Ναταλί

20. Πρώτο φιλί

(Ψηφίστε!)

Ανταποκρίνομαι στο φιλί του και τον αφήνω να εισέλθει στο στόμα μου. Σύντομα, οι γλώσσες μας παίζουν ένα ξέφρενο παιχνίδι με σκοπό μια απο τις δυο να αναδειχθεί νικήτρια. Παρόλα αυτά κάτι μέσα μου μου φωνάζει πως είναι λάθος. Και όσο εγώ σκέφτομαι αυτά αλλά συγχρόνως είμαι παραδομένη στο φιλί του που μου έχει κόψει την ανάσα και μου έχει δέσει κόμπο το στομάχι, προσέχω δυο φιγούρες να μας παρακολουθούν. Σταματάμε και οι δύο.

"Άνταμ! Θέλω να σου δώσω συγχαρητήρια. Έχεις πολύ ωραία φωνή." λέει ενθουσιασμένη η Άννα. Να μην σας πω ποιος στέκεται δίπλα της με τα μούτρα μέχρι τα πατώματα.

"Σε ευχαριστώ" της απαντάει γλυκά ο Άνταμ και εγώ αποτραβιέμαι απο την αγκαλιά του για να μην δώσουμε άλλα δικαιώματα. Ωστόσο, εκείνος με ξανά τραβάει στην αγκαλιά του που με γεμίζει ασφάλεια ακόμα και αν ο Ανδρέας τον κοιτάει απειλητικά.

"Αυτά;" ρωτάω για να πάψουν ο Άνταμ με τον Ανδρέα να κοιτάζονται σαν ζώα έτοιμο το ένα να κατασπαράξει το άλλο.

"Γιατί βιάζεσαι; Δεν θα στον φάμε" απαντάει όλο θράσος ο Ανδρέας.

"Έφευγες;" του λέω με μίσος και σαν να πληγώθηκε αποτραβιέται, παρατηρεί για πρώτη φορά ότι η Άννα έχει ήδη φύγει και μιλάει με μια άλλη παρέα ενθουσιασμένη, παίρνει τότε τον εγωισμό του και φεύγει.

"Χορεύουμε;" μου ψιθυρίζει ο Άνταμ αισθησιακά στο αυτί και ανατριχιάζω. Εύχομαι να μπορούσα να ελέγχω καλύτερα τις αντιδράσεις μου τη νέα χρονιά. Εύχομαι. Μα ποιος ήξερε τι με περίμενε εκείνη τη νέα χρονιά.

"Γιατί όχι;" του λέω παιχνιδιάρικα. Περνάει τα χέρια του στη μέση μου και εγώ στο λαιμό του γιατί τα τραγούδια που παίζουν αυτή τη στιγμή χορεύονατι σε ζευγάρια. Το τραγούδι είναι το "here without you baby". Η καρδιά μου χτυπάει δυνατά και το σώμα μου αγγίζει το στέρνο του Άνταμ.

"Κοίτα, η απάντηση έπρεπε να ήταν ένα μεγάλο 'ναι'. Χορεύεις με τον τραγουδιστή και είτε το θες είτε όχι έχεις μαγνητίσει όλα τα βλέμματα. Όχι ότι δεν τα αξίζεις δηλαδή..." μου λέει γλυκά στο αυτί όταν παίζει το ρεφρέν. Δεν ξέρω πως και γιατί αλλά αυτή τη φορά εγώ ήμουν αυτή που τον φίλησε. Σε λίγο τον κάνω ό,τι θέλω, έχει υποταχθεί. Το παιχνίδι με τις γλώσσες φαίνεται ότι βρήκε νικήτρια.

Σταματάω να τον φιλάω. "Σε έχω υποχείριο μου..." του ψιθυρίζω εγώ αυτή τη φορά στο αυτί.
Γελάει δυνατά. Με πλησιάζει και τι μου λέει ο αναίσθητος: