Ναταλί

17. Μυστήριο

(Moυσική; Πάμε)

Όταν ο Άνταμ θέλει να γίνει εκνευριστικός, τα καταφέρνει περίφημα. Γιατί απο τη μέρα που εξαφανίστηκε έχει περάσει μια ολόκληρη βδομάδα. Και εντάξει, μου λείπει... Είναι ο μόνος μου φίλος τις τελευταίες μέρες. Τον έχω ανάγκη.

Στην αρχή τον πήρα δυο τηλέφωνα, δεν απάντησε ούτε κάλεσε πίσω. Και μου είχε και μια έκπληξη. Έχασα την έκπληξη για τους εγωισμούς του;
Ο Ανδρέας με έχει τρελάνει στα τηλέφωνα και ο μυστηριώδης θαυμαστής είναι άφαντος. Άρα, μάλλον ο -Α είναι ο Άνταμ παρότι το αρνήθηκε με έναν πολύ επιτυχημένο τρόπο.

Το πρωινό μου ξύπνημα δεν είναι ευχάριστο. Το ξυπνητήρι κουδουνίζει σαν τρελό και εγώ δεν μπορώ να σύρω τα πόδια μου. Το χτυπάω άτσαλα προκειμένου να πάψει να με ενοχλεί. Ένας γδούπος με ξυπνάει. Το ξυπνητήρι είναι που έπεσε στο πάτωμα από την δική μου αγαρμποσύνη.
Σηκώνομαι απο το κρεβάτι και βάζω τις χνουδωτές κάλτσες μου.
Κατεβαίνω στην κουζίνα και φτιάχνω καφέ. Όσο η καφετιέρα κάνει τη δουλειά της, αποφασίζω να ακούσω τα μηνύματα στο τηλεφωνητή.

"Κλικ" πατάω το πράσινο κουμπάκι.

"Έλα Ναταλία μου η μαμά σου είμαι! Θα έπρεπε να είμαι εκεί αλλά ο Γιώργος -ο προιστάμενός μου- με κρατάει εκεί. Θα έρθω όμως μέσα στην βδομάδα το υπόσχομαι. Δεν το φαντάζομαι ότι κάναμε χριστούγεννα χωρ-"
Χώρια πάει να πει αλλά μάλλον ξεπέρασε το όριο χρόνου. Επόμενο:

"Κορίτσι μου, τι κάνεις; Δεν απαντάς στα τηλέφωνα; Θα έρθω να σε δω. Έχει ανησυχήσει η μαμά σου κιόλας... Ίσως μάλιστα έρθουμε με την θεια σου και την Εβίτα. Τι λες; Ό,τι χρειαστείς πάρε με." Μπιπ. Η γιαγιά μου ήταν. Αν έρθει θα φάω πολύ καλά. Γιορτές είναι άλλωστε.

Μέσα σε λίγα λεπτά είμαι έτοιμη πλέον να αναχωρήσω για έναν άγνωστο ακόμη σε σας προορισμό.

Ηχεί το κουδούνι της οικείας Παπασταύρου. Θεώρησα χρέος μου να έρθω επιτέλους σε επαφή με την φίλη μου. Εξαφανίστηκε από προσώπου Γης και μάλιστα τις γιορτές. Αδικαιολόγητο.
Για μια ακόμη φορά ανοίγει ο κύριος Γιώργος - ο μπαμπάς της Κάτιας.
"Γεια σας κύριε Γιώργο" λέω εύθυμα. Πολύ τον συμπαθώ αυτόν τον άνθρωπο.

"Γεια και σε σένα Ναταλία. Πέρνα μέσα μην στέκεσαι έξω" με προτρέπει και εγώ περνάω το κατώφλι. Η πόρτα κλείνει πίσω μου.

"Την Κάτια θες;" με ρωτάει τυπικά αφού ξέρει την απάντηση μου.
Του γνέφω καταφατικά.