώρα είχε γαλλική φιλολογία ενώ εγώ αγγλική. Ο Ανδρέας γερμανική. Δώσαμε ραντεβού γιατί πολλές φορές χανόμαστε τόσο μεγάλο που είναι το σχολείο. Τα ιδιωτικά σχολεία είναι πάντα μεγάλα. Φυσικά ο μπαμπάς θα πλήρωνε για το καλύτερο. Τώρα βρίσκομαι στην δυτική πτέρυγα. Όλοι συζητάνε για το επικείμενο πάρτυ που διοργανώνει το σχολείο μας την Παρασκευή. Τα κορίτσια, φυσικά , κουτσομπολεύουν για το τι θα φορέσουν οι δημοφιλείς του σχολείου και τι θα φορέσουν οι ίδιες. Τα αγόρια ψάχνουν συνοδούς. Φτάνω στο σημείο που έχουμε πει με την Κάτια αλλά εκείνη άφαντη.

Βγάζω το κινητό μου και πληκτρολογώ μήνυμα: "Πού είσαι bf?" Στάλθηκε.

Κάτσε να δούμε πότε θα φτάσει η ίδια. Περνάει απο μπροστά μου η Κατερίνα με τη Σόνια.

"Στάσου Κατερίνα" φωνάζω βιαστικά.

"Έλα, τι είναι;"

"Είδες την Κάτια;"

"Μόνο στο προηγούμενο διάλειμμα στο κυλικείο. Βρήκες συνοδό για το πάρτυ;" ρωτάει με ενθουσιασμό.

"Ξεχνά το. Δεν ψάχνω καν! Εσύ με τον Μίλτο, έτσι;"

"Εε αν δεν πήγαινα μαζί του, θα με χώριζε χωρίς δεύτερη σκέψη!" παραδέχτηκε γελώντας.

"Άντε πάμε" διαμαρτυρήθηκε η άλλη κοπελα δίπλα της με την οποία δεν κρατάμε επαφές.

Και φύγανε. "Μπιπ Μπιπ" το κινητό μου δονήθηκε.  Άνοίγω το μήνυμα στην οθόνη μου:

"Δεν μπορω να έρθω τώρα. Τα λέμε στο σχόλασμα για ψώνια. xxx Κάτια"

Με ποιόν να ασχολείται αυτή τη φορά; Κατευθύνομαι προς την τάξη όταν μπροστά μου βλέπω να κάθονται σε ενα παγκάκι η Άννα με τον Ανδρέα και να φιλιούνται.

Τι αποτρόπαιο σαλιαρικο θέαμα είναι αυτό;

Βγάζω το ροζ iphone μου και φωτογραφίζω κομψά το ζευγάρι. Επιλέγω από επαφές την Κάτια και στέλνω το mms. Και άμα μου ξαναπεί οτί δεν την θέλει θα βάλω τις φωνές. Φωνάζει απο μόνο του το πράγμα. 

Όταν αφήνω επιτέλους τα βαριά βιβλία που κρατούσα πάνω στο θρανίο μου. Με πλησιάζει ο Διονύσης. Το παιδί που λέγαμε πως δεν πάει και για μοντέλο; Ε αυτό.

"Ναταλία, έχεις παρτενέρ για τον σχολικό χορό; " με ρωτάει με ύφος αγχωμένο.

"Ναι την Κάτια" του απαντάω και τον κοιτάζω κατάματα.