Ναταλί

5. Εξελίξεις

(Μουσική βάλαμε;)

Τουκ τουκ τουκ τουκ. Η καρδιά μου χτυπούσε στους ρυθμούς της μουσικής. Ανέβαινα τα σκαλοπάτια. Ένα, δύο, τρία...Ο διάδρομος του σχολείου, έξω απο την αίθουσα εκδηλώσεων που λάμβανε χώρα το πάρτυ, τώρα φαινόταν κρύος και άκαμπτος. Κόσμος βρισκόταν εκεί, άλλοι κατά ζεύγη και άλλοι κατά ομάδες. Τελικά, έφτασα στην τουαλέτα.

-5 λεπτά νωρίτερα-
"Να θέλω να σου ζητήσω κάτι" μου είπε γλυκά. Και αν θέλει να χορέψουμε; Φτερούγισε η καρδιά μου στην σκέψη ευχαριστημένη για πρώτη φορά μετά από καιρό.

"Μια χάρη για την ακρίβεια" διόρθωσε τον εαυτό του.

Ωραία, σκέφτηκα. Τώρα θέλει και χαρούλες ο Ανδρέας. Ίσως εξαιτίας της σιωπής μου, ίσως εξαιτίας της χαμένης έκφρασης που είχα πάρει, συνέχισε.

"Θυμάσαι που σε πήρα τηλέφωνο να σε ρωτήσω για μαθήματα;"

Ξεχνιέται; Τον ειρωνεύτηκα εσώψυχα αλλά σώπασα για να ακούσω τι θέλει να μου πει.

"Η Άννα πήρε το κινητό μου και είδε την κλήση που σου έκανα. Και βασικά θέλω να της πεις ότι δεν τρέχει κάτι και τον λόγο που σε πήρα"

"Και γιατί δεν της το λες εσύ;" τον ρώτησα και σταύρωσα τα χέρια μου.

"Εγώ της το είπα αλλά δεν το πιστεύει. Πιθανόν σε ζηλεύει επειδή έχουμε παρελθόν"

"Κατάλαβα" του είπα. Τι να του έλεγα;  Ότι θα ήθελα να έχουμε και μέλλον;

"Λοιπόν, θα πας;" με ρώτησε με αγωνία θα έλεγε κανείς.

"Ε μπορώ να κάνω και αλλιώς; Πού είναι τώρα;"

"Στις τουαλέτες. Και δεν βγαίνει και να της μιλήσω"

"Καλά" απάντησα ξερά, έκανα μεταβολή και κίνησα προς τις τουαλέτες. Τι άλλο θα κάνω η δόλια;

- Τώρα -

" Άννα, η Ναταλία είμαι. Μπορώ να σου μιλήσω;" φώναξα αόριστα μέσα στις τουαλέτες με την ελπίδα να ακούσω την φωνή της και να καταλάβω σε ποια τουαλέτα βρίσκεται.
Σιωπή.

"Άννα πρέπει να σου πω" συνέχισα απτόητη. Ελπίζω να είναι η Άννα κάπου εδώ μέσα και να μην μιλάω στο κενό ή σε κανένα κοριτσάκι που προσπαθεί να κάνει την ανάγκη του.

"Ρε  Άννα" συνέχισα αλλά μόνο εγώ ήξερα πως η καρδιά μου ήτανε έτοιμη να σπάσει απο την αγωνία. Μα καλά είναι σοβαρός;  Έβαλε την πρώην να μιλήσει στη νυν και να βγάλει το φίδι απο την τρύπα;
"Ναταλία είσαι ακόμα εδώ;" άκουσα τελικά την φωνή της, σπασμένη.
"Ναι" είπα και κατευθύνθηκα προς τη διεύθυνση που προερχόταν η φωνή της ενώ θλίψη με κατέκλυσε για αυτό που επρόκειτο να κάνω.