PİYANGODAN EV ÇIKTI...!

26. bölüm...

“Gelmen neden bu kadar sürdü?” dedi jea oturduğu kanepeden hızla kalkıp kapıya doğru yürüyerek. Hyun wu elinde ki anahtarı eğreti bir şekilde masaya koyup etrafın dağınıklığına baktı. Bu evde neler olmuştu böyle? Jea’nın neden geç geldin triplerine bile aldırmadan yanından hızla geçip “geldim işte.” Dedi. Oturma odasının dağınıklığı yerde ki çerçeveler. Nutku tutulmuştu hyun wu’nun. Jea onunla daha fazla uğraşmak istemedi. Şimdi daha önemli bir işi vardı bir an önce in na’yı bulmalıydı. Hızla açık kapıdan çıkarken hyun wu’nun eve dikkatli bakışını bile önemsememişti. Hyun wu titrek adımlarla yatak odalarına doğru yürüdü. Öylesine korkuyordu ki karşısına çıkacağı görüntüden elleri titreyerek kapı koluna gitti.

Eğer oturma odası öylesine dağınıksa yatak odanın nasıl olduğunu kayal edemiyordu. İn na hyun wu’a kızgından öte nefret duyuyormuş gibi duruyordu ve bu hyun wu’nun kalbinin binlerce parçaya ayrılmasına sebep oluyordu. Yavaşça kapıyı açıp titrek adımlarla içeri girdi. Ayağının altında kırılan cam sesleri, yatak örtüsünün yerde oluşu, çerçevelerin boş ve kırık halleri, kıyafetlerinin üzerinden basılıp geçmesi her şey midesinin kasılmasına sebep oluyordu. Bu hikâyede fazla yâda yanlış olan bir şey vardı ona göre. Ama nerede ve nasıl bulamıyordu. Yatak örtüsüne uzanıp yerden kaldırdığında bu yatak örtüsü için in na ile ne kadar çok kavga ettiğini hatırlıyordu. Kızın inatla istediği ve aldırmayı başara bildiği yatak örtüsüydü. Yatak örtüsünün poşetine sarılıp ta kocaman gülümseyerek “Bunu uzun uzun seneler kullanacağım.” Demişti.

Yutkunamayacağını hissetti hyun wu. Elindeki yatak örtüsünü yavaşça yatağın üzerine koyup hemen yatağın altına ters düşmüş büyük çerçeveyi gördü. İn na her çiftte olduğu için yatağının üzerine istediği büyük fotoğrafın çerçevesinden başkası olamayacağını biliyordu. Yavaşça eğilim çerçeveyi kendine çevirdi. Tam ortadan çatlayarak kırılmış olan camı in na’nın yüzünün görünmesini engelliyordu. Eli kırık olan yerde; in na’nın yüzünde dolaştı. Parmakları kırık olan tarafıyla kesilip kanarken hiçbir acı hissi duymuyordu sadece yüreği yanıyordu ve nefes alamıyordu. Ellerinin kanadığını önemsemeden çerçeveyi özenerek yatağın üzerine bıraktı. Başını komedin tarafına çevirip yerde olan çerçevelere baktı.

Ağır adımlarla onları yerden alıp parçalı resimlerini de eline aldıktan sonra avucunun içinde iyice sıkıp buruşturdu. Midesi bulanıyordu kendinden. İn na’ya böyle zarar verişi kendine nefret duymasını sağlıyordu. Hemen karşısında duran aynaya baktı hyun wu. Aynada kendisine bakan adam kimdi? Elinde eğreti duran çerçeveyi sıkarak aynada yansıyan adama “kimsin sen?” dedi. Yansımadakini tanımadığını düşünüyordu. Oysa yüzü aynı kendisi gibiydi. Sesine kulak kesildi; sözlerini tekrarlayan ses aynı kendi sesi gibiydi. Daha çok öfkelendi kendisine dik dik bakan adama. Tekrar sorusunu yineledi. “Kimsin sen!” sesi yavaşça titredi. Hıçkıra, hıçkıra ağlamak istiyordu oysa hyun wu ama karşısında duran adam ona baktıkça çıldıracağını hissediyordu. Elinde ki çerçeveyi hızla kaldırıp aynaya doğru fırlattı. Kendisine bakan adama daha fazla bakmaya tahammülü yoktu. Kendisini taklit eden adama bir gram tahammülü yoktu.

Jea ise üzerine ceketini geçirip apartman kapısından hızla dışarı çıktı. Hyun wu’nun yukarı da ne yaptığını yâda ne halde olduğunu bir gram bile umursamıyordu. Etrafına dikkatle bakındı. Ceketinin cebine dikkatle yerleştirdiği kâğıdı çıkartıp taksinin plaka koduna baktı. Doğru gördüğünden emindi ama bir an önce bu aracı bulmalıydı. Zaman geçtikçe in na’nın nerede olduğunu bulamayabilirdi. Bu ihtimali kafasından hızla kovalayıp arabasına doğru yürüdü tam iki gündür in na’nın evinde çakılı kaldığı için üzerindeki sigara kokusu teninde ki koku midesini bulandırıyordu ama zamanı yoktu eve gidip üstünü değiştirmektense biran önce iz sürmeliydi.